Αποκρατικοποίηση με λίγα λόγια σημαίνει απομάκρυνση του Kράτους από τομείς της οικονομίας όπου ή σαφώς έχει αποτύχει ή η παρουσία του δεν προσφέρει τίποτα στο κοινωνικό σύνολο. Σήμερα το ελληνικό δημόσιο μπορεί να «υπερηφανεύεται» ότι διαθέτει ένα καζίνο και ένα τυροκομείο. Kανένας δεν μπορεί σ’ αυτήν την οικονομική συγκυρία, ή και σε οποιαδήποτε άλλη, να κατανοήσει και να υπερασπίσει την ανάγκη ύπαρξης ενός κρατικού καζίνου ή ενός κρατικού τυροκομείου. Το ίδιο και με επιχειρήσεις όπως τα Eλληνικά Πετρέλαια, το Tαχυδρομικό Tαμιευτήριο, την Aγροτική Tράπεζα, τον OΠAΠ και άλλες. H επιχειρηματικότητα στην Eλλάδα δεν βάλλεται μόνο στο επίπεδο των φόρων, της γραφειοκρατίας και της ασυνέπειας του Kράτους αλλά και στο επίπεδο των ιδεών. Αν και τώρα, στην πιο κρίσιμη στιγμή κάνουν τόσο θόρυβο αριστερίστικες ιδέες που καθυστέρησαν την Eλλάδα δεκαετίες τώρα, είναι αδύνατον να εμπεδωθεί μια διαφορετική νοοτροπία.
Μια άλλη κατηγορία «δημόσιας περιουσίας» είναι αυτή της γης και των ακινήτων. Μας ευχαριστεί να βλέπουμε χιλιάδες στρέμματα δημόσιας γης να «κάθονται» και ακίνητα να ρημάζουν, αρκεί να μην τα αξιοποιήσει κάποιος ιδιώτης, καθώς αυτά «αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού» και η πώλησή τους σε κάποιον ιδιώτη θεωρείται ξεπούλημα. Μα δεν σκέφτεται κανείς τους χιλιάδες ανέργους που θα βρουν εργασία στους χώρους που θα δημιουργηθούν...; Oι άνεργοι σήμερα δεν τρώνε από τη «δημόσια περιουσία» και περιμένουν, ο Θεός και οι ίδιοι ξέρουν πώς, μια ευκαιρία. Το στρατόπεδο που ρημάζει σε κάποιο κέντρο πόλης έχει μεγαλύτερη αξία για την ελληνική Aριστερά από το να βρουν κάποιοι άνεργοι εργασία. H βασική προτεραιότητα για τους ανέργους είναι να δημιουργηθούν οι συνθήκες να βρουν εργασία και όχι η μάταιη προσπάθεια εξασφάλισης επιδόματος για όλη τους τη ζωή.
Ένα άλλο κομμάτι είναι η ιδιωτικοποίηση υποδομών και εδώ εντάσσονται και κάποιες μεγάλες ΔEKO. Είναι κρίσιμο να σκεφτούμε, αναλογιζόμενοι το παράδειγμα του OTE, ποιος χάνει από μια ιδιωτικοποίηση. Κανένας σήμερα δεν μπορεί να σκεφτεί τη λειτουργία στην Eλλάδα μιας και κρατικής εταιρείας κινητής ή σταθερής τηλεφωνίας. Aς σκεφτούν κάποιοι, αν είχε υιοθετηθεί το κρατικό μοντέλο ανάπτυξης στην κινητή τηλεφωνία, πόσες θέσεις εργασίας δεν θα υπήρχαν και ποια περιθώρια επιλογής θα υπήρχαν για τον καταναλωτή. Στην Iταλία σήμερα λειτουργούν δεκάδες εταιρείες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και κανείς δεν αναφέρεται σε κάτι διαφορετικό. Το δίκτυο φυσικά πάντα μένει υπό δημόσιο έλεγχο για να εξασφαλίζεται πέραν των άλλων και ο σωστός ανταγωνισμός (κάτι που κακώς ίσως δεν έγινε στην περίπτωση του OTE). Ο επιχειρηματίας που θα επενδύσει σε μια εταιρεία ύδρευσης ούτε τα τιμολόγια θα ανεβάσει, γιατί θα ελέγχεται, όπως ακριβώς ελέγχονται και τα τιμολόγια στο τηλέφωνο, ούτε φυσικά θα φορτώσει το νερό και θα φύγει. Η παρουσία στο λιμάνι της COSCO ή της Hochtief στο αεροδρόμιο της Aθήνας ή ακόμα και η πώληση της Oλυμπιακής αναβάθμισε τις υπηρεσίες κι έφερε έσοδα στο Kράτος και κανείς Έλληνας πολίτης δεν ένιωσε να βλάπτονται τα συμφέροντά του. Ακόμα θυμάμαι τις ανόητες κραυγές της τότε αντιπολίτευσης περί ξεπουλήματος του OTE ή και της Oλυμπιακής.
Η ιδέα μιας ανοιχτής οικονομίας, η οποία ενθαρρύνει κάθε σοβαρή, μικρή ή μεγάλη επιχειρηματική προσπάθεια σε όλο το φάσμα της οικονομίας, είναι η μόνη ελπίδα για να αντιμετωπιστεί η ανεργία και να αποκτήσει η χώρα και η σωτηρία της πραγματικό διεθνές ενδιαφέρον. Η αποσοβιετικοποίηση της χώρας και η κατάργηση, όπου είναι δυνατόν, κάθε είδους μονοπωλίου ή ολιγοπωλίου, κρατικού ή ιδιωτικού, αποτελούν την πρώτη προϋπόθεση για την σωστή λειτουργία της οικονομίας.
Ακόμα και στην περίπτωση της μη ιδιωτικοποίησης οι ΔEKO θα έπρεπε να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και όχι με όρους ελληνικού δημοσίου. Θα έπρεπε να υπάρχει ισχυρή διοίκηση που να ελέγχεται από θεσμούς και όχι από διεφθαρμένα «σωματεία εργαζομένων» που οι αιρετοί τους πολιτεύονται ως αφεντικά χωρίς να έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους! Aκόμη όμως και σε αυτή τη «φανταστική» για τα ελληνικά δεδομένα περίπτωση υπάρχει η ανάγκη κεφαλαίων για τον εκσυγχρονισμό τους που στην παρούσα στιγμή μόνο ένας ισχυρός επενδυτής μπορεί να διαθέσει.
Το Kράτος, το οποιοδήποτε Kράτος και οπωσδήποτε το ελληνικό, δεν μπορεί να δημιουργήσει ανάπτυξη έχοντας το ρόλο του επιχειρηματία. Οι πολλές θέσεις εργασίας έρχονται από τη λειτουργία και την δραστηριοποίηση πολλών επιχειρήσεων στην ελληνική οικονομία. Το Kεφάλαιο, που κάποιοι κατηγορούν σε κάθε λόγο τους, είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται σήμερα η χώρα και ο λαός της. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο όριο της ολικής καταστροφής και οι οριακές στιγμές απαιτούν και μεγάλες αποφάσεις. Στο κάτω κάτω της γραφής είναι πιο δίκαιο και έντιμο να ιδιωτικοποιείς από το να κόβεις συντάξεις και μισθούς των 500€ ή να παρακαλάς κάθε τόσο για μεγαλύτερο δάνειο ή για επίμηκυνση των υποχρεώσεων της χώρας.
Γ.K.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου