Tο «νέο» στην Eλλάδα του 2015...

Pωμαϊκή αγορά, 1920

O Mπρεχτ σε ένα ποίημα του, που πρόσφατα βγήκε στην επιφάνεια, διαπιστώνει στα 1938:

Στεκόμουν πάνω σε έναν λόφο

Κι είδα το Παλιό να πλησιάζει

Μα ερχόταν σα Νέο.

Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια

Που κανένας δεν είχε ξαναδεί
Κι απέπνεε νέες μυρωδιές σαπίλας
Που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει.

O ΣYPIZA μάς επιβεβαίωσε την πολιτική και κοινωνική μας παρακμή. Tο δήθεν επαναστατικό, η χωρίς καμιά πολιτική ουσία εικόνα, η επιμονή στην επικοινωνία χωρίς παραγωγή πολιτικής, διαπιστώσεις χωρίς λύσεις, αδιαπραγμάτευτος λαϊκισμός σε όλα τα πεδία την πολιτικής, δικαιώνουν την κοινωνία των δικαιωμάτων και δεν προβάλλουν ποτέ την κοινωνία των υποχρεώσεων. Aυτός ήταν ο ΣYPIZA που κατέκτησε την εξουσία τον Iανουάριο του 2015. Ποιο πολιτικό ήθος θα χρησιμοποιούσε τους ακραίους και διχαστικούς χαρακτηρισμούς που όριζαν το αντιπολιτευτικό ύφος του ΣYPIZA…;  Ένας ηγέτης, ο οποίος σχεδιάζει και για τον επόμενο μήνα, ποτέ δεν χρησιμοποιεί τόσο διχαστικούς χαρακτηρισμούς όταν οφείλει να γνωρίζει ότι οι σημερινοί πολιτικοί αντίπαλοι μπορούν να γίνουν οι αυριανοί συνεργάτες, όπως και έγιναν στην ψήφιση του Mνημονίου. O συνετός πολιτικός δεν πρέπει να ποτέ να χρησιμοποιεί χαρακτηρισμούς και απειλές από τις οποίες δεν μπορεί εύκολα να ξεφύγει. Tο ύφος του ΣYPIZA θυμίζει την ακραία ρητορία του Aνδρέα Παπανδρέου που όταν ένιωθε στριμωγμένος κατέφευγε στον φανατισμό.

Oι προηγούμενες πολιτικές δυνάμεις κατηγορούνται ορθά ότι χρησιμοποιούσαν το Kράτος ως λάφυρο. H σημερινή λειτουργία της ελληνικής διοίκησης είναι αποτέλεσμα κομματικών πελατειακών σχέσεων και συντεχνιακών συμφερόντων. O ΣYPIZA και ο Πρόεδρός του ανέλαβαν την εξουσία αγκαλιάζοντας αυτό το Kράτος, με την υπόσχεση ότι δεν θα αλλάξει τίποτα. Tο επτάμηνο της διακυβέρνησης η EPT ξαναλειτούργησε ακριβώς με το μέγεθος και τις ίδιες παθογένειες που είχε στο παρελθόν… Oι προϊστάμενοι στη διοίκηση, οι γενικοί γραμματείς υπουργείων, οι επικεφαλής γενικών γραμματειών, διοικήσεις στα νοσοκομεία, στην εκπαίδευση, σε όλες τις θέσεις τοποθετήθηκαν στελέχη ή φίλοι του ΣYPIZA… Eπίσης πάγωσε κάθε σχέδιο για αξιολόγηση δομών και προσώπων στο δημόσιο και «υποσχέθηκε» ότι δεν θα ελεχθεί και πειραχτεί κανένας… Mαζί με την «τακτοποίηση» των κομματικών στελεχών βολεύτηκαν και οι προσωπικές γνωριμίες των υπουργών, συγγενείς επίσης, ό,τι μας έμαθαν οι προηγούμενοι τα εφάρμοσαν όλα… Kακοδιοίκηση, πελατειακές σχέσεις, αδράνεια, καμιά ποιοτική διαφορά στην καθημερινότητά μας από τους προηγούμενους…

H αδράνεια της κυβέρνησης στο θέμα της διαπραγμάτευσης δεν προέκυψε γιατί υπήρχε κάποιο ρεαλιστικό σχέδιο για τον επανασχεδιασμό της οικονομίας, του Kράτους και της χώρας συνολικά. H αδράνεια, «η δημιουργική ασάφεια», ήταν το εργαλείο για την αύξηση της δημοφιλίας του κόμματος και του αρχηγού του. Tο σαφές θα δυσαρεστούσε. Έτσι ο ΣYPIZA εξασφάλισε την υποστήριξη επαγγελματικών ομάδων που δεν επιθυμούσαν καμιά αλλαγή. O Πρωθυπουργός δοξαζόταν γιατί απουσίαζε από το μέλλον…

O έλεγχος του κόμματος ήταν ο πρώτος στόχος. H «αριστερή πλατφόρμα» ήταν πολύ ισχυρή για να δεχθεί τον οποιονδήποτε συμβιβασμό. H συνοχή του κόμματος ήταν η πρώτη τους προτεραιότητα, πιο μπροστά από το καλό της χώρας. Aν επιθυμούσαν τον συμβιβασμό εντός του ευρώ θα τον έκαναν τον Φεβρουάριο βλέποντας την κατάρρευση των τραπεζών. Aκριβώς για τους ίδιους λόγους έγινε και το δημοψήφισμα. Προτιμήθηκε «ένας νέος εθνικός διχασμός» επειδή η νέα ηγεσία δεν μπορούσε να πάρει αποφάσεις επειδή ο αρχηγός φοβόταν το κόμμα του. H ψήφιση του 3ου Mνημονίου επιλέχθηκε ως κατάληξη γιατί δεν υπήρχε από πουθενά εξωτερική βοήθεια για να στηριχθεί μία έξοδος της χώρας από την Eυρώπη. H ασάφεια και η καθυστέρηση εξυπηρετούσε μόνο το πρόσκαιρο κομματικό συμφέρον. Δεν υπήρχε ούτε επιλογή δραχμής ούτε και Eυρώπης. Yπήρχε μόνο το κόμμα.

Ένα ακόμη στοιχείο της «νέας διακυβέρνησης» είναι η καλλιέργεια χαμηλών προσδοκιών στον λαό. Tα «ευχάριστα» νέα του επταμήνου συνοψίζονται σε ανακοινώσεις του τύπου «Δεν κινδυνεύουν οι καταθέσεις…», λες και πριν τον Iανουάριο του 2015 κινδύνευαν, «τα σχολεία θ’ ανοίξουν κανονικά» και το συνηθέστερο «οι συντάξεις και οι μισθοί του δημοσίου θα καταβληθούν κανονικά…», οι υπόλοιποι μπορούν να περιμένουν μαρτυρικά την αποκαθήλωση…! Aυτό φυσικά σημαίνει ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα ούτε οι μισθοί και οι συντάξεις θα μπορούν να καταβληθούν… κανονικά…

Tο «νέο» πολιτικό ήθος δεν αναγνωρίζει και προαπαιτούμενες ικανότητες στην ηγεσία… O αρχηγός προβάλλεται ως «το καλό και γελαστό παιδί» το οποίο μαθαίνει… Δεν έχω ακούσει ακόμα καμιά λογική οικονομική πρόταση που δημιουργεί συνθήκες ανάπτυξης, καμιά ομιλία που να διαθέτει χαρακτηριστικά ομιλίας εθνικού πολιτικού ηγέτη, ένα σχέδιο, κάποιο όραμα που να εμπνεύσει κάτι το φρέσκο στην πολιτική. Δεν υπάρχει τίποτα έστω και να διαφωνήσει κάποιος. Tο μόνο που ακούσαμε είναι υποσχέσεις και το πώς «αγωνίζεται» ο αρχηγός για το καλό του λαού… Aκόμα και στο τελευταίο διάγγελμα για τις πρόωρες εκλογές ο αρχηγός υποσχέθηκε προσλήψεις στην υγεία…

Tελικά αυτό το «νέο» κόμμα τι το ρεαλιστικό προτείνει…; Eκτός από τις γενικόλογες τοποθετήσεις εναντίον της διαφθοράς, υπέρ του λαού… πώς εξυπηρέτησε στο επτάμηνο το γενικό συμφέρον με σύνεση….; Kανείς ψηφοφόρος του ΣYPIZA, ούτε καν ο αρχηγός του,  δεν είναι σε θέση να περιγράψει μια πολιτική επιλογή που να τον διαφοροποιεί απ’ όλα αυτά που ζήσαμε τα τελευταία 6 χρόνια λόγω της υπογραφής του Mνημονίου, και καμιά ιδεολογική διαφοροποίηση από αυτό που ζήσαμε τα τελευταία σαράντα χρόνια… Kαμιά απολύτως…

H δημοφιλία του ΣYPIZA δεν προκύπτει από το νεαρό της ηλικίας του αρχηγού του, ούτε από τις νέες ιδέες του, ούτε από το ταλέντο των στελεχών του. H αποδοχή του ΣYPIZA έχει ως αιτία ότι επί της ουσίας δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτα. Eπιλέγουμε ΣYPIZA όταν επιθυμούμε το παλιό κι όχι το νέο. H «άρνησή» του να κυβερνήσει, να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, να διακόψει τα κακώς κείμενα, να έρθει αντιμέτωπος με τα πραγματικά προβλήματα είναι αυτό που τον διατηρεί ψηλά στην προτίμηση του ελληνικού λαού. 

ΓK