απόψεις...

Οι αξίες και τα ιδανικά μιας φιλελεύθερης κοινωνίας όπως σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, ισότητα, δημοκρατία θεωρούνται πια μια αδιαπραγμάτευτη συνθήκη. Δεν μπορούν να αμφισβητούνται, δεν μπορούν να γίνουν εκπτώσεις, δεν είναι ανεκτές οι εξαιρέσεις. Επίσης, ο τρόπος βίου μιας κοινωνίας είναι αυτός που έχει διαμορφωθεί από την ιστορία, τη συλλογική συνείδηση του κοινού παρελθόντος, την εθνική εμπειρία. Αυτό είναι ο πολιτισμός μιας κοινωνίας. Οπωσδήποτε οι κοινωνίες έχουν και πρέπει να διαθέτουν μια δυναμική αλλαγών που τις καθιστά σύγχρονες. Οι αλλαγές αυτές όμως δεν μπορούν να είναι πολλές, ξαφνικές και βίαιες γιατί οδηγούν στη σύγχυση και στη διάλυση. Όλες οι ιδέες για μια σύγχρονη ελληνική κοινωνία θα πρέπει να προσθέτουν, όχι να αφαιρούν, και να ξεκινούν με την ιδέα πώς η Ελλάδα θα καταστεί μια σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία διατηρώντας την διαφορετικότητά της, κι όχι πώς θα την κάνουμε Βέλγιο. Μια χαρά είναι οι Βέλγοι ή οι Δανοί ή οι Σουηδοί, αν έτσι νομίζουν, αλλά δεν είναι Έλληνες. Στην Ελλάδα όσα ακούγονται αποτελούν ιδέες που προκύπτουν ή από ένα στείρο μιμητισμό ενός ευρωπαϊκού προτύπου που ξεκάθαρα αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα, σχεδόν καταρρέει, ή από μια νεομαρξιστική ιδεοληψία που έχει τις ρίζες της στην παλιά παράδοση της ελληνικής Αριστεράς. Επειδή οι σκέψεις λοιπόν δεν είναι πρωτότυπες αλλά μιμούνται με φανατική θρησκευτική ευλάβεια κάτι, που συχνά δεν το γνωρίζουν στην ολότητά του, παρουσιάζουν παραδοξότητες και αντιφάσεις στην ιδεολογική διαχείριση των σημερινών προβλημάτων. Δεν έχουν συνέπεια…

Eίναι δυνατόν λοιπόν…

Να δηλώνει κάποιος την αθεϊα του, να χλευάζει όποιον ακόμα κάνει τον Σταυρό του αλλά να αντιμετωπίζει με συμπάθεια τη μουσουλμανική μαντίλα…

Να κατηγορεί ως εθνικιστές όσους υπερασπίζονται την ελληνικότητα του ονόματος Μακεδονία αλλά να μην τον ενοχλεί ο εθνικισμός των γειτόνων… μάλλον γιατί μεγάλωσε με αυτή τη θέση της Αριστεράς…

Να αναφέρεται σε ενσωμάτωση ξένων πολιτισμών στην ελληνική σημερινή πραγματικότητα αλλά να μην τον απασχολεί η γκετοποίηση συμπαγών ομάδων… προφανώς γιατί το έχει δει στο Βέλγιο… και του άρεσε…

Να τον ενοχλεί ο μητροπολίτης Άνθιμος αλλά όχι ένας νέος μουλάς που μπορεί να παρακινήσει κάποιον αποδεδειγμένα σε απίστευτες για μας πράξεις…

Να υπερασπίζει τις δυτικές αξίες αλλά να παραβλέπει την ξαφνική είσοδο δεκάδων χιλιάδων στους οποίους λέξεις όπως ελευθερία, δικαιώματα, δημοκρατία, ισότητα έχουν εντελώς διαφορετικό νόημα…

Να υπερασπίζει τις ευρωπαϊκές αξίες αλλά να δίνει το δικαίωμα σε κάποιους να μην τις αποδέχονται, ίσως και να τις πολεμούν μέσα στην πατρίδα του…

Να πιστεύει στην ισότητα αλλά να βλέπει με κατανόηση στα πλαίσια της «δήθεν πολυπολιτισμικότητας» να καταπατούνται ανθρώπινα δικαιώματα γυναικών, κοριτσιών, παιδιών... στη γειτονιά του…

Να το παίζει ευρωπαίος ορθολογιστής αλλά να μην προβληματίζεται όταν οι Έλληνες λιμενικοί σώζουν και οι πρόσφυγες φωνάζουν «Ο Αλλάχ είναι μεγάλος…».

Να μετράει αριθμητικά μεγέθη συνεχώς, να βλέπει τεχνοκρατικά τα πάντα, πολλές φορές να στηρίζει και την Τρόικα ακόμα, αλλά να μην υπολογίζει το οικονομικό κόστος μιας ανεξέλεγκτης εγκατάστασης προσφύγων - μεταναστών…

Να είναι υπέρ των ανοιχτών συνόρων και να δηλώνει ανθρωπιστής και να μην λέει λέξη για το κατάντημα της Ειδομένης…

Να είναι υπέρ «του ευρωπαϊκού εξωραϊσμού» και της ευρωπαϊκής ποιότητας αλλά να μην ενοχλείται από το κατάντημα των νησιών, των πλατειών, του μεγάλου λιμανιού…

Να τάσσεται τυφλά υπέρ όλων των ευρωπαϊκών αποφάσεων και να μην προβληματίζεται από το γεγονός ότι το ισλάμ στην Ευρώπη είναι υπό επιτήρηση…

Να θεωρεί τον εαυτό του φιλελεύθερο και δημοκράτη αλλά να μην συγχωρεί ούτε τον προβληματισμό των άλλων και να τους χαρακτηρίζει και ρατσιστές…

Κάπου εδώ φανερώνονται οι αληθινοί ευρωπαίοι από κάποιους ρηχούς και ανερμάτιστους μιμητές προτύπων…

συνεχίζεται...

ΓΚ