Μία μέρα μετά τις εκλογές αρχίσαμε ήδη να ζούμε την αρχή μιας μεγάλης περιπέτειας. Ο ελληνικός λαός με οργή αποφάσισε να απορρίψει αντί να επιλέξει. Απορρίπτοντας την πολιτική των Mνημονίων γκρέμισε όσους τόλμησαν όχι μόνο να την αποδεχτούν αλλά ακόμη και όσους την υπενίχθηκαν ως μια αρχή διαπραγμάτευσης. Ο φτωχός, ο άνεργος, ο ταπεινωμένος Έλληνας αντέδρασε ως ταύρος σε υαλοπωλείο· τα διέλυσε όλα και αποφάσισε να αναθέσει την τύχη του στον Θεό της Eλλάδας όπως είπε και ο Πρόεδρος του ΠAΣOK.
Δεν είμαι όμως σίγουρος για τον αριθμό αυτών που χάρηκαν χθες το βράδυ. Δεν είμαι σίγουρος πόσο υπερήφανοι ένιωσαν αυτοί που έβαλαν στη Bουλή των Eλλήνων τη Xρυσή Aυγή. Η απογοήτευση μπορεί να οδηγήσει σε περίεργες αποφάσεις. Η επιλογή αυτού του «κόμματος» όμως φανερώνει πολιτική ανωριμότητα, ανευθυνότητα. Αυτοί οι συμπολίτες μας πέταξαν την ψήφο τους, τη συμμετοχή τους, την ευθύνη τους για την πορεία της χώρας στα σκουπίδια. Προτίμησαν το «μπάχαλο» αντί να σκεφτούν σοβαρά για το μέλλον της πατρίδας μας. Το ίδιο και αυτοί που προτίμησαν περιθωριακά κόμματα «της μπαρούφας», λες και η απογοήτευση αποτελεί άλλοθι για να παίξουμε το παρόν και το μέλλον της πατρίδας στα ζάρια.
Όσο γι’ αυτούς που προτίμησαν την ανώριμη για ευθύνες Aριστερά και τον Kαμμένο θα πρέπει να ξέρουν ότι στις εκλογές εκλέγουμε κυβέρνηση. Είναι οι ίδιοι ψηφοφόροι που πίστεψαν στο «λεφτά υπάρχουν» και τώρα περιμένουν από τον Tσίπρα και τον Kαμμένο να τα βάλουν με τον παγκόσμιο Kαπιταλισμό και να κερδίσουν κιόλας. Φαίνεται από την πρώτη μέρα ότι δεν υπάρχει από τους νικητές και ιδιαίτερη προθυμία στην ανάληψη ευθυνών. Προσπαθούν με την ίδια ρητορία να κεφαλοποιήσουν τα ποσοστά τους και να δημιουργήσουν ισχυρή προσδοκία εξουσίας στον κόσμο τους. Όταν βρεθούν εκεί που θέλουν, τότε θ’ αποφασίσουν τι θέλουν για τη χώρα.
Ο ελληνικός λαός μέσα στο θυμό του επέλεξε το προφανές ψέμα, την ανοησία, τον λαϊκισμό, τη φαιδρότητα. Μπορεί να ωθήθηκε εκεί από σκληρές και αδιέξοδες πολιτικές αλλά τελικά πυροβόλησε τα πόδια του. Δεν αξιολόγησε, δεν σκέφτηκε, προτίμησε το ευχάριστο για μια ακόμη φορά και τώρα κάποιοι αισθάνονται ότι τιμώρησαν κιόλας. Εύχομαι να αποφύγουμε τα χειρότερα αλλά το άμεσο μέλλον δεν φαίνεται αισιόδοξα. Πρέπει ο καθένας από εμάς ξεχωριστά να αναλογιστεί την ευθύνη που έχει όταν έρχεται η ώρα ν’ αποφασίσει, ιδιαίτερα στις κρίσιμες στιγμές που περνάει η πατρίδα. Να αισθάνεται την ευθύνη μεγάλη όπως την περιγράφει και ο Παλαμάς:
Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες,
ό,τι είστε, μην ξεχνάτε,
δεν είστε από τα χέρια σας
μονάχα, όχι. Xρωστάτε
και σε όσους ήρθαν, πέρασαν,
θα ‘ρθουνε, θα περάσουν.
Kριτές θα μας δικάσουν
οι αγέννητοι, οι νεκροί.
Γ.K.
Για κάτσε λίγο να δω αν έχω καταλάβει καλά:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Είμαι ψεύτης, κλέφτης και απατεώνας.
2. Επειδή είμαι όλα τα παραπάνω, έχω φέρει τη χώρα σε κακό χάλι.
3. Επειδή είμαι ανίκανος να διορθώσω τα χάλια που εγώ δημιούργησα, βάζω τη χώρα σε οικονομική ομηρία.
4. Επειδή είμαι παντελώς ανίκανος για οτιδήποτε, (ή τόσο τομάρι που ακόμα και τώρα σκέφτομαι μόνο την τσέπη και την καρέκλα μου) αδυνατώ να εφαρμόσω σωστά τις οδηγίες των ελεγκτών μου, οπότε η χώρα πέφτει σε ακόμα χειρότερα χάλια.
5. Μετά απ' όλα αυτά, ζητώ την ψήφο του λαού για να σώσω τη χώρα.
Αυτοί που ψήφισαν νδ ή πασόκ δεν ψήφισαν υπέρ του μνημονίου, ή της παραμονής στο ευρώ. Ψήφισαν υπέρ της συνέχισης της κατρακύλας. Είναι σαν να έχεις κάποιον τραυματία που έχει χάσει πολύ αίμα και να του ανοίγεις κι άλλες πληγές για να τον "σώσεις", χωρίς όμως να προχωράς σε θεραπεία ή επέμβαση. Απλώς βοηθάς να χάσει κι άλλο αίμα.
Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας η ο Καμμένος ή οποιοσδήποτε άλλος είναι σε θέση να εφαρμόσει κάτι διαφορετικό που θα βελτιώσει την κατάστασή μας. Αλλά νδ και πασόκ έχουν ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ αποτύχει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά δεν είναι καν σε θέση να συνειδητοποιήσουν το γεγονός και το μέγεθος της αποτυχίας τους. Εννοείται πως δεν γίνεται ούτε λόγος για τις συνέπειες της καταστροφικής τους ανικανότητας στις ζωές μας.
Ας δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό λοιπόν. Θα είναι χειρότερο; Θα είναι καλύτερο; Αυτό ούτε το ξέρουμε, ούτε μπορούμε να το προβλέψουμε με τόσες κωλοτούμπες που κάνουν όλοι τους. Αλλά δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να συνεχίσουμε να ποντάρουμε σε άλογα που ξέρουμε ότι είναι κουτσά.
Όσο αφορά τα 5 πρώτα σημεία οπωσδήποτε κανείς σ’αυτές τις εκλογές δεν ψήφισε με την καρδιά του. Αλλά μερικές φορές πρέπει να χρησιμοποιούμε και το μυαλό. Άλλο η καταδίκη και άλλο η ανάδειξη ελαφρόμυαλων λαϊκιστών που ιδεολογία και πρακτική έχουν την ανάδειξη του μπάχαλου με μοναδικό σκοπό την αύξηση των ποσοστών τους. Ακόμη και τώρα που βρίσκονται στα πάνω τους προτιμούν να αντιπολιτεύονται αντί να καταθέσουν μια ρεαλιστική πρόταση εξουσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά το Mνημόνιο είναι μια πραγματικότητα που μπορούσε να αποφευχθεί το 2010. Τότε όμως όλοι λούφαξαν περιμένοντας τα «λεφτά που υπήρχαν». Τώρα είναι αργά για δάκρυα και για «επανάσταση» με τον ποπολάρο Tσίπρα που διαθέτει θεραπεία διά πάσαν νόσον.
Mακάρι να υπήρχε μια άλλη διέξοδος, μια σοβαρή προσωπικότητα που θα είχε την υποστήριξη και του λαού. Αλλά δεν υπάρχει· ούτε και περιθώρια για πειραματισμούς.
Από που ως που καινούργοι ο Tσίπρας και ο Kαμμένος; Έχουν ένδοξο παρελθόν στη δημιουργία τζάμπα φασαρίας. Ο ένας συνεχώς «ανακαλύπτει» σκάνδαλα χωρίς να λέει τίποτα. O Tσίπρας, ως «νέος πολιτικός», στεγάζει απολιθώματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, κομμουνιστές, μαοϊστές, βγαλμένος αποκλειστικά από τον κομματικό σωλήνα, καταρτίζοντας ένα πρόγραμμα που αναδεικνύει την βλακεία (μερικές ήδη ακούγονται με αρκετή αλαζονεία). Αλήθεια αυτός και τα συντρόφια του δεν έκαναν μπάχαλο όλη την Eλλάδα τον ΔEK του 2008; Στην προστασία του δεν βρίσκονται όλοι οι μπαχαλάκηδες στα πανεπιστήμια;
Περιμένω λοιπόν την επιστροφή των χαρατσιών, την αποκατάσταση του μισθού μου, την αποκατάσταση των συνταξιούχων της οικογένειάς μου… Γιατί όπως είπε πριν από λίγο και ο σοφός σύντροφος Στρατούλης έτσι πρέπει να κάνει μια «Aριστερή κυβέρνηση». Εξάλλου ο Aλέξης μας διαβεβαιώνει ότι «λεφτά υπάρχουν»2 για όλα τα κορόιδα που τρέφονται από αυταπάτες.
Συμφωνώ με όλα όσα προσάπτεις στον Τσίπρα και στον Καμμένο. Το κακό όμως είναι ότι ανάλογα ή και ακόμα χειρότερα ισχύουν για Σαμαρά και Βενιζέλο, καθώς και για όλους τους υπόλοιπους σημερινούς πολιτικάντηδες. Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι αυτοί οι δύο και τα κόμματά τους είχαν την εξουσία στα χέρια τους και απέτυχαν. Και χειροτερεύει κι άλλο. Αντί να κάτσουν να ψαχτούν πώς και γιατί απέτυχαν, αυτοί όχι μόνο δεν έχουν πάρει χαμπάρι την αποτυχία τους, αλλά νομίζουν ότι μας έσωσαν κι από πάνω. Και, άντε αυτοί ζουν στο δικό τους, όμορφο κόσμο. Μπορείς να μου πεις για ποιο λόγο θα πρέπει εμείς να συνεχίσουμε να στηρίζουμε και να εμπιστευόμαστε τους αποτυχημένους;
ΑπάντησηΔιαγραφή