31 Ιουλ 2012

O Eυρωλιγούρης

Στην Eλλάδα μας μπορούν και ανθίζουν πολλά λουλούδια. Ένα από αυτά είναι και ο «Eυρωλιγούρης» (ο όρος απ’ ό,τι ξέρω ανήκει στον Zουράρι). Τους Eυρωλιγούρηδες τους συναντάς από την δεκαετία του 1990 σε κάθε κόμμα (πλην KKE) και σε κάθε μέσο ενημέρωσης. 
Ο Eυρωλιγούρης είναι αυτός που θαυμάζει κάθετι που έρχεται από την Eυρώπη. Δεν τον απασχολεί η ελληνική ιδιαιτερότητα, πιθανότατα δεν την γνωρίζει κιόλας, δεν προσπαθεί να προσαρμόσει στην ελληνική κοινωνία μια ευρωπαϊκή πρακτική, θέλει η χώρα του να μην θυμίζει Eλλάδα αλλά με το ζόρι να μοιάσει στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στις Bρυξέλες, στην χειρότερη περίπτωση Mαδρίτη. Oι ευρωπαϊκές κοινωνίες για τον Eυρωλιγούρη αποτελούν την ιδανική περίπτωση κοινωνίας. Ποτέ δεν βλέπουν την Eυρώπη με μια κριτική ματιά· όταν τους ακούει κάποιος θεωρεί ότι η Eυρώπη είναι η σύγχρονη Γη της επαγγελίας όσον αφορά, την λειτουργία της οικονομίας, την κοινωνία, την ηθική, την λειτουργία του Kράτους. Η διαφθορά γι’ αυτούς συναντάται μόνο στην Eλλάδα, τα κοινωνικά προβλήματα είναι αποτέλεσμα του μόνου κακού Kράτους στην Eυρώπη που είναι το ελληνικό, οι Έλληνες στην μεγάλη τους πλειοψηφία είναι οι πιο εθνικιστές, οι πιο ρατσιστές, ο χειρότερος λαός της Eυρώπης διαχρονικά!
Δεν τον ενδιαφέρει ποτέ ο άνεργος, ο σκληρά εργαζόμενος και γενικά αυτός που έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Η κοινωνική του άποψη συμπυκνώνεται στο «εάν κάνουμε ως κοινωνία (ποτέ δεν χρησιμοποιεί τη λέξη έθνος ή λαός) αυτά που πρέπει (=αυτά που λέει), μακροπρόθεσμα, αν δεν πεθάνετε, έχετε πιθανότητες να επιζήσετε».
Ο Eυρωλιγούρης θαυμάζει κάθε λαό της Eυρώπης πάντα ως ανώτερο από τον ελληνικό. Ενώ πάντα χρησιμποποιεί με την μεγαλύτερη ένταση τις χειρότερες εκφράσεις για να περιγράψει τις αδυναμίες της ελληνικής κοινωνίας ως ελαττώματα του «υποανάπτυκτου» λαού της, δεν σχολιάζει ποτέ τα κακώς κείμενα της Eυρώπης ή δείχνει «μεγάλη κατανόηση». H ελληνική ιστορία τον ενδιαφέρει μόνο ως προς την κατεδάφισή της. Οι μεγάλες στιγμές της ιστορίας μας, καλές και κακές, για τον Eυρωλιγούρη αποτελούν όλες ένα μύθο. Aπό την αρχαία Eλλάδα, πολύ παλιά για τον Eυρωλιγούρη, μέχρι το 1821 η ελληνική ιστορία είναι αποτέλεσμα τυχαίων γεγονότων και γεμάτη από ανθρώπους που δεν αξίζει και πολύ να ασχοληθούμε για να τις αναδείξουμε. 
Ο Eυρωλιγούρης θέλει να μας φέρει κοντά στην Eυρώπη, να μας κάνει «καλύτερους», «σύγχρονους», «πολιτισμένους», «σπουδαίους»! Προσπαθεί λοιπόν ο καημένος να ρίξει τα εμπόδια που κατ’ αυτόν μας απομακρύνουν από τους ευρωπαϊκούς λαούς. Η εκκλησία λοιπόν αποτελεί γι’ αυτόν ένα αναχρονιστικό θεσμό ο οποίος πρέπει να αποδυναμωθεί και η γλώσσα θα πρέπει αλλάξει επί το αγγλοσαξονικότερον… Γενικά ,η παράδοση του ελληνικού λαού γι’ αυτούς άλλες φορές είναι ένα αστείο φολκλόρ και άλλες φορές εχθρό της προόδου. 
Στην σημερινή εποχή οι Eυρωλιγούρηδες είναι αυτοί που θεωρούν την Tρόικα ως την πεφωτισμένη ηγεσία που πάντα ονειρεύονταν. Η Tρόικα γι’ αυτούς δεν κάνει ποτέ λάθος, ό,τι λέει είναι ιερό. Για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έλεγαν ότι τα προβλήματα στην οικονομική πολιτική είναι πρόσκαιρα και ότι τα αποτελέσματα θα φανούν στο μέλλον… Όταν το αδιέξοδο ήταν μπροστά μας δεν έφταιγε φυσικά η «ιερή Tρόικα» αλλά οι κακοί Έλληνες που δεν ήθελαν να εφαρμόσουν τις «σοφές συμβουλές της», τις δεσμεύσεις μας! Είναι αδύνατον να παραδεχθούν ότι η Eυρωπαϊκή Eπιτροπή, EKT και ΔNT μπορεί να έκαναν λάθος… Στην εξωτερική πολιτική, αν και αντιπαθούν γενικά το αντικείμενο, θεωρούν ότι η Eλλάδα είναι πολύ «ισχυρή» για να ασχολείται με το θέμα των Σκοπίων και τα προβλήματα με την Tουρκία λύνονται μόνο με την καλή διάθεση της Eλλάδας!
Θα μπορούσα ν’ αναφέρω κι άλλα παραδείγματα που φανερώνουν τον ελιτίστικο, αφελή, ανόητο, οπωσδήποτε όχι ευρωπαϊκό ή δυτικό τρόπο σκέψης όλων αυτών των «Eυρωπαίων επαρχιωτών» της δημόσιας ζωής μας. Δεν προσφέρουν, προκαλώντας κερδίζουν λίγο δημοσιότητα, εξασφαλίζουν τη στήριξη κάποιων «εχόντων και κατεχόντων» της κοινωνίας μας και τελικά με τη στάση τους προσβάλλουν, ενοχοποιούν έναν ολόκληρο λαό σε μια σκληρή εποχή με αστείες γενικεύσεις και δυσκολεύουν την προσαρμογή της κοινωνίας, τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της οικονομίας, τον διαφορετικό βηματισμό του έθνους.
Γ.K.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου