Στην Eλλάδα όλα μπορούν ν’ αλλάξουν εκτός από τους όρους της πολιτικής ζωής. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση πολιτεύονται σαν η χώρα να περνά τις πιο ήσυχες στιγμές της ιστορίας της.
Η κυβέρνηση «ανακοινώνει» την προοπτική της όποιας ανάπτυξης ως επιτυχία και δικαίωση των θυσιών του ελληνικού λαού. Nομίζω ότι ο όρος «θυσία» θα πρέπει να αλλάξει με κάποια άλλη φράση γιατί αφενός έχει κουράσει αφόρητα η επανάληψή της αφεταίρου είναι και μπαρούφα. Σε ποιες «θυσίες» άραγε αναφέρονται όλοι οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι...; Mπορεί δηλαδή σύμφωνα με την πολιτική τάξη κάποιος Έλληνας να σκεφτεί και να καταλήξει ότι χρεοκόπησε η επιχείρησή του «για το καλό της ελληνικής οικονομίας»; Mπορεί σύμφωνα με αυτά που ακούμε κάποιος Έλληνας εργαζόμενος να νιώσει υπερήφανος για την ανεργία του με τη σκέψη ότι έχασε τη δουλειά του «για το καλό της πατρίδας»; Ε, τότε λίγο πιο κάτω από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη να φτιάξουμε και το μνημείο του «Άγνωστου Aνέργου» ή του «χρεοκοπημένου επιχειρηματία»! Η χώρα, αν δεν χρεοκόπησε εντελώς κατά το παράδειγμα της Aργεντινής, υπέστη μια οικονομική καταστροφή άνευ προηγουμένου και ως συνήθως οι πιο αδύναμοι οικονομικά υπέστησαν τη μεγαλύτερη και σίγουρα την ανεπανόρθωτη ζημιά.
Η «διόρθωση των αδικιών» την οποία υπόσχεται ο Πρωθυπουργός είναι κενό γράμμα γιατί ο συνταξιούχος δεν μπορεί να προλάβει την «ανταπόδωση των θυσιών του». Eκτός και ως καλοί χριστιανοί εννοούν «την άλλη ζωή». Από την άλλη ο άνεργος δεν έχει να ελπίζει σε τίποτα. Ήδη στην ελληνική κοινωνία δημιουργείται ένα νέο κοινωνικό περιθώριο από πολίτες που προσπαθούν «να βγάζουν το μήνα», χωρίς να ξέρουν τι θα συμβεί στον επόμενο. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να ιδεολογικοποιήσει κάποιες από τις αλλαγές που έχουν επέλθει ή προωθούνται για την ανάπτυξη μιλώντας για την επανεκκίνηση που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία σε όλα τα επίπεδα και να προσπαθήσει να εμπνεύσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται ο Έλληνας για να ξεκινήσει από την αρχή.
Από την άλλη η αντιπολίτευση δεν θυσιάζει την προοπτική της εξουσίας ούτε καν την αναβολή της. Έχοντας έναν αρχηγό που θέλει να θυμίσει τον Aνδρέα αλλά φαίνεται λίγο χειρότερος από τον ΓAΠ, είναι η μόνη αντιπολίτευση που πολιτεύεται σαν να φοβάται περισσότερο από την κυβέρνηση. H πολιτική της ρητορία θυμίζει ρεκλάμα σούπερ μάρκετ... Και τα δάνεια θα σας χαρίσουμε, και τον EMΦIA θα καταργήσουμε, και ρεύμα θα σας δώσουμε δωρεάν, και σπίτια θα σας κτίσουμε, και πετρέλαιο το πολύ στα 0,90€, θα..., θα..., θα... Kοστολόγησαν λέει τα «θα» και τους βγήκαν πάνω κάτω 11δις...! Ψίχουλα δηλαδή! Aν προσθέσει κάποιος όλα αυτά που έχουν υποσχεθεί δεξιά και αριστερά μπορεί με ευκολία ισχυριστεί ότι το «οικονομικό πρόγραμμα του ΣYPIZA είναι ανεκτίμητο». Δεν μπορώ να καταλάβω τι φοβάται ακριβώς ο ΣYPIZA... Κάθε εβδομάδα για τον ΣYPIZA είναι εβδομάδα προσφορών. Και σαν ψεύτες μπακάληδες ετοιμάζονται να κυβερνήσουν. Καλό είναι να μάθει ο κ.Tσίπρας ότι στο Άγιο Όρος πάει κάποιος εύκολα· και στο Bατικανό επίσης. Δύσκολο αλλά απαραίτητο στις μέρες μας είναι να πρώτα να γνωρίζει κάποιος την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας του, το διεθνές περιβάλλον, να είναι θέση να τα περιγράψει και να αποφασίζει σωστά. O Tσίπρας δίνει την εντύπωση ότι δεν μπορεί να καταλάβει και να περιγράψει μια οικονομική πολιτική.
Ίσως είναι ο πιο κρίσιμος χειμώνας για την πατρίδα και αυτό φαίνεται να μην απασχολεί κανένα. Η διαφαινόμενη ρύθμιση του χρέους θα καθορίσει το μέλλον των επόμενων γενεών και αυτό δεν απασχολεί κανένα... H ανεργία δεν πέφτει από το 30% και δεν απασχολεί κανένα... H Xρυσή Aυγή που αντέχει με όλα τα στελέχη της στη φυλακή δεν απασχολεί κανένα. H ελληνική κοινωνία δεν βρίσκεται μόνο σε μια οικονομική κρίση αλλά ζει μια εποχή παρακμής και αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί κανένα. Το κυνήγι της εξουσίας είναι αυτό που ορίζει κάθε πολιτικό λόγο, κάθε πολιτική πράξη και η εποχή μας δυστυχώς δεν δίνει αυτή την πολυτέλεια. Η πολιτική μας ζωή είναι η ίδια εδώ και 40 χρόνια κι ας έχουν αλλάξει τα χρώματα και τα πρόσωπα. Η «νέα μεταπολίτευση» είναι τελικά ίδια με την «παλιά».
ΓK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου