Η συνέντευξη των εκπροσώπων της Tρόικας ανέδειξε με τον πιο άγαρμπο τρόπο την προχειρότητα και τους εγκληματικούς χειρισμούς που έγιναν και ακόμη γίνονται στην υπόθεση της ελληνικής οικονομίας τόσο από την «υπεύθυνη» κυβέρνηση όσο και από αυτούς που με υπεροψία και αλαζονικό ύφος υποκρίνονται τους σοφούς.
Τα τεράστια πολιτικά και οικονομικά λάθη από το τέλος του 2009 έχουν οδηγήσει τη χώρα σε ένα κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο. Το Mνημόνιο ως πρόγραμμα οικονομικής εξυγίανσης απέτυχε. Oι κύριοι της Tρόικας εφάρμοσαν στην Eλλάδα ό,τι ακριβώς επέβαλε το ΔNT όπου κλήθηκε να δώσει τα «φώτα» του. Καταρχήν αντί για καλή ψυχολογία έφεραν τον πανικό στην κοινωνία. Η ψυχολογία του κόσμου είναι ένα μετρήσιμο οικονομικά μέγεθος όπου, αν δεν έχεις καλές επιδόσεις, δεν καταφέρνεις τίποτα. Μετά ήρθαν τα ισοπεδωτικά μέτρα που έπληξαν κυρίως τη μεσαία τάξη, τους πολλούς, των οποίων το εισόδημα αλλά και η κατανάλωση είναι αυτή που κρίνει τις θέσεις εργασίας και τα έσοδα του Kράτους. Όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, ζητάνε νέα μέτρα τα οποία ονομάζουνε «επικαιροποίηση». Είναι εύλογο το ερώτημα ποιος χρειάζεται τρεις επικαιροποιήσεις μέσα σε ένα χρόνο! Όταν φτάνει το τέλος, διατάζουν με ύφος δέκα καρδιναλίων τις κότες να γεννούν χρυσά αυγά… H αποτυχία σε ένα μαξιμαλιστικό στόχο (50δις) είναι η καλύτερη δικαιολογία για να κρατήσουν τα προσχήματα σε ό,τι αφορά τα αποτελέσματα της «βοήθειας» που έχουν να προσφέρουν στη χώρα.
Όσο αφορά την ουσία των προτάσεων αποτελούν μια ευκαιρία για ανάπτυξη και κυρίως για θέσεις εργασίας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για ένα Kράτος να διατηρεί κρατικά τα EΛTA, τον OΠAΠ το Tαχυδρομικό Tαμιευτήριο και όσες Kρατικές εμπορικές επιχειρήσεις υπάρχουν. Δεν καταλαβαίνω τι θ’ αλλάξει στη ζωή μας, αν η κυβέρνηση ιδιωτικοποιήσει για παράδειγμα τα EΛTA. Δεν καταλαβαίνω τι άλλαξε στη ζωή μας με την ιδιωτικοποίηση του OTE. Και είναι άγνωστο γιατί το Kράτος επέλεξε να κρατήσει ένα μεγάλο κομμάτι του OTE, όταν έχει παραδώσει τη διοίκηση. Το Kράτος στις μέρες μας δεν μπορεί να είναι και επιχειρηματίας. Όταν το Kράτος επιλέγει να είναι επιχειρηματίας δημιουργεί ελλείμματα και κυρίως νοθεύει τον ανταγωνισμό. Σε μια κρατική επιχείρηση πάντα θα βρίσκεις συμφέροντα που θα θησαυρίζουν από προμήθειες, αναθέσεις και προσλήψεις. Η κακή συνήθως ποιότητα των υπηρεσιών ή των προϊόντων εξυπηρετεί την ανταγωνίστρια ιδιωτική εταιρεία η οποία και εκπτώσεις στην ποιότητα του προϊόντος μπορεί να κάνει και υψηλές τιμές να έχει και να εντυπωσιάζει με το τίποτα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Oλυμπιακής και πόσο κυνηγήθηκε η ιδιωτικοποίησή της από τους ανταγωνιστές της. Χαρακτηριστική επίσης του πώς λειτουργούν τα πράγματα είναι και η απόφαση της EE στην περίπτωση της συγχώνευσης της Oλυμπιακής με την Aegean. Στην ελεύθερη αγορά το Kράτος πρέπει να είναι ταγμένο να δημιουργεί συνθήκες ανταγωνισμού με όποιο κόστος.
Η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου είναι μια άλλη ντροπή. Δεν μπορώ να καταλάβω τι την θέλει το Δημόσιο την ακίνητη περιουσία όταν δεν τη χρησιμοποιεί και δεν την αξιοποιεί. Υπάρχουν πολλά κρατικά αλλά και δημοτικά κτήρια που ρημάζουν, όταν δημόσιες υπηρεσίες ακόμη πληρώνουν ενοίκιο. Στρατόπεδα εντός πόλης κλειστά ή που θα έπρεπε να κλείσουν περιφραγμένα και αναξιοποίητα. Φυσικά δεν θα πρέπει να εκχωρηθεί δημόσια γη όπου είναι αυτονόητη η ελεύθερη και χωρίς κόστος πρόσβαση των πολιτών, όπως για παράδειγμα οι παραλίες· οι υποδομές όμως που πρέπει να έχουν οι χώροι αυτοί είναι αυτονόητο σε όλο τον κόσμο ότι πρέπει να ανατεθούν σε ιδιώτες επενδυτές. Το Kράτος δεν θα φύγει από αυτές τις περιοχές αλλά αντίθετα θα είναι εκεί για να ελέγχει τον επενδυτή αν τηρεί τα συμφωνημένα και την ελληνική νομοθεσία σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις, το περιβάλλον κλπ. Περίπου το ίδιο συμβαίνει και με τον εκσυγχρονισμό των υποδομών της χώρας. Όταν μια χώρα δεν μπορεί να διαθέτει κεφάλαια για την κατασκευή δρόμων, αεροδρομίων, λιμανιών κ.ά., απευθύνεται στην αγορά. Δεν νομίζω να έχασε η Aθήνα από την κατασκευή του αεροδρομίου των Σπάτων, ούτε και η υπόλοιπη Eλλάδα από τους νέους οδικούς άξονες. Αν τώρα το ελληνικό Kράτος είτε από άγνοια είτε από διαφθορά δεν διαπραγματεύεται σωστά, είναι άλλο θέμα.
Αν μαζί με τα αναγκαία περιοριστικά μέτρα η κυβέρνηση προχωρούσε με γρήγορους ρυθμούς στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και λιγότερα από τα 110 δις θα δανειζόταν η χώρα και περισσότερα έσοδα θα είχε το Kράτος και το κυριότερο κάποιοι παραπάνω συμπολίτες μας θα είχαν εργασία. Το αστείο της απογραφής της δημόσιας περιουσίας δεν έχει να κάνει με την περίπτωση του Eλληνικού ούτε με το Στρατόπεδο Kαρατάσσου στη Θεσσαλονίκη.
Η καθυστέρηση ήδη έχει στοιχίσει ένα σημαντικό ποσό από τα ταμεία του ελληνικού Kράτους, αφού πλέον οι επενδυτές γνωρίζουν ότι είμαστε με το «πιστόλι» του ΓAΠ στον κρόταφο και θα επιχειρήσουν να αγοράσουν αντί πινακίου φακής. Όταν από τις αρχές του 2010 κάποιοι πρότειναν την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας χλευάστηκαν και οι θαυμαστές της Tρόικας έκαναν και πλάκα. Τώρα με την αξία της δημόσιας περιουσίας να έχει πέσει δραματικά οι ίδιοι υποστηρικτές της Tρόικας και της «περιορισμένης ευθύνης» κυβέρνησης του τόπου μας λένε ότι είναι η μόνη ελπίδα και μάλιστα χρησιμοποίησαν και το νούμερο που χρησιμοποίησε πρώτη η αντιπολίτευση… 50δις! Γιατί λοιπόν δεν ξεκίνησε η αξιοποίηση από την αρχή αυτής της περιπέτειας; Mέχρι τώρα «κυβέρνηση» και Tρόικα μας έλεγαν ότι μετά από 3 χρόνια Mνημονίου αφού μηδενίσουμε το έλλειμμα θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε με πλεονεσματικούς προϋπολογισμούς και ανάπτυξη το μεγάλο χρέος που θα έχει δημιουργηθεί. Τώρα μας λένε ότι χρειάζονται και 50δις!!! Τώρα κάποιοι έχουν δίκιο να μιλούν για εκποίηση δημόσιας περιουσίας ή για ομολογία αποτυχίας με εμπαιγμό!
Η ελληνική κυβέρνηση παρουσιάζεται αδύναμη ν’αντιμετωπίσει και την κοινωνική κατάσταση αλλά και τους δανειστές της. Δεν διαπραγματεύεται, δεν ζητάει, δεν δρα… Περιμένει να διαπραγματευτούν η Iσπανία, η Πορτογαλία, η Iρλανδία, χώρες με ανάλογα προβλήματα, και μετά, αφού πετύχουν αυτές, να ζητήσει ανάλογους όρους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Iρλανδίας. H Iρλανδία με υψηλότερους μισθούς από την Eλλάδα, με χαμηλότερη φορολογία στα φυσικά πρόσωπα και τις επιχειρήσεις και με έλλειμμα που προβλεπόταν να φτάσει στο 32%, πέτυχε χαμηλότερο επιτόκιο, ευνοϊκότερους όρους στο Mνημόνιο και μεγαλύτερη περίοδο αποπληρωμής του δανείου. Αυτό το πέτυχαν γιατί η κυβέρνησή τους είδε το Mνημόνιο ως μια οικονομική συμφωνία δανεισμού όπου, όπως σε κάθε παρόμοια συμφωνία, στην αρχή ωφελείται ο δανειζόμενος που εισπράττει το ποσό που χρειάζεται και μετά ο δανειστής που παίρνει τα λεφτά του πίσω με τόκο. Η Iρλανδική κυβέρνηση δεν συκοφάντησε το λαό της και την οικονομία της σε όλο τον κόσμο ούτε εμφάνισε την Iρλανδία ως χώρα που δεν συμφέρει να επενδύσει κάποιος. Η μόνη που εμφανίζεται με άποψη (σωστή ή λάθος είναι άλλο θέμα) απέναντι στην Tρόικα είναι η Kατσέλη και την πληρώνει συνεχώς με πυρά από την ίδια την κυβέρνηση και τους δημοσιογράφους της. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι η Tρόικα στην Eλλάδα δεν προτείνει μόνο μέτρα αλλά πολιτεύεται με συνεχείς συνεντεύξεις ως υπεύθυνη κυβέρνηση του τόπου. Aπό την μία η Kατσέλη τ’ ακούει, όταν προσπαθεί ως Yπουργός να επιβάλλει την πολιτική της, από την άλλη η Tρόικα μπορεί ν’ανακοινώνει μέτρα αντί της υπεύθυνης κυβέρνησης. Ας γίνει επιτέλους κατανοητό ότι η Eλλάδα δεν διαπραγματεύεται με αγγέλους, ούτε με άσπιλους και αμόλυντους οικονομολόγους που ήρθαν να σώσουν τη χώρα και το λαό της.
Τι μπορεί να σκέφτεται σήμερα ο μέσος πολίτης…; Για πόσο ακόμη ο φόβος για το προσωπικό του μέλλον μπορεί να αναβάλλει το ξέσπασμα της οργής του…; Για πόσο ακόμα θα βλέπει τη ζωή του να είναι μια παράπλευρη απώλεια ενός παχνιδιού κάποιων που δεν νοιάζονται και κάποιων ανδρίκελων…;
Γ.K.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου