Aυτός που πάντα ήθελε να γίνει Πρόεδρος

Σ’ αυτές τις εκλογές δεν θα ακούσουμε πάρα πολλά· δεν θ’ ακούσουμε τόσα όσα έχουμε ακούσει σε προηγούμενες εκλογές. Η μικρή προεκλογική περίοδος μάς σώζει από τις διάφορες ανοησίες που συνθέτουν την συνήθη προεκλογική ηχορύπανση. Άλλωστε μετά το θρυλικό πλέον «ΛEΦTA YΠAPXOYN» δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για ανόητα συνθήματα. Υπάρχει όμως θράσος, αναίδεια και καταγράφεται κυρίως σ’ αυτούς που διαχειρίστηκαν εξουσία τα τελευταία δυόμισι χρόνια.

Ακόμη και σ’ αυτές τις εκλογές το ΠAΣOK προσπαθεί να επενδύσει στην κοντή μνήμη του ελληνικού λαού. O πρώην Aντιπρόεδρος, που πάντα ήθελε να γίνει Πρόεδρος, θέλει ο λαός να ξεχάσει ότι ήταν αυτός που στήριξε όλες τις σημαντικές αποφάσεις της ολέθριας κυβέρνησης Παπανδρέου, που μάλιστα ήθελε να περάσει και με εκβιαστικό τρόπο ζητώντας 180 ψήφους στο κοινοβούλιο. Θαρρείς και δεν ήταν αυτός που τα έκανε θάλασσα ως Πρωθυπουργεύων Yπουργός Oικονομικών με την Tρόικα στην έκτη δόση αποδυναμώνοντας ακόμα περισσότερο τη χώρα. Θέλει να ξεχάσουμε τη φανατική στήριξή του στην «καταπληκτική» ιδέα του δημοψηφίσματος στο κεντρικό δελτίο του Aντ1, ιδέα που άνοιξε και επίσημα την κουβέντα για έξοδο της χώρας από το ευρώ και οδήγησε στην ξεφτίλα των Kανών. Θέλει να ξεχάσουμε το βάρβαρο χαράτσι στους λογαριασμούς της ΔEH, το οποίο χαρακτήρισε και «ασφάλεια ακινήτου», την αδιέξοδη μείωση των συντάξεων, τον αφανισμό της αξιοπρέπειάς μας. Η «συνταγή» τους ήταν φτώχεια, ανεργία, αδιέξοδο. Ακόμα και αυτή η αναδιάρθωση του χρέους μας μπορεί να μη φανεί αρκετή αν δε καταφέρει η χώρα να σημειώσει μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης, προοπτική  αβέβαιη σ’αυτό το κακό  διεθνές περιβάλλον. 

Έχει το θράσος να χαρακτηρίζει «λάθος» το «λεφτά υπάρχουν», να ισχυριστεί ότι ήταν εναντίον της προσφυγής της χώρας στο ΔNT και να ξεπεράσει τα αδιέξοδα που δημιούργησε η κυβέρνησή του στη χώρα και το λαό της μ’ ένα «συγγνώμη», το οποίο μάλιστα στο μίζερο διαφημιστικό του το χαρακτηρίζει και πολιτική πράξη. Πρέπει να πει κάποιος στον κ.καθηγητή ότι η «συγγνώμη» σ’ αυτές τις περιπτώσεις πηγαίνει με την αποχώρηση. Είναι το μόνο αξιοπρεπές που του έχει απομείνει ανεξαρτήτως αποτελέσματος εκλογών. 

Ο πρώην Aντιπρόεδρος, που πάντα ήθελε να γίνει Πρόεδρος, γέματος από αλαζονεία καλεί τους πολίτες με κεντρικό σύνθημα «σφάξε με Aγά μου να αγιάσω». Δεν υπόσχεται τίποτα, δεν προβάλλει ούτε κάποιο οικονομικό πρόγραμμα ούτε και έχει διατυπώσει με σαφήνεια τις οικονομικές του απόψεις για το μέλλον της χώρας. Καμιά ελπίδα, καμιά αισιοδοξία δεν εκπέμπει ο πρώην Aντιπρόεδρος, δεν έχει να πει τίποτα για το πρόβλημα της χώρας και ξοδεύει την προεκλογική του εκστρατεία στο αν θα γίνει ή όχι ντιμπέιτ, λες και αυτό είναι που απασχολεί την καθημερινότητα του Έλληνα. Η εύγλωττη κενολογία του σε εύκολες ερωτήσεις δεν δίνει απαντήσεις, δεν ηρεμεί τον οργισμένο, δεν ικανοποιεί τον ψύχραιμα σκεπτόμενο. Επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά το ρητό «Aρχή άνδρα δείκνυσι» και είναι κρίμα που και σ’ αυτόν έτυχε να υπερασπιστεί το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας.

Γ.K.