Mε «καλές ειδήσεις»...

Ο Πρωθυπουργός στη σύντομη παρουσία του στη ΔEΘ είπε χαρακτηριστικά «κάθε σχέδιο χρειάζεται, να ξέρετε, δύο πράγματα: ένα λαό ενωμένο, να στηρίζει το σχέδιο, κι ένα όραμα, να τον εμπνέει το λαό αυτό…». Oι υποσχέσεις όμως ότι τα μέτρα αυτά θα είναι τα τελευταία και ότι σε δυο χρόνια η κατάσταση θ’ αρχίσει να βελτιώνεται κάνουν την καλή του ομιλία ένα κάλεσμα υπομονής παρά μια πηγή έμπνευσης. Ο Πρωθυπουργός κάλεσε για μια ακόμη φορά τους πολίτες να δεχθούν όσα δεν μπορούν ν’ αντέξουν. Περικοπές σε όσους έχουν μικρό εισόδημα από το Δημόσιο, ανεργία και αφανισμός σε όσους εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. 

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολη η θέση της κυβέρνησης. Προσπαθεί να ισορροπήσει σε δυο βάρκες. Από τη μία να «διορθώσει» την ευρωπαϊκή άποψη για την Eλλάδα με σκοπό να κερδίσει ευνοϊκότερους όρους στο κοντινό μέλλον από την άλλη με μετριοπάθεια στον κυβερνητικό λόγο να ελέγξει την κοινωνική οργή και την ενίσχυση των άκρων. Προσπαθεί με λίγα λόγια να τετραγωνίσει τον κύκλο. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να προχωρήσει στην παραγωγή «καλών ειδήσεων». Ο λαός είναι έτοιμος να αποδεχθεί μέτρα δίκαια που να στρέφονται προς τους «έχοντες και κατέχοντες»· μπορεί να στηρίξει ιδιωτικοποιήσεις και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και κυρίως κάποιες μεγάλες επενδύσεις που θ’αρχίσουν ν’ αλλάζουν την ψυχολογία και να επουλώνουν κάποιες πληγές. Το 25% της ανεργίας θα πρέπει να φοβάται η κυβέρνηση και όχι την κομματική πελατεία σε δημόσιους οργανισμούς ή κρατικές επιχειρήσεις που ή δεν έχουν καταλάβει την κατάσταση ή την περνούν ασφαλώς πολύ πιο ανώδυνα. 

Η παραγωγή αυτών των καλών θα πρέπει να είναι συνεχής, πραγματική και να έχει στόχο τον άνθρωπο και τις πιο άμεσες ανάγκες του. Ας πάψουν να φοβούνται οι Yπουργοί και ας επισκεφτούν και κάποιο χώρο ευθύνης τους! Ας πάει σε κάποιο σχολείο ο Yπουργός Παιδείας, σε κάποιο νοσοκομείο ο Yπουργός Yγείας, ας δουν οι πολίτες ότι η ηγεσία τους δεν ασχολείται μονάχα με την εξεύρεση «περικοπών» αλλά λύνει και προβλήματα. Έτσι ίσως δημιουργηθεί κάποια αίσθηση ελπίδας σε μια κοινωνία που στην απελπισία της είναι έτοιμη να παραδοθεί και στα άκρα αλλά και σε λαϊκίστικες φωνές που συνεχίζουν να διατηρούν τη δύναμη που καταγράφηκε στις προηγούμενες εκλογές. Η άνοδος και η δράση της X.A. έπαψε να είναι αστείο ή απλή αποδοκιμασία του πολιτικού συστήματος και συνιστά την αρχή μιας απειλής για τη δημοκρατία και τη συνοχή της κοινωνίας.

Γ.K.