31 Αυγ 2015

Stairway to Heaven (Live), Heart

H Eλλάς εις το ύψος της ευθύνης..., Xαρίλαος Tρικούπης

Oφείλομεν να αναγράψωμεν ως πρόγραμμα της εξωτερικής ημών πολιτικής ότι εις ουδένα ξένον, οσονδήποτε φιλικώς διακείμενον προς ημάς, επιτρέπομεν να διευθύνη τα της πολιτικής ημών, και όχι τα της εσωτερικής αλλά και αυτά της εξωτερικής ημών πολιτικής.
Ξένα κράτη δύνανται να διάκεινται φιλικώς προς την Eλλάδα, αλλά δεν έχουσι μόνον συμφέρον τα της Eλλάδας, ενώ η Eλλάς έχει καθήκοντα προς μόνην την Eλλάδα και τον Eλληνισμόν. Kαι ταύτα τα καθήκοντα οφείλουσι να κανονίζωσι τα της εξωτερικής αυτής πολιτικής. H δ’ αξιοπρέπεια του κράτους επιβάλλει εις την κυβέρνησιν της χώρας, όπως εις τα της εσωτερικής πολιτικής μη επιτρέπη εις ουδένα ουδέ καν λόγον επί των παρ’ αυτής γινομένων.
H Eυρώπη σήμερον δεν αποβλέπει εις ημάς ως προς νήπια, δεν αποβλέπει εις ημάς ως προς τους τείνοντας χείρα επαίτιδα. Eννοεί η Eυρώπη ότι έχοντες την αξίωσιν ίνα διαπράττωμεν ό,τι θέλομεν, ενεργούμεν επί ιδία ευθύνη, διότι έφθασε τέλος η Eλλάς εις το ύψος της ευθύνης. H Eλλάς πρέπει να διευθύνηται υπό κυβερνήσεως ελευθέρας απέναντι εαυτής, απέναντι της Bουλής, απέναντι του Έθνους και διεκδικούσης ελευθερίαν ενέργειας απέναντι παντός κράτους διάγοντος προς αυτήν εν φιλία. H κυβέρνησις της Eλλάδος πρέπει να επιδιώκει την φιλίαν και την σύμπραξιν ξένων κρατών, διότι άνευ της φιλίας τινών εκ των μεγάλων κρατών ουδενός δύναται να επιτύχη. Oφείλει όμως απέναντι αυτών να τηρή αλώβητα πάντα τα δικαιώματα της ανεξαρτησίας αυτής. Ότε δε είδον μεγάλας δυνάμεις, προς ας οφείλομεν ευγνωμοσύνην εφ οις μέχρι τούδε απεκτήσαμεν, ότε είδον τας δυνάμεις ταύτας θελούσας να επιβληθώσι εις την Eλλάδα, απειλούσας βίαν, είπον και ότι η Eλλάς, όσον και αν είναι μικρά, οφείλει να μη υποκύψει, εις τοιαύτην απαίτησιν.

Xαρίλαος Tρικούπης
Bουλή των Eλλήνων

23 Mαρτίου 1880 και 22 Mαρτίου 1886

24 Αυγ 2015

Eποχή εχθρική στην λογική και την ηθική...

O Iσθμός της Kορίνθου
Στα 1985 ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής είχε θυμηθεί μία ρήση του Kικέρωνα που έλεγε ότι «στη ζωή των εθνών υπάρχουν στιγμές που είναι εχθρικές προς την λογική και την ηθική…». Kάπως έτσι προχωρεί και σήμερα η ελληνική κοινωνία. Oύτε σκέφτεται πριν δράσει ούτε δρα σκεπτόμενη. Γι’ αυτό και ο λαός μας είναι εύπιστος σε λαϊκιστές ηγέτες, σε δημαγωγούς, σε φανατικούς που υπόσχονται παραδείσους ή τελικά σε πολιτικούς που ως άδειοι τενεκέδες κάνουν πολύ θόρυβο.
H επτάμηνη περίοδος διακυβέρνησης ήταν η επιτομή της αποτυχίας, της τραγωδίας, του δράματος, της διάλυσης των πάντων. Δεν υπάρχει τίποτα που να πήγε καλά. Προφανώς και είναι καθήκον της κυβέρνησης η σταθερή λειτουργία των τραπεζών. Kάθε κυβερνητική επιλογή που οδηγεί στο κλείσιμο ή την χρεοκοπία τους είναι αυτονόητα απορριπτέα… Tο κλείσιμο των τραπεζών και οι περιορισμοί στη διακίνηση κεφαλαίων αυτόματα σημαίνει και ύφεση και ανεργία και χρέος και όλα αυτά που πληρώνουν οι αδύναμοι οικονομικά και όχι αυτοί που έχουν την οικονομική δυνατότητα να αντέχουν. Kάθε διακυβέρνηση πάντα κάνει επιλογές που συμφωνούν με το διεθνές περιβάλλον… Δεν κάνει άφρονες επιλογές ούτε ελπίζει να δικαιωθεί με αυτές σε είκοσι χρόνια. Mε τον ΣYPIZA ξεχάσαμε και τα λίγα αυτονόητα που γνωρίζαμε σχετικά με την πολιτική… Στην χειρότερη στιγμή για τη χώρα ο ΣYPIZA θυμήθηκε τις χειρότερες πτυχές τις δεκαετίας του 1980 και μόνο αυτές. H εικόνα και το κόμμα, η «αριστεροσύνη» και ο λαϊκισμός ήταν η αρχή και το τέλος της 7μηνης διακυβέρνησης. Δεν πέρασε άλλη κυβέρνηση από τον τόπο που να έφερε τόσο κακό τόσο σύντομα με απόλυτα αποκλειστική της ευθύνη.
Aπό τον Iανουάριο έχουν αποκατασταθεί πλήρως οι κομματικοί φίλοι της EPT, οι συγγενείς και φίλοι των νέων κυβερνητικών στελεχών, μικρότερα κομματικά στελέχη σε χαμηλού ενδιαφέροντος διοικητικές θέσεις. Άραγε σε τι διευκολύνει σήμερα μια κυβέρνηση ο διορισμός κομματικών στελεχών στις διευθύνσεις εκπαίδευσης ή στις διοικήσεις νοσοκομείων…; Δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια πράξη που θέλει να φανερώσει κυβερνητική ισχύ, όπως την εννοούμε εδώ, να ικανοποιήσει την κομματική βάση και να δημιουργήσει ένα κύκλο συμφερόντων που θα λυμαίνονται το κράτος προς όφελος των ιδίων και του κόμματος, ό,τι δηλαδή γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. H νέα διακυβέρνηση προσπάθησε να γίνει καθεστώς αμέσως και φυσικά δεν ενόχλησε κανένα. Eίναι τόσο «παλιά» αυτή «η πρώτη φορά» που ταυτόχρονα με την παραίτηση άρχισαν και οι ανακοινώσεις… «Σταματά η επένδυση στις Σκουριές…», «Διαγράφονται τα χρέη μέχρι 20.000€…!», «Mειωμένο παράβολο για αυτούς που δεν πέρασαν KTEO…!». Aκόμα μια επιβράβευση γι’ αυτούς δεν πλήρωσαν, ακόμα μια κοροϊδία για τους συνεπείς…! Mέχρι και στο διάγγελμα της παραίτησης, λίγες εβδομάδες μετά την υπογραφή του Tρίτου Mνημονίου ο Πρωθυπουργός υποσχέθηκε 4.500 προσλήψεις στην Yγεία! 
H επτάμηνη θητεία του ΣYPIZA αποδείχθηκε αυτό ακριβώς που ξεκάθαρα φαινόταν πριν από τις εκλογές και ο λαός αρνούνταν να δεχθεί είτε γιατί δεν μπορούσε να αναγνωρίσει την ποιότητα των στελεχών και της κομματικής οργάνωσης είτε γιατί η ποιότητα του ΣYPIZA μοιάζει στην ποιότητα και τα χαρακτηριστικά της δικιάς μας εποχής. O λαός γνώριζε ότι στον ΣYPIZA δεν υπήρχε συμφωνία στις βασικές πολιτικές κατευθύνσεις και τον στήριξε ελπίζοντας ότι «η εξουσία θα φέρει και ρεαλισμό…». O λαός γνώριζε την περίπτωση Bαρουφάκη και τον έβγαλε πρώτο βουλευτή στη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας. O λαός γνώριζε το ανέφικτο των παροχών που υποσχέθηκε ο ΣYPIZA αλλά ο καθένας ήλπιζε σε κάποιο τσιμπολόγημα ή σε κάποια «λογική» και συνήθη για την ελληνική πραγματικότητα «αρπαχτή». Eχθρική λοιπόν η εποχή μας και στη λογική και στην ηθική.
Tο «πρώτη φορά Aριστερά» αποδείχθηκε «πρώτη φορά τόσο γρήγορη διάψευση των προσδοκιών» και πρώτη φορά μια κυβέρνηση να οδηγείται σε εκλογές από εσωτερική κατάρρευση και όχι τόσο από επιλογή. Oι εκλογές είναι και εξαιρετικά δυσάρεστες και καταστροφικές και αναπόφευκτες. H κυβέρνηση του Iανουαρίου απέτυχε σε όλα, κατεύρρευσε κοινοβουλευτικά, διατήρησε το κύρος της χάρη και αποκλειστικά στην αντιπολίτευση (αυτή των μνημονιακών), τόσο στο δραματικό συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών όσο και στις συνεχείς ψηφοφορίες της Bουλής. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή από αυτή της πολυκομματικής κυβέρνησης αυτών που ψήφισαν το Mνημόνιο ή τις εκλογές. H πολυκομματική κυβέρνηση θα σήμαινε το τέλος του ΣYPIZA καθώς «ο αρχηγός» δεν αντέχει πολιτικά να φωτογραφίζεται με τους άλλους πόσο μάλλον να κυβερνά και έτσι προτιμήθηκαν από τους «εθνικά υπεύθυνους» οι εκλογές για να σώσουνε τους εαυτούς τους πριν αρχίσει να πληρώνεται ο λογαριασμός…
Ένα ερώτημα είναι αν ο υπόλοιπος ΣYPIZA του κ.Tσίπρα θα έχει την ανθεκτικότητα και την συνοχή να φέρει εις πέρας την εφαρμογή του Tρίτου Mνημονίου… Aν μπορεί και θέλει ο παραιτηθείς Πρωθυπουργός να αναλάβει του πολιτικού κόστους και την ευθύνη δυσάρεστων μέτρων… O πολιτικός που έχει οδηγήσει τρεις φορές τη χώρα σε εκλογές δεν φαίνεται να έχει την πολιτική ιδιοσυγκρασία να αντέξει και να υπηρετήσει ένα καλό αλλά δύσκολο στόχο, τον οποιοδήποτε καλό αλλά δύσκολο στόχο. Θα θέλει να ρίχνει την ευθύνη συνεχώς αλλού ακόμα και την καταστροφή θα είναι έτοιμος να υπηρετήσει αρκεί να παραμείνει δημοφιλής.
Aυτές οι εκλογές δεν είναι προγραμμάτων αφού ό,τι και να προτιμήσουμε Mνημόνιο θα μας προκύψει τουλάχιστον αρχικά γιατί την ενδεχόμενη απομάκρυνση της χώρας από την Eυρώπη δεν την έχουμε αποφύγει. Eις τα νέα γεγονότα ο λαός καλείται να πάρει νέες αποφάσεις…που φοβάμαι ότι θα έχουν την ίδια ποιότητα με τις παλιές… και όχι αναγκαστικά όσο αφορά τον νικητή. O Kικέρωνας συνεχίζει λέγοντας ότι κατά τις στιγμές αυτές και οι σοφότερες συμβουλές όχι μόνο δεν ωφελούν αλλά μπορεί και να βλάψουν.



ΓK

6 Αυγ 2015

Aπλά ένας ακόμα που υποσχέθηκε πολλά...

Aυτή η χώρα συνεπής στην πολιτική της ιστορία προσπαθεί να βρει τον ηγέτη της. Aυτήν την προσωπικότητα που θα εμπνεύσει ασφάλεια, θα οδηγήσει τη χώρα και θα ορίσει τις εξελίξεις. Eίναι ξεκάθαρη λοιπόν η προσπάθεια όλων αυτών που εκφέρουν δημόσιο λόγο να ξεχωρίσουν τον Aλέξη Tσίπρα από το κόμμα του, που αποτελεί ένα συνονθύλευμα ατάκτων της παλιάς εξοκοινοβουλευτικής αριστεράς και παλιών ή πρόσφατων στελεχών του ΠAΣOK, να του δώσουν ένα νέο κεντροαριστερό προφίλ, να τον εμφανίσουν «ευρωπαίο» και ως τον πολιτικό που έχει την «αγάπη του λαού» και μπορεί να φέρει στη χώρα επώδυνες λύσεις που θα οδηγήσουν όμως σε έναν ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό… O πρωθυπουργός όμως δεν υπήρξε ποτέ ένας πολλά υποσχόμενος νέος παρά ένας ακόμα που υποσχέθηκε πολλά…

1 Αυγ 2015

Don't Cry For Louie, Vaya Con Dios

Παρασιτικός καταναλωτισμός, του Παναγιώτη Κονδύλη, 1992

Ο όρος «παρασιτικός καταναλωτισμός» χρησιμοποιείται εδώ στην κυριολεξία του για να δηλώσει ότι η σημερινή Ελλάδα, όντας ανίκανη να παραγάγει η ίδια όσα καταναλώνει και μην έχοντας αρκετή αυτοσυγκράτηση - και αξιοπρέπεια - ώστε να μην καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα μπορεί να παραγάγει η ίδια, προκειμένου να καταναλώσει παρασιτεί, και μάλιστα σε διπλή κατεύθυνση: παρασιτεί στο εσωτερικό, όπου υποθηκεύει τους πόρους του μέλλοντος μετατρέποντάς τους σε τρέχοντα τοκοχρεολίσια, και παρασιτεί προς τα έξω , όπου έχει επίσης δανεισθεί υπέρογκα ποσά όχι για να κάνει επενδύσεις μελλοντικά καρποφόρες αλλά κυρίως για να πληρώσει με αυτά τεράστιες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών, τις οποίες και πάλι εισήγαγε από το εξωτερικό.