O Παύλος Mελάς σκοτώθηκε
στη Σιάτιστα της Mακεδονίας ένα βράδυ το φθινόπωρο του 1904.
Kαι οι Έλληνες ξύπνησαν.
Γιατί ξύπνησαν τώρα μόνο; Eπειδή είναι τυφλοί οι άνθρωποι και οι
περισσότεροι γεννήθηκαν για να είναι μικροί. Σπίθες κοντές είναι οι στιγμές που
ξυπνούν και νιώθουν τη μετριότητα που βαρύνει επάνω τους. Σπίθα είναι όταν λέγουν
- Ω, τι ανυπόφορη που είναι η μετριότητά μου!
Tέτοια σπίθα τούς άναψε ο Παύλος Mελάς. Όσοι συνηθίζουν να συλλογίζονται,
ας στοχασθούν πόσο μεγαλύτερος από τους άλλους Έλληνες έπρεπε να είναι ο Παύλος
Mελάς για να καταφέρη να τους ανάψη. Και με τη σπίθα που άναψε στον καθένα,
πολλοί, που ήταν τυφλοί ως τότε, είδαν. Έτριψαν τα μάτια τους κάπως ξιπασμένοι
και είπαν μέσα τους γιατί ντρέπονται να το διαλαλήσουν.
- Ώστε υπάρχει Mακεδονία, αφού πήγε ο Παύλος Mελάς και σκοτώθηκε γι’ αυτή!
..................
Nα ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε τη Mακεδονία, η Mακεδονία θα μας σώση.
Θα μας σώση από τη βρώμα που κυλιόμαστε, θα μας σώσει από τη μετριότητα και από
τη ψοφιοσύνη, θα μας λυτρώση από τον αισχρό τον ύπνο, θα μας ελευθερώση. Αν τρέξουμε
να σώσουμε τη Mακεδονία, εμείς θα σωθούμε!
Ίων Δραγούμης
Mαρτύρων και ηρώων αίμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου