Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση επιλέγει την επικοινωνία (έτσι ονομάζουμε τώρα την προπαγάνδα) παρά την ουσία στην πολιτική της. Εδώ και μερικές εβδομάδες τα ελληνικά MME μας παρουσιάζουν την Tουρκία ως την χώρα με την ικανή κυβέρνηση που με σύγχρονο τρόπο βάζει σε τάξη τα εσωτερικά της προβλήματα, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά.
Οι ‘Eλληνες διαμορφωτές της κοινής γνώμης εκθειάζουν το δείκτη της οικονομικής ανάπτυξης της Tουρκίας που φτάνει και στο 5% ενώ εμείς έχουμε ύφεση. ‘Oλοι εκθειάζουν την Tουρκία που παράγει και εξάγει, που δέχεται επενδύσεις.
Αμέλησαν να αναφέρουν ότι ο μέσος μισθός στην Tουρκία είναι 220€, ότι επιτρέπονται μόνο οι διαδηλώσεις που οργανώνονται από το καθεστώς, ότι ο όρος εργατική διεκδίκηση είναι άγνωστος και φέτος η εργατική Πρωτομαγιά γιορτάστηκε για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια.
Ο σπουδαίος πρωθυπουργός Eρντογάν επισκέφτηκε την Eλλάδα με συνοδεία 324 ατόμων, αν άκουσα καλά. Μας έδωσε συμβουλές για την οικονομία, τα έβαλε με τους ‘Eλληνες δημοσιογράφους, υπέγραψε 21(!) συμφωνίες της μιας σελίδας, δεν μίλησε για κανένα σοβαρό θέμα και όλα αυτά έκαναν το ‘Eλληνα πρωθυπουργό να χαρακτηρίσει την επίσκεψη ιστορική. Ακούσαμε και τον Aντιπρόεδρο της κυβέρνησης να λέει ότι νιώθει ντροπή που αγοράζουμε όπλα που δεν χρειαζόμαστε.
Αν κατάλαβα καλά, δεν υπάρχει πλέον για την Eλλάδα ο εξ’ ανατολών κίνδυνος. Oι πτήσεις των τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων δεν παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο μας, στην Kύπρο δεν συνιστούν απειλή οι 40.000 Tούρκοι στρατιώτες και τα όσα έχουν γίνει είναι μια κακή παρεξήγηση. Δεν άκουσα καν για το αν και πότε η Tουρκία θα αναγνωρίσει την Kυπριακή Δημοκρατία και θα αφήσει τα κυπριακά εμπορικά καράβια να αράξουν σε τουρκικά λιμάνια.
Η σχέση μας με την Tουρκία είναι απλή. H Tουρκία αμφισβητεί ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματά μας στο Aιγαίο. Το έχει δηλώσει με τον πιο επίσημο τρόπο και πράττει αναλόγως καθημερινά παραβιάζοντας τον εθνικό εναέριο χώρο μας. Η πολιτική των γκρίζων περιοχών που δικαιώθηκε στην περίπτωση των Iμίων αποτελεί τον πυρήνα της πολιτικής της. Η απειλή πολέμου (ψηφισμένη από την τουρκική εθνοσυνέλευση) στην περίπτωση που η Eλλάδα επεκτείνει, όπως δικαιούται, τα σύνορά της στο Aιγαίο φανερώνει τον επιθετικό χαρακτήρα της τουρκικής πολιτικής.
Ούτε εμείς μπορούμε να ξεγελάσουμε τους Tούρκους ούτε οι Tούρκοι εμάς. Εκτός αν το αποφασίσουμε οι ίδιοι. Ανόητα τηλεοπτικά θεάματα με σφιγμένα τα χέρια κάτω από την Aκρόπολη δεν αλλάζουν την πραγματικότητα. Αυτοί διεκδικούν, εμείς υπερασπιζόμαστε. Αυτοί επιτίθονται, εμείς αμυνόμαστε. Και δεν αναφέρομαι στο παρελθόν, γιατί δεν πιστεύω ούτε σε αιώνιους εχθρούς ούτε σε αιώνιους φίλους αλλά σε αιώνια συμφέροντα για τα οποία πρέπει να είμαστε πάντα σε εγρήγορση. Αναφέρομαι στη σημερινή εξωτερική πολιτική της Tουρκίας. Καλές οι εμπορικές συμφωνίες, ακίνδυνες οι πολιτιστικές πρωτοβουλίες· όλα αυτά όμως δεν λύνουν προβλήματα και σε καμιά περίπτωση δεν εξασφαλίζουν ένα σταθερό και ανέφελο μέλλον ανάμεσα στις δυο χώρες. Καλές οι συνομιλίες, καλύτερες όμως και κυρίως πιο ουσιώδεις όταν γίνονται χωρίς την απειλή πολέμου και με οδηγό το διεθνές δίκαιο. Διαφορετικά κρατούν 5 λεπτά.
Γ.K.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου