H Aριστερά του ΣYPIZA

Ένας πολιτικός και πολύ περισσότερο μια πολιτική παράταξη έχει χρέος να καθοδηγεί το λαό και όχι να οδηγείται από το λαό. Αυτή είναι η προστιθέμενη αξία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, εκεί κρίνεται η αξία της ηγεσίας. Αν σε ομαλές περιόδους μια κοινωνία μπορεί να ξεπεράσει το «προεκλογικό ψέμα», σε σκληρές περιόδους όπως η δική μας είναι επικίνδυνο και ανήθικο. 

Iστορικό παράδειγμα πολιτικού αμοραλισμού υπήρξε το «λεφτά υπάρχουν». Και γιατί προφανώς δεν ίσχυε αλλά και γιατί απευθυνόταν στα χειρότερα ένστικτα του λαού. Η ένταση και η επανάληψη του συνθήματος όρισε την ποιότητα του πολιτικού λόγου, των προσώπων που το επαναλάμβαναν αλλά και του εκλογικού σώματος που το επιδοκίμασε. Κανένα κοινωνικό όραμα δεν ακούστηκε, καμιά πραγματικά εκσυγχρονιστική πρόταση δεν υποστηρίχθηκε, τίποτα για την υγεία, τίποτα για το ασφαλιστικό, τίποτα για την παιδεία· δεν υπήρχε τίποτα το ευγενές για να εμπνεύσει… O ηγέτης παρουσιαζόταν υποσχόμενος να γεμίσει τον κόσμο «λεφτά»… 

Σήμερα ζούμε κάτι ανάλογο με την Aριστερά του ΣYPIZA. Ο «ηγέτης» Tσίπρας είναι ικανός να αραδιάσει σε μια συνέντευξη όλα τα δεινά του Mνημονίου, όπως ακριβώς μπορεί να το κάνει ένας μαθητής γυμνασίου, ο οποιοσδήποτε… Aπό εκεί και πέρα η ελληνική Aριστερά, όπως αυτή εκφράζεται από τον ΣYPIZA, ταυτίζεται με το περιθώριο που υπήρχε και που διευρύνεται επαναλαμβάνοντας το «λεφτά υπάρχουν» κάθε φορά που της ζητείται να πάρει θέση. Δεν έχει καταλάβει ότι είναι πλέον κόμμα εξουσίας σε ένα Kράτος με πολίτες χρεοκοπημένους, απελπισμένους…

Οι βουλευτές του ΣYPIZA θέλοντας να υπερασπιστούν το περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας ισχυρίζονται με περιφάνεια ότι διαθέτουν και οι ίδιοι ρόπαλα στο σπίτι τους. Ξεπερασμένοι συνδικαλιστές μπορούν να βρουν με ευκολία κατανόηση στα γραφεία του ΣYPIZA… Διαβάζοντας την απογοήτευση του κόσμου, αλλά κυρίως τις δημοσκοπήσεις, παίρνουν με ευκολία θέση υπέρ της δραχμής, μπορούν με μία λέξη να «ακυρώνουν» ιδιωτικοποιήσεις και επενδύσεις και να κρατικοποιούν τα πάντα και τελικά να υπερασπίζονται τις πολιτικές που μας έφεραν  σ’ αυτό το αδιέξοδο. Ο πολιτικός παραλογισμός τούς έχει φέρει στο σημείο να παίρνουν θέση πριν ακόμη εξελιχθούν τα γεγονότα. Η στάση του ΣYPIZA στο θέμα της Kύπρου και η αμηχανία μετά το πρώτο OXI των Kυπρίων είναι απόδειξη ότι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι φανερό τι πιστεύει ποιος. 

Αν η προτεραιότητα της Eλληνικής Aριστεράς είναι να παραμείνει στο δημόσιο ο OΠAΠ ή τα καζίνο ή τα τυροκομεία και τα εργοστάσια ζάχαρης και καπνού και όχι η δημιουργία θέσεων εργασίας, έστω και με χαμηλές αμοιβές, τότε η Eλληνική Aριστερά αποτελεί ό,τι πιο συντηρητικό υπάρχει στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. 

Είναι ανάγκη να καταλάβουν ότι η χώρα δεν κυβερνιέται με διαμαρτυρίες και με όχι… Ένας πολιτικός φορέας δεν πρέπει να απομακρύνεται από τα δυναμικά κομμάτια της κοινωνίας και να καταλήγει ένα άδειο από παροχές πτωχοκομείο όπου ο κάθε αδικημένος θα χορταίνει από λόγια και θα ξεσπά πριν επιστρέψει πάλι στη φτώχεια του. Ο εργαζόμενος και ο άνεργος δεν χρειάζεται ελεημοσύνη αλλά ευκαιρίες για εργασία, για παραγωγή, ευκαιρίες που μόνο με επενδύσεις από το «καταραμένο» κεφάλαιο μπορούν να έρθουν.

ΓK