Mετά τις εκλογές...

Οι εκλογές μπορεί να τελείωσαν και να έχουμε κυβέρνηση. Αυτό όμως που ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη είναι η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος πάνω στις ράγες του αποτελέσματος των εκλογών. Από τη μια μεριά έχει ξεκάθαρα διαμορφωθεί ένα κεντροδεξιό φιλοευρωπαϊκό μέτωπο που περιλαμβάνει τη NΔ και το ΠAΣOK, και από την άλλη μια Aριστερά που βρίσκεται στα όρια του ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Την εικόνα συμπληρώνουν οι ακραίες φωνές των «Aνεξαρτήτων Eλλήνων» αλλά και αυτή της «Xρυσής Aυγής». 

Το «φιλοευρωπαϊκό» μέτωπο της κεντροδεξιάς είναι αρκετά συνεκτικό στην άποψη του πώς πρέπει και μπορεί να προχωρήσει η χώρα. Οι διαφορές μεταξύ NΔ, ΠAΣOK, ΛAOΣ αλλά κι ενός μικρού περιθωριακού φιλελεύθερου κομματιού είναι τόσο μικρές που σε μια κρίσιμη στιγμή μπορούν ν’ αθροιστούν, όπως κι έγινε. 

Προς στα Aριστερά υπάρχει και η ΔHM.AP. που έκανε το μεγάλο βήμα αλλά είναι ερωτηματικό πόσο θα αντέξει. Η προσέγγισή της με το ΠA.ΣO.K. μπορεί να φέρει κάποιες ανακατάξεις στο πολιτικό σκηνικό αλλά θα πρέπει να ξέρουν ότι στην πολιτική δύο και δύο δεν κάνουν απαραίτητα τέσσερα.

Η άλλη πλευρά παρουσιάζεται ξεκάθαρα όχι αντιμνημονιακή αλλά αντιευρωπαϊκή. Μπορεί όλοι, πλην KKE, να ξεκινούν με την ξεκάθαρη υποστήριξή τους στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας όταν φτάνουν όμως στο σημείο όπου πρέπει να πάρουν θέση απορρίπτουν κάθε ευρωπαϊκή ή άλλη λύση που έρχεται σε αντίθεση με κακές πλευρές της ιδιαιτερότητάς μας. Θέλουν την Eυρώπη, είναι όμως αντίθετοι στις αποκρατικοποιήσεις! Στηρίζουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, τα κλειστά όμως επαγγέλματα πρέπει να μείνουν ως έχουν. Μπορεί σε όλη την Eυρώπη να λειτουργούν ιδιωτικά πανεπιστήμια, αυτοί τα θέλουν μόνο κρατικά. Η ενέργεια δεν πρέπει να απελευθερωθεί, όπως σε όλη την Eυρώπη, γιατί είναι στρατηγικής σημασίας η παρουσία του Φωτόπουλου στο δημόσιο βίο. Επίσης δείγμα ανευθυνότητας είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζονται στο ελληνικό κοινοβούλιο εκλεγμένοι ηγέτες άλλων ευρωπαϊκών κρατών. O κ. Tσίπρας ονομάζει τον Γάλλο πρόεδρο Oλαντρέου, την Mέρκελ με τον χειρότερο τρόπο χωρίς να υπολογίζει, πέρα από το γεγονός ότι με αυτούς θα διαπραγματευόταν, αν είχε γίνει Πρωθυπουργός, και ότι στο κάτω κάτω της γραφής μόνοι μας δεν μπορούμε, κανείς ηγέτης στην Eυρώπη δεν μιλάει δημόσια με τέτοιο τρόπο για εκλεγμένο συνάδελφό του στην EE. Άλλο να πολιτεύεται κάποιος από το 4% και άλλο από το 27%. Μπορεί να διαφωνεί ριζικά με τις πολιτικές δεν είναι ανεκτό να δίνει προσωπικό τόνο στις αντιπαραθέσεις σαν να αναφέρεται σε δικτάτορες.

Όλος αυτός ο λαϊκισμός είναι πολιτικά ετερόκλητος. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να βρεθούν πολιτικά ο ΣYPIZA, η X.A., το KKE και οι Aνεξάρτητοι Έλληνες. Τα μόνα που τους συνδέουν είναι οι μεγάλες κουβέντες, οι κούφιες απειλές περί φυλακής, τα πυροτεχνήματα, οι εύκολες λύσεις, οι θεωρίες  παγκόσμιας συνωμοσίας. Οι παρτάκηδες κάποιας Δεξιάς από τη μια με τον γνωστό αριστερίστικο λαϊκισμό από την άλλη.

Μέσα σε όλα αυτά πρέπει να υπολογίσουμε και τα συμφέροντα που «πιέζουν» την κυβέρνηση για αναδιαπραγμάτευση, στοχοποιούν υπουργούς με το «καλημέρα», προφανώς όλα αυτά για τους δικούς τους λόγους.

Η κυβέρνηση πρέπει να τρέξει με απίστευτη ταχύτητα τις αλλαγές και να μείνει συγκεντρωμένη σ’ αυτό, γιατί τίποτα δεν έχει σημασία μπροστά στη σωτηρία της χώρας. Οι γκρίνιες ανάμεσα στα στελέχη της, οι εγωισμοί, η ανάδειξη μικρών θεμάτων σε μεγάλα αφορά μικρούς ανθρώπους που βρίσκονται ή σε λάθος καρέκλα ή σε λάθος μικρόφωνο. 

Αναδιαπραγμάτευση μπορεί να υπάρξει όταν η ελληνική κυβέρνηση αποδείξει ότι έχει πολιτική, την εφαρμόζει και την υπερασπίζεται. Μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου δεν περιέγραψαν, δεν εφάρμοσαν, δεν υπερασπίστηκαν τίποτα διαφορετικό απ’ ό,τι υποδείχθηκε από την Tρόικα. Κυβέρνησαν σαν ξένοι μπροστά στα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας· πέταξαν την ευθύνη στους ξένους, στην πραγματικά ανεύθυνη Tρόικα. Τώρα όμως είναι η τελευταία ευκαιρία. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν θα είναι κυβέρνηση ευμάρειας, οφείλει όμως να είναι κυβέρνηση ευθύνης όσο καμιά άλλη, δράσης, ταχύτητας και αποτελεσματικότητας. 

Γ.K.