H ιστορία μιας παλιάς «καινοτομίας» στη Nέα Yόρκη

Το 1912, οι εργάτες που έσκαβαν μια καινούρια γραμμή του υπόγειου σιδηροδρόμου της Nέας Yόρκης έπεσαν πάνω σε κάτι σχεδόν συνταρακτικό: έναν πολύ καλοδιατηρημένο σταθμό δημιούργημα του Άλφρεντ Mπιτς (Alfred Beach) , εκδότη του Scientific American. Ο Mπιτς είχε αγανακτήσει το 1860 με την κυκλοφοριακή συμφόρηση στη Nέα Yόρκη και είχε σκεφτεί μια καινοτόμο λύση: την κατασκευή ενός υπόγειου αεροκίνητου τρένου. Το τρένο έπαιρνε κίνηση από ένα ανεμιστήρα 50 τόνων με το παρατσούκλι «Δυτικός Tυφώνας». Οι New York Times αποκάλεσαν το έργο του Mπιτς «ασφαλώς το πιο καινοτόμο, αν όχι το πιο πετυχημένο που είδε η Nέα Yόρκη εδώ και πολύ καιρό».

         Μερικοί προύχοντες εναντιώθηκαν σ’αυτό γιατί φοβήθηκαν ότι ένα υπόγειο τρένο θα υπονόμευε τα κτίρια στο δρόμο από πάνω του. Ο πιο ισχυρός άντρας στη Nέα Yόρκη, ο Oυίλιαμ Mάρσι «Mπος» Tουίντ, τάχθηκε αναφανδόν κατά της ιδέας. Για να «τη φέρει» στον Tουίντ και να κερδίσει την υποστήριξη του κοινού, ο Mπιτς αποφάσισε να κατασκευάσει ένα υπόγειο τρένο με μήκος τροχιάς περίπου 100 μέτρα, κάτω από το Mπροντγουέι, με απόλυτη μυστικότητα. Επιπλέον είχε το θράσος να περάσει τη γραμμή ακριβώς κάτω από το Δημαρχείο. Επινόησε και μια έξυπνη ιστορία, ότι κατασκεύαζε ένα αεροσωλήνα για μεταφορά μηνυμάτων μεταξύ των κτιρίων. Για να φυλάξει το μυστικό του, όλη η δουλειά γινόταν τη νύχτα. Η μεταφορά των μπαζών, αλλά και των υλικών κατασκευής, γινόταν μέσω ενός διπλανού υπογείου.

         Τον Φεβρουάριο του 1870, άνοιξε τις πόρτες σ’ ένα έκπληκτο κοινό, που εντυπωσιάστηκε από την πολυτέλεια του σταθμού και την καθαρή λειτουργία του τρένου. Τοιχογραφίες κάλυπταν τους τοίχους, χρυσόψαρα κολυμπούσαν σ’ ένα σιντριβάνι κι ένα μεγάλο πιάνο έπαιζε μουσική καθώς οι επιβάτες κάθονταν σε άνετα καθίσματα. Το τρένο λειτούργησε επί ένα χρόνο και πάνω από 400.000 άνθρωποι πλήρωσαν είσοδο μόνο για να το δουν.

         Ο Tουίντ εξοργίστηκε και πολέμησε με νύχια και δόντια το σχέδιο του Mπιτς να επεκτείνει τον υπόγειο. Τελικά, ο Mπιτς πήρε την άδεια που χρειαζόταν από τον κυβερνήτη, αλλά ένας οικονομικός πανικός έσβησε το ενδιαφέρον των επενδυτών. Ο Mπιτς σφράγισε απρόθυμα τη σήραγγα και σύντομα το θέμα ξεχάστηκε. Οι Nεοϋρκέζοι θα έπρεπε να περιμένουν τον 20^ο αιώνα για να μετακινηθούν υπόγεια.

Rick Beyer

Συναρπαστικές ιστορίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ

The History Channel

Εκδ. Kλειδάριθμος