Οι Βρετανοί Φασίστες της δεκαετίας του '30...

Sir Oswald Mosley

Η εκλογική περιφέρεια του Σμέθγουικ πήρε εξαιρετική δημοσιότητα, και τούτο όχι απλώς οι φυλετικές προκαταλήψεις είχαν χρησιμοποιηθεί σαν εκλογικό θέμα. Το 1926 ο σερ Όσβαλτ Μόσλεϊ, αριστοκράτης, πρώην στρατιωτικός χωρίς ιδιαίτερη παιδεία, είχε πρόσφατα προσχωρήσει στο Eργατικό Kόμμα, εχρίσθη υποψήφιος για να δώσει τη μάχη της αναπληρωματικής εκλογής που προέκυψε από την παραίτηση του σοσιαλιστή βουλευτή της περιοχής. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μόσλεϊ είχε ξεκινήσει την πολιτική του καριέρα από το Συντηρητικό Κόμμα όντας ο νεώτερος συντηρητικός εκλεγμένος βουλευτής στην περιφέρεια του Harrow. H τοπική αυτή πολιτική αναμέτρηση θα είχε προκαλέσει πολύ λιγότερο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης (παρόλο το ασυνήθιστο γεγονός ότι ένας πλούσιος αριστοκράτης εμφανιζόταν να ομιλεί εξ ονόματος της εργατικής τάξης), αν οι μέθοδοι της εκλογικής μάχης δεν ήταν τόσο αντισυμβατικές. Οι δημοσιογράφοι δεν απέφυγαν τον πειρασμό των εκτενών ρεπορτάζ για μια υπόθεση που συνδύαζε την πολιτική με τον ταξικό αγώνα και την χρήση βίας.

Ο Μόσλεϊ είπε στους οπαδούς του: «Θέλω να σπάσετε τα σαγόνια της Κυβέρνησης». Η προτροπή του έγινε δεκτή με τόσο ενθουσιασμό, ώστε οι αρμόδιοι των Συντηρητικών ανακοίνωσαν ότι «έλαβαν προσφορές από τα μέλη της τοπικής οργάνωσης να παρευρεθούν στις συγκεντρώσεις των Συντηρητικών για να προστατεύσουν την τάξη». Οι εθελοντές φρουροί όμως στάθηκαν ανίκανοι να αποτρέψουν τις σοβαρές ταραχές που ακολούθησαν. Το ακροατήριο μιας συγκέντρωσης διαλύθηκε κακήν κακώς όταν όρμησαν στην αίθουσα μερικοί νέοι ταραξίες και μια γυναίκα 56 ετών, που είχε κληθεί να μιλήσει, χτυπήθηκε με γροθιές στο στήθος καθώς αποχωρούσε τρέχοντας από το βήμα. Βρέθηκε κάτω αναίσθητη με δυο πλευρά σπασμένα.

Σε μια από τις συγκεντρώσεις του Μόσλεϊ μια ομάδα γυναικών επιτέθηκε εναντίον των δημοσιογράφων που για να προστατευτούν κλειδώθηκαν στο θεωρείο τους. Οι οπαδοί του Μόσλεϊ δεν ησύχασαν παρά όταν ο εκπρόσωπος της Daily Herald έκαμε έκκληση για την καθαρή διεξαγωγή του εκλογικού αγώνα κι ό ίδιος ο Μόσλεϊ ζήτησε «να κριθούν ευνοϊκά αυτοί οι φτωχοί μισθολογικοί σκλάβοι του καπιταλιστικού τύπου».

Όταν καταμετρήθηκαν οι ψήφοι, ο Μόσλεϊ είχε συγκεντρώσει 6.582 ψήφους περισσότερους από τον Συντηρητικό αντίπαλό του. Έσπευσε να δηλώσει: «Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχασε ολοκληρωτικά την εμπιστοσύνη της χώρας». Ο Συντηρητικός όμως υποψήφιος είχε διαφορετική άποψη για το αποτέλεσμα: «Ο λόγος για τον οποίο απέτυχα να ξαναφέρω το Σμέθγουικ πίσω στο κόμμα ήταν η κατάργηση της ελευθερίας του λόγου».

Το 1931 αποχώρισε από τους Εργατικών. Ίδρυσε το δικό του κόμμα, Νέο Κόμμα, αλλά στις επόμενες εκλογές έχασε τη βουλευτική θέση. Μετά τη συνάντηση του με τον Μουσολίνι δέχτηκε να χρηματοδοτηθεί κρυφά, μετονομάζοντας το κόμμα του σε Βρετανική Ένωση Φασιστών με σύνθημα Μία Βρετανία για τους Βρετανούς. Το κόμμα εξέδιδε την εφημερίδα Blackshirt, ενώ στα  1934 στο Βρετανικό φασιστικό κόμμα είχαν εγγραφεί περίπου 50000 μέλη. Στα 1936 προσπάθησε να κάνει μια επίδειξη δύναμης καλώντας σε πορεία τα μέλη και τους φίλους του κόμματός του αλλά κατάφερε να μαζέψει περίπου 3000 οπαδούς που μετά από συγκρούσεις διαλύθηκαν.

Η Βρετανία έθεσε εκτός νόμου τις φασιστικές οργανώσεις όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος με τη Γερμανία. Ο Όσβαλντ Μόσλεϊ και η σύζυγός του με πολλά άλλα μέλη φυλακίζονται ως πιθανοί φιλοναζιστές.

ΓΚ