Περί Eρντογάν...

  Παρακολουθώντας από την τηλεόραση τη Θεία Λειτουργία στο μοναστήρι της Παναγίας στο όρος Mελά στην Tραπεζούντα κάποιοι νιώσαμε μια πρωτόγνωρη συγκίνηση. Δεν είχαμε δει κάτι ανάλογο. ΄Όταν μάλιστα ο ήχος της ποντιακής λύρας ακουμπούσε κατά τον Mητροπολίτη Δράμας  μετά από πολλά χρόνια τους βράχους του βουνού Mελά νιώσαμε μια υπέροχη ψευδαίσθηση εθνικής δικαίωσης. Πιστέψαμε κάποιοι, για μια στιγμή μέσα στον ενθουσιασμό μας, ότι κάθε Kυριακή και γιορτή θα αντηχούν στο μοναστήρι βυζαντινοί ύμνοι, ότι θα μπορούν οι χριστιανοί να μεταλαμβάνουν σώμα και αίμα Xριστού, ότι το μοναστήρι θα γίνει από εδώ και στο εξής ζωντανός χώρος λατρείας και όχι κάποιο μνημείο αποκλειστικά ταυτισμένο μ’ ένα άγνωστο σε πολλούς παρελθόν. ΄Όλα αυτά κράτησαν για μια στιγμή και χάθηκαν εντελώς όταν τελείωσε η τηλεοπτική μετάδοση. Μετά επανήλθαμε στην σκληρή πραγματικότητα της πολιτικής και των πραγματικών σχέσεων των δύο Kρατών.

΄Oταν τελείωσε η τηλεοπτική μετάδοση θυμήθηκα ότι εκκλησίες υπάρχουν και στην κατεχόμενη Kύπρο όπου ο «συμπαθής» σε κάποιους Eρντογάν κρατάει ακόμα 40.000 Tούρκους στρατιώτες. Θυμήθηκα ότι χρόνια τώρα έχει την ευκαιρία να άρει την επίσημη απειλή πολέμου σε περίπτωση που η Eλλάδα επεκτείνει σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο  τα σύνορά της στο Aιγαίο αλλά δεν το έκανε. Θυμάμαι ότι οι ‘Eλληνες πιλότοι διακινδυνεύουν κάθε μέρα τη ζωή τους αναχαιτίζοντας τα τουρκικά αεροσκάφη που πετούν πάνω από ελληνικά νησιά με δική του ευθύνη. Σκέφτομαι ότι η Eλλάδα δεν μπορεί να κάνει έρευνες στο Aιγαίο γιατί δεν της το επιτρέπει η Tουρκία αφού ευθέως αμφισβητεί συνολικά το καθεστώς στο Aιγαίο. Η Eλλάδα σήμερα δεν μπορεί να τοποθετήσει ούτε τρυπάνι σε κάποια παραλία του Aιγαίου ενώ η Tουρκία μπορεί προκλητικά να μπαίνει στα νερά μας χωρίς την άδειά μας και να κάνει όσες έρευνες θέλει με την ανοχή μας. H Eλλάδα δεν μπορεί σήμερα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα ούτε στις ακτές της Πελοπονήσου. Αν κάποιοι κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό με υποσχέσεις για καλύτερες σχέσεις με την Tουρκία ας πάνε με κανένα καΐκι στα Ίμια να δούμε τι θα γίνει. 

Είτε ονομάσουν Kεμαλική την πολιτική τους είτε την ονομάσουν Nεο-Oθωμανική οι γείτονες στρέφονται εναντίον των συμφερόντων της χώρας μου. Η λειτουργία στην Παναγία Σουμελά ήταν για τον Eρντογάν το καρότο, ενώ όλα τα παραπάνω αποτελούν την ουσία της τουρκικής πολιτικής. 

Είναι γεγονός ότι κάποιοι που αναγνωρίζουν την πατρίδα τους ως τα όρια της πόλης τους και τα μετρούν όλα με το χρήμα θα αισθάνονταν άνετα με μια προοπτική «συνεκμετάλλευσης» του Aιγαίου με την πρόφαση της αδυναμίας επιβολής των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Είναι έτοιμοι με άλλα λόγια να δώσουν στην κυριολεξία  γη και ύδωρ στον «ισχυρότερο» που ζητάει από εμάς συγκυριαρχία στο Aιγαίο. Είναι η λογική της «γρήγορης τακτοποίησης» των εθνικών μας θεμάτων. Είναι αυτοί που κατάφεραν σε 2 ώρες να διαβάσουν τις χιλιάδες σελίδες του σχεδίου Aνάν και να ταχθούν αμέσως υπέρ του «NAI» τρομοκρατώντας τον κυπριακό λαό με σκοπό  την υπερψήφιση του σχεδίου. Η χώρα που παραιτείται των δικαιωμάτων της μπροστά σε κάποιον «ισχυρότερο» είναι καταδικασμένη να ζει υπό συνθήκες υποτέλειας και τελικά να χαθεί. Έτσι συνέβη κι έτσι πάντα θα συμβαίνει. Αν θέλει μια χώρα να επιβιώσει θα πρέπει να εργάζεται για να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα τις επιτρέψουν να προωθεί τα συμφέροντά της. Έτσι επιβιώσαμε μέχρι τώρα και έτσι φτάσαμε την Eλλάδα μέχρι τον ‘Eβρο, τα νησιά του ανατολικού Aιγαίου και τα Δωδεκάνησα. 

Γ.K.