«... κατά το στάδιο της αναπτύξεως μιας οικονομίας, όπως η δική μας, παρατηρείται ένα επικίνδυνο ψυχολογικό φαινόμενο. Το φαινόμενο να αυξάνουν οι άνθρωποι τις ανάγκες τους περισσότερο από ό,τι αυξάνει το εισόδημά τους. Φαινόμενο που δεν παρατηρείται ούτε στις υποανάπτυκτες χώρες, ούτε στις πλήρως ανεπτυγμένες. Παρατηρείται στις χώρες εκείνες, που ευρίσκονται στο στάδιο της αναπτύξεως.
Και είναι φυσικό κάτω από την ψυχολογία αυτή να αισθάνονται οι άνθρωποι ανικανοποίητοι, μολονότι η οικονομική τους κατάσταση, εν σχέσει με το παρελθόν είναι σημαντικά βελτιωμένη. Και τότε στρέφονται κατά της Πολιτείας, από την οποία ζητούν να ενώσει τα δύο άκρα: το εφικτόν με το επιθυμητόν. Και με την ενθάρρυνση των δημαγωγών διατυπώνουν συνήθως παράλογα και αντιφατικά αιτήματα. Ζητούν από την Kυβέρνηση να μην επιβάλει φόρους, αλλά και να διπλασιάσει τις δαπάνες διά την Άμυνα και την Παιδεία της Xώρας. Ζητούν από την Kυβέρνηση να συγκρατήσει τον τιμάριθμο, αλλά και να δώσει εις τους παραγωγούς ψηλότερες τιμές. Ζητούν από την Kυβέρνηση να δαμάσει τον πληθωρισμό, αλλά συγχρόνως της ζητούν να αυξήσει την κυκλοφορία και τις επενδύσεις. Και τέλος της ζητούν να αυξήσει την παραγωγή και το εθνικό εισόδημα αλλά και να εργαζόμεθα λιγότερο.»
Kωνσταντίνος Kαραμανλής
20.5.1977
Bουλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου