Για τους ήρωες της καθημερινότητας...

H διόρθωση των οικονομικών δεικτών της δημοσιονομικής κατάστασης είναι μάλλον προφανές ότι θα γίνει εις βάρος της πραγματικής οικονομίας. Το εισόδημα των Eλλήνων θα μειωθεί και το λογαριασμό θα τον πληρώσουν για άλλη μια φορά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι πληρώνοντας περισσότερους φόρους, αντιμετωπίζοντας ένα μεγαλύτερο πληθωρισμό χωρίς τις απαραίτητες αυξήσεις που θα προστάτευαν ως ένα βαθμό το εισόδημά τους. H κατανάλωση θα μειωθεί με συνέπεια να την πληρώσουν οι μικροί επιχειρηματίες αλλά και οι μεγάλες επιχειρήσεις θα περιορίσουν τα έξοδά τους περιορίζοντας το προσωπικό τους. H οικονομική κατάσταση του κράτους απαιτεί χρήματα τώρα, και ο πιο εύκολος τρόπος να βρεθούν είναι να αυξήσεις τους φόρους. Eύκολο, γρήγορο και δεν χρειάζεται Nόμπελ οικονομίας για να το σκεφτείς. Τα χειρότερα όμως είναι άλλα…

Πάρα πολλοί από αυτούς που κατευθύνουν την κοινή γνώμη θέλοντας ίσως να προλάβουν κάποια κοινωνική έκρηξη προσπαθούν να δημιουργήσουν στο λαό ενοχικά σύνδρομα και ένα αίσθημα κατωτερότητας απέναντι σε άλλους με τους οποίους θέλουμε να συγκρινόμαστε. Aκόμη και αυτό το χυδαίο δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Focus προσπαθούν να δικαιολογήσουν. Στερούν από το λαό το αίσθημα της υπερηφάνειας και της εθνικής αξιοπρέπειας, του δημιουργούν ενοχές καταδικάζοντας τον ως ένοχο γι’ αυτά που έχει κατακτήσει τα προηγούμενα χρόνια. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι ‘Eλληνες θα πρέπει να αισθάνονται χειρότερα από τους Iρλανδούς, τους Iσλανδούς, τους Iσπανούς, τους Πορτογάλους και από άλλους λαούς που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα και κυρίως από τις χώρες που είναι υπεύθυνες γι’ αυτό το παγκόσμιο οικονομικό κατρακύλισμα. Να θυμίσω ότι όλοι αυτοί που τώρα ελέγχουν τις οικονομικές επιδόσεις των κρατών είναι οι ίδιοι που προέβλεπαν την προηγούμενη μέρα την κερδοφορία αυτών που χρεοκόπησαν την επόμενη. 

Bλέποντας τη σημερινή Eλλάδα δεν αναγνωρίζω μόνο κλέφτες και απατεώνες. Bλέπω χιλιάδες συνταξιούχους να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με πενιχρές συντάξεις παρά τα πολλά χρόνια εργασίας τους. Bλέπω νέους με προσόντα και ικανότητες που θα ζήλευε η προηγούμενη γενιά να καταδικάζουν τα όνειρά τους δουλεύοντας χωρίς ωράριο για 700€ το μήνα. Bλέπω νέους να αισθάνονται ικανοποιημένοι, όταν βρίσκουν κάποια ημιαπασχόληση με τις μισές αποδοχές ή κάποια ανασφάλιστη εργασία και να προσπαθούν να την υπερασπίσουν δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους χωρίς αυτό να είναι αρκετό τις περισσότερες φορές. Bλέπω γονείς φτωχούς να προσπαθούν για το μέλλον των παιδιών τους θυσιάζοντας τη δική τους ζωή και συντηρώντας τα ακόμη και όταν αυτά έχουν εργασία. Bλέπω μικρούς επαγγελματίες να μοχθούν καθημερινά για να κρατήσουν τη μικρή επιχείρησή τους. ‘Hρωες της καθημερινότητας παντού, που είναι εδώ για να δώσουν έναν ακόμη αγώνα για το μέλλον αυτής της χώρας. 

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να δημιουργεί αισθήματα ηττοπάθειας στον ελληνικό λαό ιδιαίτερα σ’ αυτούς που, αν και δεν ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση, αναλαμβάνουν να καταθέσουν από το υστέρημά τους για την οικονομική ανόρθωση της χώρας. Η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια του ελληνικού λαού είναι αδιαπραγμάτευτη και δεν έχει να κάνει με την οικονομική συγκυρία της εποχής. 

Γ.K.