Μετά από ένα χρόνο εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει στην κυβέρνηση όσα είχε φανερώσει στην αντιπολίτευση την τελευταία πενταετία και ιδιαίτερα την προεκλογική περίοδο. Φυσικά και δεν είναι συνεπής ούτε σε μία από τις υποσχέσεις του αλλά και αυτό φαινόταν ξεκάθαρα προεκλογικά μόνο σε όσους σκέφτονται πολιτικά ανεξάρτητα της ιδεολογικής τους τοποθέτησης. Η πολιτική σκέψη δεν έχει να κάνει με την ιδιοτέλεια του καθενός. Είναι προφανές ότι η μεγάλη μάζα του ελληνικού λαού είτε χάνει από την κακή πορεία της χώρας είτε κερδίζει από τις μικρές επιτυχίες της ελληνικής οικονομίας. Δεν επιλέγεται η κυβέρνηση για να κάνει «έστω ένα από τα δέκα που υποσχέθηκε»· όταν ο πολίτης σκέφτεται με τόση μικρόνοια είναι σίγουρο ότι θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων μετά τις εκλογές. Με λίγα λόγια κάθε φορά επιλέγουμε αυτό που μας αντιπροσωπεύει ηθικά και πολιτικά… Ο τρόπος της κυβέρνησης είναι σαφής και συνοψίζεται:
Καθεστωτική συμπεριφορά: Θα περίμενε κανείς ότι η δυσκολία των προβλημάτων θα επέβαλε κάποια ποιοτική επιλογή κυβερνητικών στελεχών, από τους υπουργούς, τους γενικούς γραμματείς, τους διοικητές οργανισμών μέχρι ακόμα και τους συμβούλους των υπουργών. Αντίθετα σήμερα βλέπουμε ένα βόλεμα άσχετων που ως βιογραφικό διαθέτουν είτε κάποια προσωπική σχέση με κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΥΖΑ, συγγενείς, φίλοι, σύντροφοι στη ζωή και διάφορα άλλα φαιδρά. ‘Ενας στρατός μετρίων που θέλει να επιβληθεί ως η νέα κομματοκρατία στο Κράτος ή και σ’ ολόκληρη τη χώρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να εξελιχθεί ως το κυρίαρχο πολιτικό ρεύμα της εποχής του, αν και εφαρμόζει μνημόνιο, γι’ αυτό και θέλει να ελέγξει και την ενημέρωση. Ο «πόλεμος εναντίον της διαπλοκής» γίνεται για να τοποθετηθεί εκεί μία νέα ισχυρότερη ίσως πιο «φιλική» στις κυβερνητικές επιλογές. Το τηλεοπτικό τοπίο θα αποτελείται από 3 κρατικά τηλεοπτικά κανάλια και 4 ιδιωτικά που θα επιλέξει ο Υπουργός… Θέλει να πείσει ότι θα διώξει τους διεφθαρμένους για φέρει άγιους επιχειρηματίες που θα μονοπωλούν για μια δεκαετία την ενημέρωση… Θυμάμαι κάτι κραταιές εφημερίδες της αντιπολίτευσης, όπως η Βραδυνή, η Απογευματινή, η Ακρόπολη, και πού κατάντησαν όταν η διαπλοκή άρχισε να γιγαντώνεται… Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν θέλει να δημιουργήσει τα νέα τζάκια…
Καλλιέργεια χαμηλών προσδοκιών: ‘Ολο το καλοκαίρι η κυβέρνηση το πέρασε με την «επιτυχία» που συνοψιζόταν στην ανακοίνωση «οι μισθοί δημοσίου και οι συντάξεις θα πληρωθούν κανονικά». Τώρα θέλει να εξαντλήσει το λαϊκό της προφίλ σε κάρτες σίτησης, μοιρολατρία, «υπογράφει με δάκρυα» μνημονιακούς νόμους και θέλει να εμφανίσει τον εαυτό της και το λαό ως θύμα των περιστάσεων. Αυτό περίπου εμφανίζεται και ως το αριστερό άλλοθι.
Οικονομία: Στον τομέα της οικονομίας επικρατεί το απόλυτο χάος. Δεν υπάρχει πολίτης σήμερα που να γνωρίζει πώς θα φορολογηθεί, πώς θα ασφαλιστεί, ποιες θα είναι οι φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις της κάθε επιχείρησης, του κάθε αγρότη, τι σύνταξη θα πάρει εφόσον έχει συνταξιοδοτηθεί το 2015 ή το 2016… Μέσα στην ανασφάλεια που επικρατεί η κυβέρνηση αντί να εμπνεύσει κάποια σταθερότητα και αποφασιστικότητα «κάλεσε τους εργαζομένους σε αγώνα εναντίον της λιτότητας».’Οταν «ανταποκρίθηκαν » οι αγρότες με κλείσιμο των δρόμων χαρακτηρίστηκαν «ακροδεξιοί», «φοροφυγάδες», «απατεώνες». Πρόκειται για τους ίδιους αγρότες στα τρακτέρ των οποίων ανέβαινε ο Πρωθυπουργός για να βγάλει λόγο…
Προσφυγικό: Μια ακόμη σκληρή αποτυχία της κυβέρνησης. Οι πρόσφυγες μέχρι τον Σεπτέμβριο «λιάζονταν», «εξαφανίζονταν…». Μετά τρέχαμε να προλάβουμε με έναν υπουργό μετανάστευσης που για να παράγει έργο πρέπει να συνεργαστεί με τα Υπουργεία ‘Αμυνας, Εσωτερικών, Ναυτιλίας, Υγείας… … Η χώρα εκτίθεται συνεχώς σε απειλές απομόνωσης από την υπόλοιπη Ευρώπη. Και το ερώτημα ή το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με πρόσφυγες που δικαιούνται φροντίδας. Το 60% αυτών που εισέρχονται παράνομα στη χώρα δεν είναι πρόσφυγες… Το τι θα γίνει μ’ αυτούς δεν το αντιμετωπίζει κανένας. Η χώρα αδυνατεί να πείσει ακόμα και για τα πιο προφανή δίκαιά της. Λείπει εντελώς η ικανότητα, οι γνώσεις, το κύρος… Η χώρα πάσχει σε όλα…
Με δική της ευθύνη η χώρα προχωρά σε τεντωμένο σχοινί επί ένα χρόνο. Μοιάζουμε με τον μύθο Σίσυφου. Εκεί που κάπως φαινόταν ότι τα χειρότερα είχαν περάσει κατρακυλήσαμε στα χειρότερα. Κάθε μέρα που περνά, η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο κλέβοντάς τον από τη χώρα. Η κυβέρνηση δεν δείχνει ούτε ικανότητα ούτε διάθεση απέναντι στα προβλήματα. Κυρίως όμως δεν έχει αξιοπιστία. Δεν την εμπιστεύεται κανένας… ούτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης ούτε οι πολίτες ούτε και οι θεσμοί… Αν τελικά πέσει, δεν θα έχει να κάνει με την μικρή πλειοψηφία των 153 βουλευτών αλλά με την ανεπάρκειά της.
ΓΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου