1 Μαΐ 2016

Η ημέρα της Λαμπρής, Διονύσιος Σολωμός

Καθαρότατον ήλιο έπρομηνοῦσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι, 
σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε 
τ' ουρανού σε κανένα απὸ τα μέρη· 
και απὸ κει κινημένο αργοφυσούσε 
τόσο γλυκὸ στὸ πρόσωπο τ' αέρι, 
ποὺ λὲς και λέει μες στης καρδιας τὰ φύλλα 
«Γλυκειὰ η ζωὴ κι ο θάνατος μαυρίλα».

Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
Όλοι, μικροί, μεγάλοι, ετοιμαστείτε·
Mέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες
Mε το φως της χαράς συμμαζωχτείτε·
Ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
Oμπροστά στους Αγίους και φιληθείτε·
Φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη,
Πέστε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι.

Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,
Kαι βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες·
Γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφι-
σμένες εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες·
Λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι
Aπό το φως που χύνουνε οι λαμπάδες·
Kάθε πρόσωπο λάμπει απ’ το αγιοκέρι,
Oπού κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου