Μέσα σε μια εποχή γεμάτη ανατροπές η συζήτηση για το πού και το πώς θα πορευτεί η πατρίδα μας είναι απαραίτητη τουλάχιστον ως αφήγηση από τους κρατούντες θεσμικούς ή άλλους. Ο θυμός, η οργή και η δίψα για «τιμωρία» ένοχων πολιτικών αποκαθιστά μεν «το κοινό περί δικαίου αίσθημα» δεν αναφέρεται όμως ούτε στην περιγραφή των προβλημάτων, ούτε προωθεί λύσεις ούτε διηγείται κάποιο μέλλον. Η θεσμική αντιμετώπιση θεμάτων που έχουν προκύψει από την διαχείριση της λίστας Λαγκάρντ είναι αυτονόητη· ο ένοχος ή οι ένοχοι πρέπει να κριθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Αυτό όμως δεν θα το κρίνουν τα κόμματα ή ακόμη και το κοινοβούλιο αλλά η ανεξάρτητη δικαιοσύνη η οποία θα δικάσει και θα αποφασίσει με βάση τα όποια στοιχεία βρει. Η πολιτική διαχείριση του θέματος έχει συμβολικό χαρακτήρα, είναι σημαντική αλλά ούτε θέσεις εργασίας θα δημιουργήσει ούτε τη θέρμανση του καθενός θα εξασφαλίσει. Συνεπώς σημαντικές οι λίστες σημαντικότερο το μέλλον αυτης της κοινωνίας.
Οι «εκπρόσωποι» των εργαζομένων διεκδικούν κομμάτι της εξουσίας για να υπερασπίσουν όλα αυτά που μας έφεραν σ’ αυτή τη θέση. Είναι απογοητευτικό αστυνομικοί να διαδηλώνουν για τους κατηγορούμενους συναδέλφους τους, κόμμα εξουσίας όπως ο ΣYPIZA να υπερασπίζεται την παρανομία όπου νομίζει ότι έχει συμφέρον, εργαζόμενοι να κάνουν στάση εργασίας ως συμπαράσταση σ’αυτούς που περιέλουσαν με καφέδες τον γερμανό πρόξενο. Οι περιστάσεις απαιτούν σεβασμό στη νομιμότητα και τοποθετήσεις που καταρχήν στηρίζονται στην κοινή λογική και ανταποκρίνονται στη νέα πραγματικότητα. Αυτή η νέα πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με το αν το κράτος έχει ή δεν έχει το αυτονόητο δικαίωμα να τοποθετεί τους υπαλλήλους του εκεί που θεωρεί ότι είναι χρήσιμοι αλλά με το πώς οι ίδιοι θα μπορέσουν να γίνουν πιο αποτελεσματικοί. Η νέα πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με το γελοίο δίλημμα αν κάποιος έχει το δικαίωμα να καταπατεί δημόσια περιουσία για να φτιάχνει βόμβες αλλά πώς αυτή η περιουσία θα δώσει εργασία, θα αποκτήσει αξία. Ας πει κάποιος διαμαρτυρόμενος σε ποια περίπτωση από τις παραπάνω υπερασπίστηκαν «τα συμφέροντα των εργαζομένων…»
Από τη νέα αυτή πορεία της χώρας φαίνεται αυτή τη στιγμή ν’ απέχει και το ντόπιο κεφάλαιο. H επιχειρηματική τάξη καταθέτει χρήματα στην Eλβετία και δεν φαίνεται να επενδύει ούτε καν στις επιχειρήσεις της. Xαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις Γιούνκερ. Πρέπει να καταλάβουν ότι όποια επιχείρηση δεν προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα δεν θα διαθέτει ούτε παρόν ούτε μέλλον. Σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση νικητές θα βγουν αυτοί που θα τολμήσουν και θα το παλέψουν. Αυτοί που θα κατανοήσουν γρηγορότερα τα νέα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας και δεν θα αρνηθούν τον ανταγωνισμό.
Όποιος νομίζει ότι έχει μια εδραιωμένη θέση στην εργασία του ή στο χώρο του και ότι και μπορεί να εργαστεί με τον ίδιο τρόπο που εργαζόταν πριν την κρίση είναι καταδικασμένος να χαθεί. Οι απαιτήσεις και τα ζητούμενα είναι διαφορετικά. Οι διεκδικήσεις πρέπει να είναι διαφορετικές. Μία από τις υποχρεώσεις της κυβέρνησης είναι να αφηγηθεί το μέλλον αυτής της χώρας. Για τους πολίτες είναι μια αρχή ν’ αντιληφθούμε τη νέα πραγματικότητα και να προσαρμοστούμε το γρηγορότερο.
ΓK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου