Η μεγάλη αναταραχή και η θαυμάσια κατάσταση... του Μάο Τσετούνγκ

Στα 1949 ο Μάο Τσετούνγκ ιδρύει τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και πραγματοποιεί την πρώτη αγροτική μεταρρύθμιση. Το Κράτος κατάσχει εκτάσεις από τους μεγαλοκτηματίες και τις μοιράζει στους αγρότες. Θέλοντας μάλιστα να συμπεριλάβει στην επανάσταση και τους αγρότες τους παρακινεί να δολοφονήσουν τα πρώην αφεντικά τους. Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρωποι. Δεν αρκέστηκε όμως εδώ. 

Στα 1958 ο «μεγάλος τιμονιέρης» κηρύττει το «Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός» με στόχο την αύξηση της παραγωγής σιτηρών και χάλυβα. Εκβιομηχανίζει σε μικρή κλίμακα αγροτικές περιοχές, απαγορεύει την ιδιωτική γεωργία και αποφασίζει την κολεκτιβοποίηση των μικρών αγοκτημάτων. Ξεκίνησαν μεγάλα βιομηχανικά έργα αλλά και νέοι τρόποι καλλιέργειας που δεν είχαν δοκιμαστεί και απέτυχαν. Εκατομμύρια αγρότες μετακινήθηκαν στις αστικές περιοχές για να εργαστούν στη βιομηχανία και στα δημόσια έργα, ως κρατικοί υπάλληλοι φτάνοντας τον αριθμό των 50 εκατομμυρίων. Η παραγωγή σιτηρών όμως μειώθηκε χωρίς μάλιστα να το παραδεχθεί το Κράτος και φυσικά η κρατική προπαγάνδα. Για να τραφούν οι εργάτες έπρεπε να πεινάσουν οι αγρότες όπως και έγινε. Το «Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός» κατέληξε στον «Μεγάλο Κινεζικό Λιμό» της διετίας 1959 - 1961 κατά τη διάρκεια του οποίου υπολογίζεται ότι λιμοκτόνησαν, πέθαναν από την πείνα, περίπου 30 εκατομμύρια Κινέζοι. 

O αυταρχισμός και η βαρβαρότητα φυσικά παντού. «Η τιμωρία για όσους διέπρατταν μικροαδικήματα, όπως η κλοπή μιας πατάτας, ήταν εξαιρετικά δυσανάλογη και απάνθρωπη. Ακόμη και αν ο δράστης ήταν ένα μικρό παιδί, το έδεναν και το έριχναν σε μια λίμνη. Γονείς υποχρεώνονταν να θάβουν ζωντανά τα παιδιά τους ή να τα λούζουν με περιττώματα και ούρα...». Το πολιτικό έγκλημα του κινεζικού λιμού συγκρίνεται με αυτό των Γκουλάγκ, των Ερυθρών Χμερ, του Ολοκαυτώματος, μόνο που είναι πολλές φορές μεγαλύτερο. Δεν σταμάτησε όμως ούτε εδώ.

Στα 1966, απτόητος, ισχυρός και τρομακτικός, ξεκινά την «Μεγάλη Προλεταριακή και Πολιτιστική Επανάσταση»! Ισχυριζόμενος ότι η Κίνα παρέκλινε των αρχών του σοσιαλισμού κινητοποιεί τη νεολαία να «καθαρίσει» την κοινωνία από τα αντιεπαναστατικά στοιχεία. Μαθητές και φοιτητές άφησαν το σχολείο, σχημάτισαν την κόκκινη φρουρά και με φανατισμό στοχοποίησαν και κατηγόρησαν καλλιτέχνες, δασκάλους, καθηγητές, συγγραφείς τους πάντες με κάποια ιδιαίτερη μόρφωση. Εκατομμύρια μορφωμένοι Κινέζοι εξαναγκάστηκαν σε χειρωνακτική εργασία και δεκάδες χιλιάδες μάλιστα εκτελέστηκαν. Εννοείται ότι καταστράφηκαν ναοί, έργα τέχνης, κάηκαν βιβλία, φυλακίστηκαν ή στάλθηκαν για «αναμόρφωση» και συμμόρφωση με τις ιδέες του Μάο όσοι θεωρούνταν ιδεολογικά ύποπτοι. Τα περισσότερα στελέχη του ΚΚΚ διώχθηκαν και το Κόμμα σχεδόν σταμάτησε να λειτουργεί. Η κατάσταση έφτασε σε χαοτικό σημείο αφού τα μέλη της κόκκινης φρουράς άρχισαν να δημιουργούν ομάδες οι οποίες στρέφονταν η μία εναντίον της άλλης. Έτσι ο Μάο για να ελέγξει την κατάσταση έστειλε τον στρατό στα σχολεία, στα εργοστάσια για να αναλάβει την διακυβέρνηση. Δεν σταμάτησε όμως ούτε κι εδώ.

Στα 1968 περίπου ξεκινά ένα πρόγραμμα επιστροφής στην ύπαιθρο!!! Εκατομμύρια φοιτητές φεύγουν υποχρεωτικά από τα μεγάλα και μικρά αστικά κέντρα για να εγκατασταθούν στις πιο απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές με στόχο «να διδαχθούν οι φοιτητές από τους εργάτες και αγρότες…». Κάπου εδώ η προπαγάνδα έφτασε στην κορύφωσή της. Το χαρακτηριστικό Κόκκινο Βιβλίο με τα αποφεύγματα του μεγάλου τιμονιέρη βρίσκεται στα χέρια του κάθε Κινέζου και φυσικά αποστηθίζεται υποχρεωτικά. 

Στα 1969 ο Μάο κήρυξε το τέλος της Πολιτιστικής Επανάστασης. Μέχρι τότε εκατομμύρια διώχθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν, βιάστηκαν, προδόθηκαν, συκοφαντήθηκαν, γενικά χαρακτηρίζεται η δεκαετία του χάους… «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση…» είπε ο μεγάλος τιμονιέρης και φρόντισε στην πράξη να δώσει το πραγματικό νόημα στην φράση που ακόμα χρησιμοποιούν και εφαρμόζουν με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας… Ο Μάο πέθανε στα 1976.

ΓΚ