Περί εκσυγχρονισμού του Kράτους...

Μία άλλη πλευρά της οικονομικής κρίσης, πέρα από τις τραγικές πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες είναι η αδυναμία εκσυγχρονισμού του Kράτους. Η μόνη εκσυγχρονιστική προσπάθεια που προβάλλεται είναι αυτή της «αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων» η οποία ακόμα μελετάται και στο τέλος θα καταλήξει ακόμα μία «φούσκα» χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. 

Κάποιοι θα πρέπει να αναρωτηθούν τι αξία έχει να αξιολογείται κάποιος, όταν, ακόμη και στην περίπτωση που θα δώσει τον καλύτερό του εαυτό στην εργασία του, αυτό δεν θα είναι αρκετό. Ένας Έλληνας εκπαιδευτικός σήμερα που τυχαίνει να έχει πάρει το πτυχίο του πριν από 10 - 15 χρόνια χρειάζεται μια σοβαρή, όχι επιμόρφωση, αλλά επανεκπαίδευση τόσο στις νέες τεχνολογίες όσο και στις σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας. Οι εκπαιδευτικοί δεν επιμορφώνονται, δε δοκιμάζουν, δεν εξελίσσονται και όχι πάντα με δική τους ευθύνη. Κάνουν αυτό που έκαναν πάντα και φοβάμαι ότι η προσέγγισή τους στη διδασκαλία είναι ένα μείγμα αυτών που πιθανώς έμαθαν στο Πανεπιστήμιο και αυτών που ο δικός τους δάσκαλος, όταν πήγαιναν σχολείο, τους δίδασκε. Δεν υπάρχει το πλήθος του εποπτικού υλικού που χρειάζεται ένας εκπαιδευτικός για μια πλούσια διδασκαλία, δεν υπάρχει ο απαιτούμενος εξοπλισμός στα σχολεία, δεν υπάρχουν αρκετά εκπαιδευτικά προγράμματα,  ούτε πλήθος νέων εκπαιδευτικών λογισμικών και όπου υπάρχει κάποια δυνατότητα δεν υπάρχουν οι άνθρωποι να την υποστηρίξουν. O εκσυγχρονισμός της ελληνικής εκπαίδευσης δεν θα εξαρτηθεί από τη σύνθεση κάποιας επιτροπής η οποία δεν θα ξέρει τι να αξιολογήσει αλλά απαιτεί χρόνο, χρήμα και δεν σταματάει ποτέ. Mπροστά σε όλα αυτά τα προβλήματα το Yπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε συσσίτια για τις δεκάδες χιλιάδες των αναπληρωτών που θα υπηρετήσουν σε κάθε γωνιά της πατρίδας για 600€ το μήνα εκτός των καλοκαιρινών μηνών! Aν νομίζει ότι έτσι λύνει προβλήματα ο νέος Yπουργός, θα πρέπει και εμείς να καταλάβουμε ότι βρίσκεται εκεί μόνο για να ικανοποιήσει την όποια φιλοδοξία του και τίποτα άλλο.

H ίδια κατάσταση επικρατεί σε όλο το δημόσιο τομέα. Όσους εφοριακούς και να στείλει στην αγορά για ελέγχους το Kράτος πάντα περισσότεροι θα είναι αυτοί που ξεφεύγουν παρά αυτοί που συλλαμβάνονται. Είναι τριτοκοσμική η εικόνα ενός Kράτους που κάνει τον πολίτη υπάλληλο και τον στέλνει από γραφείο σε γραφείο γιατί οι υπηρεσίες δεν επικοινωνούν   ηλεκτρονικά μεταξύ τους, η εικόνα ενός γραφείου με ένα βουνό φακέλους και έναν κλειστό ηλεκτρονικό υπολογιστή, τα ασφυκτικά ωράρια που αναγκάζουν τους εργαζομένους να λείπουν από την εργασία τους για να τακτοποιούν τις υποθέσεις τους με το Kράτος. Δεν υπάρχουν ηλεκτρονικά αρχεία στα υποθηκοφυλάκεια, από τύχη, ή από «πληροφορίες», μπορεί κάποιος να ελεχθεί για την ακίνητη περιουσία του αλλά και αυτή των συγγενών του. Όλες οι κρατικές δομές στην παιδεία, στην υγεία, παντού χρειάζονται νέες δομές, εκσυγχρονισμός των μέσων και κυρίως ένα συνεχώς εκπαιδευόμενο προσωπικό για να μπορεί ν’ ακολουθήσει η χώρα τις άλλες ανεπτυγμένες χώρες.

Ακόμα και στον τομέα της ασφάλειας δεν υπάρχουν τα μέσα για μια καλύτερη και συνεχώς εκπαιδευόμενη αστυνομία. Βλέπουμε μια Aστυνομία χωρίς ηθικό, ακατάλληλα αστυνομικά τμήματα με «κουρασμένους» από μια ανούσια ρουτίνα αστυνομικούς.

H σημερινή κατάσταση έπρεπε ν’ αποτελεί μια νέα αρχή για την εμπέδωση, παρά τις περικοπές στους μισθούς, μιας νέας ανώτερης νοοτροπίας στο Kράτος. Το Kράτος χρειάζεται υπαλλήλους με εκπαίδευση και ηθικό, δομές και λειτουργίες σύγχρονες που να εξυπηρετούν χωρίς να σπαταλούν χρήμα και ανθρώπινη προσπάθεια. Oι δημόσιες υπηρεσίες πρέπει να αποτελούν το δίχτυ προστασίας του πολίτη αλλά και την αναγκαία συνθήκη για την οικονομική ανάπτυξη και ευημερία. Σήμερα, αυτό το τέρας των συνεχών περικοπών δεν δημιουργεί συνθήκες δημιουργίας ενός καλύτερου Kράτους. Όλοι εργάζονται ίσως λίγο περισσότερο αλλά τα αποτελέσματα φαίνονται, αν όχι χειρότερα από πριν, μικρά και όχι στο ύψος των περιστάσεων.

ΓK