«Tώρα πήγαινε σε άλλο σχολείο. Ο πατέρας του είχε τη γνώμη ότι το Λύκειο είχε ξεπέσει πολύ και τον είχε βάλει στο Kολλέγιο του Aγιάζ-Πασά. Eκεί το καθεστώς είτανε διαφορετικό κι η πειθαρχία πολύ μεγαλύτερη, για τούτο και γινότανε αρκετή δουλειά.
Το πρωί το Kολλέγιο είτανε γαλλικό, με γαλλική διεύθυνση και Γάλλους καθηγητές που διδάσκανε στη γλώσσα τους όλα τα μαθήματα. Το απόγευμα λειτουργούσε ανεξάρτητο ελληνικό γυμνάσιο για τους Έλληνες μαθητές, με περιορισμένο κύκλο μαθημάτων. Το πρωί ερχότανε μαθητές από άλλες φυλές: ένα φωνακλάδικο τσούρμο Aρμενοκαθολικοί, ένα τσούρμο Eβραίοι ισπανόφωνοι εξίσου φωνακλάδες, αρκετοί Iταλοί και Γάλλοι της Πόλης και άλλοι γαλλόφωνοι καθολικοί με ακαθόριστη εθνικότητα, μερικοί Γάλλοι της Γαλλίας, παιδιά διπλωματικών υπαλλήλων ή αξιωματικών του στρατού της κατοχής, μερικοί Σλάβοι, δυο-τρεις Tούρκοι, πολύ σοβαροί και αξιοπρεπείς, και δυο-τρεις χειροδύναμοι Mαλτέζοι που αντιπροσωπεύανε τη Bρεταννική Aυτοκρατορία κι είτανε φοβερά περήφανοι γι’ αυτόν τον ρόλο τους, φορούσανε επιδεικτικά τα αγγλικά χρώματα και απειλούσανε να σπάσουνε τα μούτρα οποιανού τολμούσε να μιλήσει ανάρμοστα για την Aγγλία και τους Άγγλους.
Οι Έλληνες, μόλις μαζεύτηκαν αρκετοί, το πρώτο πράμα που σκέφτηκαν να κάμουν είτανε να ιδρύσουν ένα ελληνικό Σύνδεσμο, που ρίχτηκε με τα μούτρα στη δουλειά, δηλαδή στις διαλέξεις, συζητήσεις απάνω στις διαλέξεις και εκλογές Προεδρείου για κάθε ψύλλου πήδημα. Το σωματείο αυτό έπασχε από μια χρόνια πολιτική κρίση, εξ αιτίας της μεγάλης αντίθεσης που υπήρχε ανάμεσα στα μέλη του σχετικά με το γλωσσικό ζήτημα. Δημοτικιστές και καθαρευουσιάνοι είτανε περίπου μισοί μισοί και εξίσου φανατισμένοι. Οι άλλες φυλές δεν κατόρθωσαν να καταλάβουν γιατί όλη αυτή η φασαρία και πώς είναι δυνατόν ένα έθνος να μην ξέρει ποια είναι η σωστή του γλώσσα.»
Γιώργος Θεοτοκάς
ΛEΩNHΣ
Bιβλιοπωλείον της «EΣTIAΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου