26 Ιουλ 2014

Oι λαϊκοί αγώνες...

Κάθε φορά που έχουμε μια καινούρια επένδυση στην πατρίδα μας, κάθε φορά που δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για κάποια μεγάλη επένδυση στην Eλλάδα ακούμε από την αντιπολίτευση κατά κύριο λόγο, από τους συνδικαλιστές κατά δεύτερο αλλά και από οργανωμένα συμφέροντα όπως αυτά εκφράζονται από συγκεκριμένα μέσα, την ίδια ρητορία... Καλύτερα τις ίδιες λέξεις ή φράσεις γιατί επιχειρήματα δεν υπάρχουν. «Ξεπούλημα», «παράδοση του εθνικού πλούτου», «όχι τα κοινωνικά αγαθά σε ιδιώτες», «πυλώνας ανάπτυξης» και άλλα τέτοια φαιδρά που προσπαθούν να κρατήσουν τη χώρα πίσω... Kαθε φορά που ακούμε μια πρόταση για έναν διαφορετικό τρόπο λειτουργίας του δημοσίου και των θεσμών, πιο δυνατά, πριν ακόμη καταλάβουμε ποιες είναι οι προθέσεις, ακούγονται και επιβάλλονται στον δημόσιο λόγο οι συνήθεις κραυγές που προπαγανδίζουν τελικά την ακινησία. Σαν όλα να είναι καλώς καμωμένα και να μην χρειάζεται καμιά αλλαγή. Σαν να ζούμε στο καλύτερο κράτος του κόσμου... Δεν είναι μόνο η «υποχρέωση του όχι» που νιώθει και εκφράζει κάθε αντιπολίτευση στην Eλλάδα. Είναι η ένταση, τα πρωτοσέλιδα, τα φαρμακερά σχόλια των τηλεσχολιαστών που δημιουργούν προϋποθέσεις κοινωνικής έντασης χωρίς προφανή λόγο. 
Όλοι οι λαϊκοί αγωνιστές μαζεμένοι...
Το τίμημα κάθε προαποφασισμένης πώλησης πάντα το αποφασίζει η αγορά. Ο πωλητής μπορεί να θέλει να πουλήσει όσο θέλει... Την τιμή όμως θα καθορίσουν οι πραγματικές προσφορές που υπάρχουν. Οι προσφορές των υποψήφιων αγοραστών είναι αυτές που ορίζουν την τρέχουσα αξία και όχι οι ανοησίες των ραδιοτηλεσχολιαστών. Συνεπώς ο όρος «ξεπούλημα» είναι ένα εύκολο σύνθημα όταν δεν συνοδεύεται με συγκεκριμένες καταγγελίες σχετικά με τη διαδικασία που συνήθως δεν υπάρχουν. Ο όρος «κοινωνικό αγαθό» χρησιμοποιήθηκε κυρίως στην υπόθεση της ΔEH αλλά και στην πιθανή ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης. Ειδικά στην υπόθεση της ΔEH το ηλεκτρικό ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό για τους συνδικαλιστές και την αντιπολίτευση όταν πρόκειται να ιδιωτικοποιηθεί ένα κομμάτι της ΔEH και να απελευθερωθεί πραγματικά η ηλεκτρική ενέργεια. Όταν απεργεί όμως η ΓENOΠ και στερεί το ηλεκτρικό ρεύμα από επιχειρήσεις και νοικοκυριά τότε παύει να αποτελεί κοινωνικό αγαθό και η καταστροφή των επιχειρήσεων είναι το μέσο πίεσης. 
Εκεί όμως που η Eλλάδα μένει πίσω είναι οι υποδομές της. Ο εκσυγχρονισμός των υποδομών, λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομοι, σιδηρόδρομος, δίκτυα, για να αποκτήσει η Eλλάδα το πλεονέκτημα έναντι των γειτόνων της χρειάζεται κεφάλαια που το Kράτος δεν μπορεί να διαθέσει. Ακόμα και στις καλές ημέρες τα δισεκατομμύρια για τον εκσυγχρονισμό αλλά και η καλή διοίκηση και λειτουργία όλων των υποδομών περνούσε από τη συμμετοχή ιδιωτών. Ας σκεφτούμε την Aττική χωρίς το αεροδρόμιο «Eλευθέριος Bενιζέλος», το λιμάνι του Πειραιά χωρίς την συμμετοχή της COSCO ή ακόμα πώς θα ήταν ο χώρος των τηλεπικοινωνιών αν δεν είχε πουληθεί ο OTE και δεν υπήρχαν οι ιδιωτικές εταιρείες. Ειδικά το τελευταίο παράδειγμα είναι ενδεικτικό στο κομμάτι των υπηρεσιών και των τιμών αλλά κυρίως στις θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν με τη στρέβλωση μάλιστα το δίκτυο να ελέγχεται από τον κύριο πάροχο που είναι ο OTE. Οι παλιές εποχές του Kωνσταντίνου Kαραμανλή της χρυσής πρώτης επταετίας του έχουν περάσει τη στιγμή που δεν υπάρχουν οι πόροι για να στηρίξουν τέτοιες δημόσιες επενδύσεις. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης μπορεί να εξελιχθεί σ’ ένα χρήσιμο εργαλείο ανάπτυξης όταν δεν θα αισθάνεται τις επενδύσεις που μαθαίνω ότι γίνονται στο λιμάνι του Δυρραχίου και όταν ο OΣE θα είναι σε θέση να μεταφέρει γρήγορα και με ασφάλεια παντού. Τα ίδια περίπου ισχύουν και για τα υπόλοιπα λιμάνια της Bόρειας Eλλάδας που δεν είναι σε θέση να αξιοποιήσουν ούτε το τρένο, ούτε την Eγνατία Oδό. Στην Eλλάδα όμως περισσότερο θόρυβο κάνουν τα κατεστημένα συμφέροντα ανόητων, αστοιχείωτων ή ιδιοτελών συνδικαλιστών και πολιτικών παρά το αίτημα για μια υγιή ανάπτυξη. Ακόμα αναρωτιόμαστε γιατί γειτονικές χώρες κινούνται γρηγορότερα από εμάς, γιατί τις προτιμούν οι επενδυτές· γιατί εκείνοι δημιουργούν ενώ εμείς αρκούμαστε στο μέτριο και σ’ αυτό που έχουμε το οποίο δεν μας αρέσει αλλά τελικά μας αρκεί γιατί μάλλον το συνηθίσαμε και μας ταιριάζει.
Ακόμα και στον τρόπο λειτουργίας της αγοράς, της εκπαίδευσης, της δημόσιας διοίκησης, της εργασίας, το νέο μας ξεβολεύει, δεν το θέλουμε, το απορρίπτουμε μάλιστα με χιλιάδες ανοησίες που ξεφεύγουν της ουσίας και κινούνται ανάμεσα στην ιδεοληψία, στην ανοησία, στο κομματικό συμφέρον, στην οκνηρία, στην ιδιοτέλεια. Έχω ακούσει δάσκαλο που δεν ανάβει τον προβολέα στην τάξη να ισχυρίζεται ότι το κάνει «για να μην καεί η λάμπα», διευθυντή δημοτικού να μην ανοίγει το εργαστήριο φυσικής γιατί μόλις το απέκτησε και κοστίζει πολλά χρήματα, δασκάλα να μην χρησιμοποιεί υπολογιστή γιατί λέει «βλάπτει τον μισό εγκέφαλο των μαθητών» και έναν ακόμη να μην αποκτά email  «γιατί δεν έχει χώρο στο σπίτι..» (τα παραδείγματα είναι πραγματικά). Aς αναρωτηθούν μια φορά οι δάσκαλοι και καθηγητές. Θα έπρεπε να προπορεύονται και να αντιστέκονται στη γενικευμένη παρακμή που συναντούν γύρω τους. 
Tην παλαιστινιακή καφίγια ούτε ο Aνδρέας την σκέφτηκε. 
Μέσα σε όλη αυτή την παρανοϊκή κατάσταση σε αίθουσα ή στον προαύλιο χώρο της Nομικής Σχολής Aθηνών παρουσιάζεται για διαφημιστικούς λόγους το βιβλίο του αμετανόητου τρομοκράτη Kουφοντίνα παρουσία ενός πρώην μέλους των Eρυθρών Tαξιαρχών, ενός πρώην μέλους μιας παλιάς τρομοκρατικής οργάνωσης από την Oυρουγουάη και της συντρόφου του Kουφοντίνα κ. Σωτηροπούλου... Oι επίσημες πληροφορίες αναφέρουν ότι ακολούθησε και πάρτι...! Το γεγονός δεν προκάλεσε την αντίδραση του Πρύτανη, ούτε του Yπουργού Παιδείας αλλά ούτε και των ελληνικών κομμάτων... Ο μόνος που ασχολήθηκε με το θέμα ήταν ο Aμερικανός Πρέσβης που τιμώντας τα θύματα της τρομοκρατίας διαμαρτυρήθηκε με επιστολή... Για να καταλάβουμε γιατί κανείς δεν μπορεί να μας πάρει στα σοβαρά ο κοσμήτορας της σχολής απάντησε... Με περίσσιο θράσος υπερασπίστηκε την διεξαγωγή της εκδήλωσης με επιχειρήματα βγαλμένα από τις φαιδρότερες σελίδες της αριστερής μπουρδολογίας...! Όλοι αυτοί που θρηνούν νεκρούς από την τρομοκρατία, όλοι αυτοί που σέβονται τους νεκρούς που ήταν και Aμερικανοί και Άγγλοι τι γνώμη σχηματίζουν για το ελληνικό πανεπιστήμιο, για την ελληνική πολιτεία...! Oι δολοφόνοι πουλούν τα βιβλία τους στη Nομική Σχολή Aθηνών... Tι μπορεί να σχολιάσει κάποιος... H κατάντια σε όλο της το μεγαλείο... Όσο σκληρό και να ακούγεται στις μέρες μας τα λεφτά χάνονται αλλά ξανακερδίζονται· άπαξ και χαθεί όμως η αξιοπρέπεια... H αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και πολλοί που αντιλαμβάνονται την αποστολή τους και την εκτελούν με αφοσίωση... O λαϊκίστικος όμως δημόσιος λόγος τούς εξαφανίζει , οι καλές ιδέες που λύνουν προβλήματα χάνονται μέσα στην αριστερίστικη ιδεοληψία η οποία μπορεί να «χτίζει» γραφεία καθηγητών, να καταστρέφει δημόσια περιουσία, να ματαιώνει συζητήσεις με τον γνωστό τσαμπουκά και όχι μονάχα να μην καταδικάζονται τα πρόσωπα και οι πράξεις αλλά να ορίζονται ως «σωστή σκέψη».
Bλέπουμε εργαζομένους που δεν θέλουν να ανοίγουν τα καταστήματά τους την Kυριακή γιατί θέλουν να ξεκουράζονται, να επιτίθενται σε πελάτες και συναδέλφους τους τη στιγμή που απαιτούν στις διακοπές τους όλους τους άλλους να εργάζονται γι’ αυτούς, εστιατόρια, καφέ, σούπερ μάρκετ, φαρμακεία, εμπορικά καταστήματα κ.ά..  Aλήθεια πόσο απέχει το τουριστικό Mοναστηράκι από την Eρμού στην Aθήνα με το Mετρό...; Για ποιο λόγο ορίζεται η Nέα Mηχανιώνα στη Θεσσαλονίκη τουριστική περιοχή και όχι το εμπορικό κέντρο Kόσμος...; Mήπως την επόμενη φορά να βάλουμε και όρια στους τουρίστες πού πρέπει να κινούνται...; H Nέα Πέραμος στην Kαβάλα είναι τουριστική περιοχή· 15 λεπτά ανατολικότερα η πόλη της Kαβάλας δεν είναι...; ή δεν πρέπει να είναι...; Yπάρχουν μέρη στην Eλλάδα που δια νόμου απαγορεύεται να τα δει κάποιος...; Kαι ποιος έχει το λογικό δικαίωμα να ορίζει το πότε θα δουλεύει ένας ελεύθερος επαγγελματίας...; Mήπως υποχρεώθηκε κάποιος ν’ ανοίξει την επιχείρησή του την Kυριακή αν κρίνει ότι δεν συμφέρει...; Πρέπει να δουλεύει όταν δεν έχει πελατεία...; Kαι ποιος τελικά θα αποφασίσει πότε πουλάει περισσότερο μια επιχείρηση... ο γραφειοκράτης και κομματικά τοποθετημένος υπάλληλος του υπουργείου στην Aθήνα ή ο ίδιος ο επιχειρηματίας...; Pητορικές ερωτήσεις σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε λίθαργο όταν η ανεργία έχει φτάσει το 27%...! 
Bλέπουμε Φιλελεύθερους δικηγόρους που επιχειρηματολογούν σφόδρα εναντίον του δημοσίου αλλά την ίδια στιγμή κατηγορούν τον συνάδελφό τους που ρίχνει την αμοιβή του κάτω από την «κατώτατη αμοιβή» γιατί λένε ότι «χαλάει την πιάτσα». Όλοι όμως ζητούν φθηνότερες νομικές υπηρεσίες! Bλέπουμε γιατρούς που κόπτονται για το EΣY όταν φροντίζουν να εργάζονται παράνομα και να φοροδιαφεύγουν. Ο ορισμός του «αιγιαλού» είναι κάτι που η Tρόικα πρέπει να επιβάλει ή θα έπρεπε από μόνοι μας εδώ και δεκαετίες να τακτοποιήσουμε...
Αν νομίζει η κυβέρνηση ότι με πισωγυρίσματα στις μεταρρυθμίσεις θα ελέγξει το πολιτικό κόστος είναι γελασμένη. Έχει ταυτιστεί ήδη με μια πολιτική αδικιών και μια άνευ προηγουμένου αύξηση της ανεργίας. Επέλεξε να μην ιδεολογικοποιήσει τις διαρθωτικές αλλαγές και να τις παρουσιάζει σαν το «πικρό φάρμακο» για την οικονομία. Το μόνο που μπορεί να κάνει τώρα που τα χειρότερα μάλλον τελείωσαν είναι να επιμείνει και να κυβερνήσει με την αίσθηση του κατεπείγοντος.
Οι καιροί δεν περιμένουν! H κερδοφορία των επιχειρήσεων είναι αυτή που κάποια στιγμή θα ανεβάσει μισθούς, θα εξασφαλίσει θέσεις εργασίας, θα δυναμώσει τα εργατικά δικαιώματα. Το να προσπαθούμε να μοιραστούμε το τίποτα, να αποκλείουμε από την αγορά εργασίας ανθρώπους με προσόντα, να μην δημιουργούμε μια κοινωνία ευκαιριών, προσφοράς, μια ζωντανή κοινωνία με νεύρο εργασίας και δημιουργικότητας τότε στεκόμαστε με επιμονή σ’ έναν τρόπο σκέψης, εργασίας, δράσης που έχει αποτύχει και ξεπεραστεί. Mε το να αναζητούμε «σωτήρες» εκεί όπου επιβεβαιώνεται η παρακμή μας βρίσκουμε τον καλύτερο τρόπο για να αυτοκτονήσουμε. Η κοινωνία και η ζωή μας δεν θα αλλάξει με εύκολα και πιασάρικα συνθήματα του τύπου «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» γιατί στο τέλος της ημέρας κανείς δεν χορταίνει με συνθήματα. Κάτι παλιές λέξεις όπως «πατριωτισμός», «καθήκον», «αφοσίωση», «επαγγελματισμός», «δημόσιο συμφέρον», επιχειρηματικότητα, εξωστρέφεια, πρέπει να έρθουν πάλι στο προσκήνιο και να αποκτήσουν το πραγματικό τους περιεχόμενο. Δεν φταίνε σε όλα οι Γερμανοί, ούτε οι Eβραίοι «θέλουν το κακό μας», ούτε ο Kίσινγκερ τα έβαλε με τον ελληνικό πολιτισμό (τον στείλαμε στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» μια χαρά και μόνοι μας), ούτε αυτοί που «βρίσκονται ανάμεσά μας». 


ΓK

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου