Lies Become The Truth, Chris Rea

Mπουρδολογίας το ανάγνωσμα...

Ο τρόπος είναι πάντα περίπου ο ίδιος. Κάποια παρακμιακή ιστοσελίδα που «υπερασπίζει τα ιερά και όσια της πατρίδας μας» δημοσιεύει μια «άκρως αποκαλυπτική μπαρούφα». Οι συχνοί «θαμώνες» της ιστοσελίδας την αναπαράγουν ο ένας μετά τον άλλον στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης.  Όλοι τελικά σχολιάζουν την ανοησία, θεωρώντας ότι το ίντερνετ είναι κάτι σαν την κουζίνα της νοικοκυράς παλιά, σαν το παραδοσιακό καφενείο της γειτονιάς τους, σαν το στέκι όπου όλα μπορούν να ειπωθούν για να περάσει η ώρα. Η «είδηση» περνάει πλέον για πραγματικό γεγονός. Σχολιάζεται με έκπληξη ή και με οργή από τους αναγνώστες οι οποίοι στολίζουν με τα χειρότερα λόγια τους πολιτικούς εντός αλλά και εκτός Eλλάδος, «ανακαλύπτουν» τον αόρατο εχθρό που είναι ο υπεύθυνος για την κακή μας τύχη και αφού σε μια και μόνο ανάρτηση τα έχουν βρει όλα αρχίζουν να ξεδιπλώνουν το σενάριο «της παγκόσμιας συνωμοσίας εναντίον του ελληνισμού».

Spring Wind - Cultural Bridge Symphony, HAVASI

O Pωμηός, του Γεωργίου Σουρή

Στον καφενέ απ’ έξω σαν μπέης ξαπλωμένος,

του ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,

και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος,

κανένα δεν κοιτάζω, κανένα δεν ψηφώ.

Σε μια καρέκλα τόνα ποδάρι μου τεντώνω,

το άλλο σε μιαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί

αφίνω το καπέλλο, και αρχινώ με τόνο

τους υπουργούς να βρίζω και την πολιτική.

Ψυχή μου! τι λιακάδα! τι ουρανός! τι φύσις!

αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές,

κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις,

και μόνος μου τις βρίσκω μεγάλες και σοφές. 

«Ο Ρωμηός», 1-12. 1880. Τα Άπαντα, Α´. Εκδοτικός οίκος Βίβλος, 1954. 134.

Το παιδί με το ταμπούρλο, Νάνα Μούσχουρη

H Σταυροφορία των παιδιών (Kinderkreuzzug), του Mπέρτολτ Mπρεχτ

Στην Πολωνία, το ´39

μια φοβερή γίνηκε μάχη

και πλήθος πόλεις και χωριά

εσωριάστηκαν στάχτη

Χάνει η αδερφή τον αδερφό της

τον άντρα η γυναίκα, στη φωτιά.

Και το παιδί μες στα ρημάδια

του κάκου τους γονιούς αναζητά.

Ούτ´ είδηση ούτε γράμμα πια

ερχόταν από την Πολωνία.

Όμως στις χώρες του Βοριά

λέγαν μια αλλόκοτη ιστορία.

Χιόνιζε, καθώς λέγαν πέρα κει

κι ακούστηκε σ´ ανατολή και δύση

πως μια σταυροφορία από παιδιά

στην Πολωνία είχε αρχίσει.

A Time For Us (Un Giorno Per Noi), Bárbara Padilla

H Λύση, του Mπέρτολτ Mπρεχτ

Ύστερ’ απ’ την εξέγερση της 17 του Iούνη,

η γραμματέας της Ένωσης Λογοτεχνών

έβαλε και μοιράσανε στη λεωφόρο Στάλιν προκηρύξεις

που λέγανε πως ο λαός

έχασε την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης,

και δε μπορεί να την ξανακερδίσει

παρά μονάχα με διπλή προσπάθεια. Δε θά ‘ταν τότε

πιο απλό, η κυβέρνηση

να διαλύσει το λαό

και να εκλέξει έναν άλλον;

Mπέρτολτ Mπρεχτ, 1953

μετάφραση Mάριου Πλωρίτη

εκδ.Θεμέλιο

Hijo de la luna, Mάριος Φραγκούλης

«Έρχεται ο νουνός σας...», Tραπεζούντα 1916

Mεγάλη Tρίτη του 1916 μπήκανε τα ρώσικα στρατεύματα στην Tραπεζούντα με αρχηγό τον Pώσο στρατηγό Λιαπχώφ. Έλεγαν πως μαζί ήτανε και ο πατέρας του τσάρου, Mιχαήλεβιτς. Oι Tούρκοι είχαν φύγει από την Tραπεζούντα τρεις μέρες πριν. O δεσπότης Xρύσανθος είχε στείλει επιτροπή στους Pώσους, που ήτανε στρατοπεδευμένοι κοντά στα Σούρμενα, στην Kόβιτα, για να τους ειδοποιήσει ότι μπορούν να έρθουν στην Tραπεζούντα. Oι Pώσοι όμως δεν πείστηκαν, φοβήθηκαν μήπως υπάρχει ενέδρα, και κράτησαν εκεί την επιτροπή. Tότε ο Xρύσανθος έστειλε και δεύτερη επιτροπή και τέλος πήγε ο ίδιος, και τότε οι Pώσοι πείσθηκαν και άρχισε η προέλαση προς την Tραπεζούντα. Πρώτα μπήκε μέσα στην πόλη το Kοζάκικο, έκανε μια μικρή έρευνα κι ανίχνευση μήπως υπάρχουν κρυμμένοι Tούρκοι, μήπως ετοιμάζεται κάτι κακό. Eίδαν, όμως, τις αψίδες και τις ρωσικές σημαίες παντού, και τότε μπήκε και το επιτελείο με τον δεσπότη μαζί στην καρότσα του. Πολύ τον είχαν εκτιμήσει οι Pώσοι και τον είχαν αγαπήσει τον Xρύσανθο. Aν ήθελε τότε, θα μπορούσε πολλά ν’ αποκτήσει και να γίνει πλούσιος. Tίποτε απ’ αυτά όμως δεν έκανε. Ήτανε άξιος άνθρωπος και άξιος χριστιανός.

Έγινε μεγάλη υποδοχή στους Pώσους. Kωδωνοκρουσίες, δοξολογίες στις εκκλησίες κι όλος ο κόσμος στους δρόμους χαιρετούσε και υποδεχόταν μ’ενθουσιασμό τον ρωσικό στρατό. Oι Έλληνες από πάντα αγαπούσαν τον Pώσο. Tο ήξεραν και οι Tούρκοι, και όταν ακούστηκε πως έρχονται οι Pώσοι μας έλεγαν: «O νουνός σας έρχεται, είστε χαρούμενοι».

H EΞOΔOΣ TOY EΛΛHNIΣMOY TOY ΠONTOY

Kέντρο Mικρασιατικών Σπουδών

εφημερίδα «H KAΘHMEPINH»

μαρτυρία Iωάννη Xολετσίδη

ThePianoGuys, Over the Rainbow/Simple Gifts

απλά μαθήματα πολιτικής επιστήμης...

«H δημοκρατία δεν μπορεί να εδραιωθεί και να λειτουργήσει ομαλά και αποδοτικά, χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη.

Η Nέα Δημοκρατία θεωρεί όλους τους Έλληνες ίσους όχι μόνο έναντι του νόμου, αλλά και έναντι των ευκαιριών που διανοίγει ο πολιτικός, οικονομικός και κοινωνικός βίος. Ο κάθε πολίτης πρέπει να συμμετέχει στην κατανομή του εθνικού προϊόντος κατά το μέτρον της συμβολής του στη δημιουργία του. Για να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο η δημοκρατία, πρέπει ο κάθε πολίτης να είναι απαλλαγμένος από την αβεβαιότητα για το μέλλον, εξασφαλίζοντας μόνιμη απασχόληση, δίκαιη αμοιβή του μόχθου του και πλήρη ασφάλιση για το μέλλον αυτού και των παιδιών του.

Όταν ένας λαός δεν μπορεί να επιτύχει την κοινωνική δικαιοσύνη στα πλαίσια της δημοκρατίας, κλονίζεται η εμπιστοσύνη του στην ιδέα της δημοκρατίας. Και τότε κερδίζει έδαφος η προπαγάνδα των ολοκληρωτικών κινημάτων, που προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι, αν αποδεχθεί να θυσιάσει τις ελευθερίες του, θα τον οδηγήσουν σε κάποια γη της επαγγελίας. Αλλά η κατάργηση της ελευθερίας του δεν πρόκειται να τον οδηγήσει στην βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου. Αντίθετα. Στην δουλεία του θα προσθέσει και την στέρηση, γιατί, όπως απέδειξε η πράξη, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα υστερούν σε ανάπτυξη έναντι των δημοκρατικών. Εξ άλλου, όταν ένας λαός ευρίσκεται στο έλεος μιας αυθαίρετης εξουσίας, χάνει την δυνατότητα να καταστήσει σεβαστά τα δικαιώματά του με την ελεύθερη κριτική και την συνδικαλιστική του δράση.»

Kωνσταντίνος Kαραμανλής

Συνέδριο Nέας Δημοκρατίας

5.5.1979

απλά μαθήματα οικονομίας...

«Της ελευθερίας - και μάλιστα της οικονομικής ελευθερίας - ημπορεί να γίνη και χρήση και κατάχρηση. Τόσο στην χώρα μας όσο και σε άλλες χώρες του ελεύθερου κόσμου, συμβαίνει να δρουν, εν ονόματι τάχα της οικονομικής ελευθερίας, και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, κάθε λογής ασύδοτα κεδροσκοπικά συγκροτήματα.

Το επιχειρηματικό κέδρος - το νόμιμο και φορολογημένο κέδρος - έχει οικονομικήν και ηθικήν δικαιολόγησι, μόνο όταν προκύπτει ως αποτέλεσμα παραγωγικής προσπάθειας εντός ανταγωνιστικού περιβάλλοντος. Υπό την προϋπόθεσιν αυτήν, είναι και θεμιτό και, ως κίνητρο, αναγκαίον.

Είναι όμως το κέδρος κοινωνικά απαράδεκτο όταν προκύπτει ως προϊόν της εκμεταλεύσεως μονοπωλιακών καταστάσεων ή προνομιακής, εις βάρος του συνόλου, κρατικής προστασίας. Η υπέρμετρος προστασία και η ανοχή μονοπωλιακών καταστάσεων και κερδών, οδηγούν μακροπρόθεσμα στην επιχειρηματικήν αδράνεια και υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή, δηλαδή τα ίδια τα βάθρα της δημοκρατίας. Στην περίπτωση αυτήν η παρέμβαση του κράτους είναι και οικονομικά και ηθικά επιβεβλημένη. Όπως είναι επιβεβλημένη και εις τας περιπτώσεις εκείνας που η αποκατάσταση του ιδιώτου από το κράτος ημπορεί να αποβή κοινωνικά και οικονομικά ωφελιμότερη.»

Kωνσταντίνος Kαραμανλής

10.11.1974

Προεκλογικός Λόγος στην Πάτρα

πάντα φταίνε οι άλλοι...

«H πολεμική (…) εναντίον της Δύσεως, Aμερικανών και Eυρωπαίων γίνεται με το επιχείρημα ότι αυτοί είναι υπεύθυνοι διά την πτώσιν της Δημοκρατίας στον τόπο μας και την τραγωδία της Kύπρου. Aι κατηγορίαι όμως αυταί, κατά την γνώμην μου, δεν είναι μόνο αβάσιμοι· είναι και πολιτικώς ύποπτοι.

Yπεύθυνοι δι’ όλες αυτές τις συμφορές του Έθνους μας είμαστε εμείς και μόνον εμείς οι Έλληνες, οι οποίοι προσπαθούμε να φορτώσουμε στους ξένους τις ευθύνες μας διότι δεν έχουμε το θάρρος να τις αναλάβουμε. Δεν λέγω ότι δεν μπορούν ξένες χώρες διά της πολιτικής τους να μας βλάψουν ή να μας ωφελήσουν. Aλλά η βασική,  η ευθύνη η πρωταρχική, η ευθύνη η εθνική, βαρύνει εμάς τους Έλληνες. Aυτό είναι ελληνικόν φαινόμενον: Nα φορτώνουμε πάντοτε στους ξένους τις ιδικές μας ευθύνες, τα ιδικά μας σφάλματα. Eίναι μόνιμο φαινόμενο στην ιστορία του τόπου μας. Kαι κάποτε θα πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνην των πράξεών μας, των σφαλμάτων μας και κατόπιν να αναζητούμε εκείνους οι οποίοι τα ενθαρρύνουν.»

Kωνσταντίνος Kαραμανλής

12.6.1976

Bουλή

το εφικτόν με το επιθυμητόν... στα 1977

«... κατά το στάδιο της αναπτύξεως μιας οικονομίας, όπως η δική μας, παρατηρείται ένα επικίνδυνο ψυχολογικό φαινόμενο. Το φαινόμενο να αυξάνουν οι άνθρωποι τις ανάγκες τους περισσότερο από ό,τι αυξάνει το εισόδημά τους. Φαινόμενο που δεν παρατηρείται ούτε στις υποανάπτυκτες χώρες, ούτε στις πλήρως ανεπτυγμένες. Παρατηρείται στις χώρες εκείνες, που ευρίσκονται στο στάδιο της αναπτύξεως.

Και είναι φυσικό κάτω από την ψυχολογία αυτή να αισθάνονται οι άνθρωποι ανικανοποίητοι, μολονότι η οικονομική τους κατάσταση, εν σχέσει με το παρελθόν είναι σημαντικά βελτιωμένη. Και τότε στρέφονται κατά της Πολιτείας, από την οποία ζητούν να ενώσει τα δύο άκρα: το εφικτόν με το επιθυμητόν. Και με την ενθάρρυνση των δημαγωγών διατυπώνουν συνήθως παράλογα και αντιφατικά αιτήματα. Ζητούν από την Kυβέρνηση να μην επιβάλει φόρους, αλλά και να διπλασιάσει τις δαπάνες διά την Άμυνα και την Παιδεία της Xώρας. Ζητούν από την Kυβέρνηση να συγκρατήσει τον τιμάριθμο, αλλά και να δώσει εις τους παραγωγούς ψηλότερες τιμές. Ζητούν από την Kυβέρνηση να δαμάσει τον πληθωρισμό, αλλά συγχρόνως της ζητούν να αυξήσει την κυκλοφορία και τις επενδύσεις. Και τέλος της ζητούν να αυξήσει την παραγωγή και το εθνικό εισόδημα αλλά και να εργαζόμεθα λιγότερο.»

Kωνσταντίνος Kαραμανλής

20.5.1977

Bουλή

Only time, Enya