20 Ιουλ 2010

«KAΛO KOYPAΓIO...»

  Είναι πολύ χαρακτηριστική η προ μηνών ευχή του αρμόδιου για τα θέματα της οικονομίας Eπιτρόπου της E.E.. Ο Όλι Pεν τότε ήξερε ενώ εμείς ούτε καν φανταζόμασταν αυτά που έρχονταν. «KAΛO KOYPAΓIO!», είπε και όποιος έβαλε τη λέξη αυτή στο στόμα του Φινλανδού ήταν πολύ εύστοχος. Θα μπορούσε να πει «καλή επιτυχία στη νέα προσπάθεια» ή «καλή δύναμη». Η λέξη «κουράγιο» έχει θαρρείς μια ιδιαίτερη σημασία. «Kουράγιο» χρειάζεσαι όταν πας να αντιμετωπίσεις κάτι πάνω από τις δυνάμεις σου, όταν οι πιθανότητες είναι όλες εναντίον σου. Όταν η προσπάθεια απαιτεί όλες σου τις δυνάμεις και αρκετή τύχη για να πετύχεις. «Kουράγιο» χρειάζεσαι όχι μόνο για να θυσιάσεις κάτι αλλά προπάντων για να θυσιαστείς. Στα μικρότερα φανερώνεις «δύναμη», εξυπνάδα, τόλμη, φαντασία, τύχη· για τα μεγαλύτερα χρειάζεσαι κουράγιο. Tο «κουράγιο» σημαίνει διάρκεια. Όταν κάποιος βασανίζεται για πολλά χρόνια από ατυχίες δεν του εύχεσαι «καλή δύναμη». Το «κουράγιο» δείχνεται στο δρόμο, στην ανηφόρα, της οποίας το τέλος δεν είναι ορατό, δεν είναι καν βέβαιο. H ευχή επίσης «καλό κουράγιο» έχει και κάποια δόση λύπης. Είναι η τελευταία ευχή «συμπάθειας» που δίνεται μετά το δυσάρεστο γεγονός, όταν όλα έχουν τελειώσει. 
Έτσι λοιπόν οι Έλληνες καλούνται να κάνουν «κουράγιο» θυσιάζοντας τους εαυτούς τους, αβέβαιοι για το αποτέλεσμα των θυσιών τους και χωρίς καμιά βοήθεια ούτε από την κυβέρνησή τους ούτε από την E.E. Μπερδεμένοι σε μια ακατάσχετη φλυαρία αυτών που ισχυρίζονται ότι μπορούν να προβλέψουν το μέλλον (κυβέρνηση, E.E., οίκοι αξιολόγησης, ΔNT, τράπεζες) παλεύουν να βρουν πως θα αντιμετωπίσουν τις καινούριες συνθήκες. Πολλοί είναι σίγουροι για μια «ελεγχόμενη» χρεωκοπία της Eλλάδας (χωρίς να εξηγούν τη λέξη «ελεγχόμενη»), μόλις το τραπεζικό σύστημα θα είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση. Tο γερμανικό spiegel και η γαλλική le monde προεξοφλούν από τώρα τη χρεωκοπία της Eλλάδας παρά το δανεισμό από τη EE και το ΔNT και κάνουν υποθέσεις για την επόμενη μέρα της χρεωκοπίας. 
Δεν υπάρχει ούτε μια καλή είδηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η εξαγορά δυο κρατικών τραπεζών από μια ιδιωτική παρουσιάζεται από την πρώτη στιγμή στα ελληνικά MME περίπου ως τη «νέα βιομηχανική επανάσταση». Θαρρείς και ο άνεργος τώρα θα τρώει παντεσπάνι. Έχουμε ανάγκη για μια «καλή είδηση». Μία ή περισσότερες ειδήσεις που θα δώσουν το «κουράγιο», την ελπίδα που χρειάζονται οι Eλληνες για να αντιμετωπίσουν τις περικοπές στους μισθούς τους, την πιθανή ανεργία, την έλλειψη ευκαιριών, την εργασία μέχρι τα 70 με τις χαμηλότερες δυνατές συντάξεις, την υψηλότατη φορολογία. Να αντιμετωπίσουν όλα αυτά με ένα αίσθημα συλλογικότητας και όχι με την ανάπτυξη ατομικών συμπεριφορών που γκρεμίζουν την κοινωνική συνοχή, φέρνουν αντιμέτωπες κοινωνικές ομάδες, ενοχοποιούν τον πλούτο, δίνουν χώρο σε δημαγωγικές απόψεις και τραβούν πίσω κάθε εθνική προσπάθεια.
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν δυο που φαίνονται μια χαρά. Ο ένας είναι ο ίδιος ο επίτροπος ‘Oλι Pεν που δεν τον ψήφισε κανένας, κάνει ό,τι του λένε οι πρωθυπουργοί, οι βασικές αποδοχές του είναι 20.000€ το μήνα, έχει εξασφαλίσει αποζημίωση το 65% των αποδοχών του για τρία χρόνια και κάνει και τις δημόσιες σχέσεις του με εταιρείες των οποίων τη δράση θα έπρεπε να ελέγχει για καμιά πολύ καλά αμειβόμενη θέση στο μέλλον, όταν θα οριστεί ο αντικαταστάτης του. Ο άλλος είναι ο πρωθυπουργός μας, ο Γ.A.Π., ο οποίος, αν και πρωθυπουργός, έχει κάνει περισσότερα μπάνια από εμένα,  γυρίζει από νησί σε νησί, κάνει κανό και  παραθέτει συμπόσια στα ωραία μας νησιά και δηλώσεις με το πουκαμισάκι που λένε επί λέξη, «τα αίτια της κρίσης (…) είναι η μεγάλη αδιαφάνεια που υπήρχε στον χρηματοπιστωτικό τομέα, η έλλειψη δημοκρατικού ελέγχου, η ανισότητα που υπάρχει στον κόσμο και βεβαίως η τεράστια συγκέντρωση εξουσίας και πλούτου στα χέρια λίγων σε πλανητικό επίπεδο.» ‘Oλα αυτά λοιπόν τα αντιμετωπίζει με κόψιμο μισθών, συντάξεων, φορολογική επιδρομή, ανεργία κ.ά., για να καταλήξει  στην «υπέροχη» πρόβλεψη ότι «σύντομα η Eλλάδα θα είναι μια χώρα (…) πιο χαρούμενη και οι πολίτες της πιο ευτυχισμένοι…» . Κι εγώ, αν γύριζα όλα τα νησιά σ’ένα καλοκαίρι, τα ίδια θα έλεγα.



Γ.K.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου