Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έκλεισε πάνω από 3 χρόνια στην εξουσία. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο μακροβιότερος μνημονιακός πρωθυπουργός. Η μνημονιακή εποχή δεν μπορεί να θεωρηθεί ομαλή πολιτικά. Η εναλλαγή των κυβερνήσεων στην εξουσία συχνή και η ευθύνη στα λόγια και στα έργα των πολιτικών που διεκδικούσαν την εξουσία πολλαπλάσια σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του κατέλαβαν την εξουσία λέγοντας ψέματα στον ελληνικό λαό. Δεν μπορεί κανείς να θυμηθεί ούτε μία αλήθεια να ειπώθηκε κάποια στιγμή από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και από τα στελέχη του κόμματος. Το χειρότερο όμως είναι η ποιότητα του λόγου, το ύφος των πολιτικών προσώπων, το τι εκπέμπουν και πώς «εκπαιδεύουν» τον ελληνικό λαό.
Τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά προπαγάνδιζαν στάσεις και συμπεριφορές παρανομίας όπως το σύνθημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» που ξεκινούσε από τα διόδια και έφτανε μέχρι τους φόρους όπως τον ΕΝΦΙΑ που ο αρχηγός της αξιωματική αντιπολίτευσης τότε «δεν πλήρωσε για πολιτικούς λόγους». Η αγορά δεν πλήρωνε φόρους, είμαι μάρτυρας πολλών περιπτώσεων, γιατί περίμενε τις 100 περιβόητες δόσεις που θα έφερνε η νέα κυβέρνηση. Επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ δικαίωνε κάθε πράξη ανομίας όπως τις αριστερίστικες οργανώσεις των Εξαρχείων και τη δράση τους, την ανομία στα Πανεπιστήμια, τα λιντσαρίσματα στους ελέγχους των εφοριακών, την φοροαποφυγή και τις διαδηλώσεις χωρίς σαφή αιτήματα. Ο υποψήφιος πρωθυπουργός λάτρευε τη Βενεζουέλα, ανέβαινε στα τρακτέρ, ήταν εκεί για να δικαιώσει κάθε προνόμιο της οποιασδήποτε συντεχνιακής ομάδας που στρεφόταν εναντίον της ορθής λειτουργίας της οικονομίας και τελικά και της κοινωνίας. Η ένταση του λόγου, η επανάληψη των ψεμάτων ήταν αυτή που κάλυπτε την πολιτική ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά ήρθε στην εξουσία συνέχισε με τον ίδιο τρόπο. Ήταν αδύνατο να απαλλαγεί την επόμενη μέρα από τα ψέματά του και προτίμησε να οδηγήσει τη χώρα στην οικονομική καταστροφή για να φανεί ότι «μάχεται» για τον λαό. Υπονόμευσε την ανάπτυξη των επόμενων ετών, ήταν έτοιμος να οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρώπης, μόνο και μόνο για να κρατηθεί στην εξουσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε πολιτικά τον χώρο που είχε το «παλιό», ξεπερασμένο και διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ. Και δεν χρειαζόταν έναν Ανδρέα για να το πετύχει. Η ασυνέπεια λόγων και έργων, η θρασύτητα στον λόγο, η προστασία ομάδων στον δημόσιο τομέα, η κατάληψη του Κράτους με συνεχείς διορισμούς ατόμων χωρίς προσόντα, ρουσφέτια σε υποψήφιους «κομματικούς φίλους», συνεχείς επιθέσεις και χειραγώγηση των θεσμών και γενικά μία ποιότητα ταιριαστή στην παρακμή της μάζας αρκούσαν… «Τα έκαναν και οι άλλοι…» ακούγεται. Ναι, τα έκαναν… Όχι όμως σ’ αυτή την ένταση κι όχι σ’ αυτή την ιστορική συγκυρία… Από το «μαζί τα φάγαμε» πήγαμε στο «μαζί τα λέγαμε και μαζί τα κάναμε». «Μας ψηφίσατε…» λένε τα στελέχη της κυβέρνησης όταν ζορίζουν τα πράγματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποθεώνει το ψέμα και την πλάνη… Δεν υπάρχει ούτε ίχνος αλήθειας στις τοποθετήσεις των στελεχών της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού ακόμη και από αυτό το βήμα της Βουλής… Οι εντυπώσεις είναι το μόνο που απασχολεί… Έτσι, συνηθισμένες πρακτικές επιχειρηματιών παρουσιάζονται ως υποθέσεις διαφθοράς, ενώ πραγματικές υποθέσεις διαφθοράς αποκαλύπτονται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε η εντύπωση ή η συκοφαντία να μένει αλλά ταυτόχρονα οι υποθέσεις να μην καταλήγουν πουθενά… Με αυτό τον τρόπο και μπορούν να συκοφαντούν πολιτικούς αντιπάλους και κανείς δεν μπαίνει φυλακή και φυσικά αποπροσανατολίζεται η μάζα… Η κανονικότητα και οι ήπιοι τόνοι δεν ταιριάζουν στην κυβέρνηση. Δεν την συμφέρει ο ήπιος λόγος γιατί η πολιτική της στερείται επιχειρημάτων…
Η κυβέρνηση επιτίθεται στους άλλους θεσμούς… Αν η δικαιοσύνη αποφασίζει «αντίθετα στις επιθυμίες της», φταίει η δικαιοσύνη. Το γελοίο στην πολιτική είναι και επικίνδυνο όταν διατυπώνεται δυνατά και συνεχώς. Οι αποφάσεις της δικαιοσύνης που δυσαρέστησαν την κυβέρνηση και στάθηκαν αιτία για απαράδεκτους χαρακτηρισμούς κινούνταν στο αυτονόητο. Δεν θα μπορούσαν να είναι άλλες. Και η κυβέρνηση τις γνώριζε ή εύκολα τις προέβλεπε. Όμως και εδώ οι εντυπώσεις σ’ ένα ζαλισμένο και απαίδευτο λαό είναι σημαντικότερες για την κυβέρνηση από την ουσία και η εντύπωση που μένει είναι ότι η δικαιοσύνη είναι «εχθρός της κυβέρνησης και του λαού».
Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα «ανακαλύπτει» εχθρούς. Εκτός από τη δικαιοσύνη εχθρός είναι και τα ΜΜΕ που πάντα κατηγορεί. Σήμερα όμως δεν υπάρχει ούτε ένας τηλεοπτικός σταθμός που να τον «αντιπολιτεύεται». Αν εξαιρέσει κανείς 2 – 3 εφημερίδες, κανείς δεν αντιπολιτεύεται σοβαρά την κυβέρνηση. Οι «φωνές» των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών είναι άνθρωποι που προέρχονται από την Αριστερά ή «συμφώνησαν» εδώ και καιρό με την κυβέρνηση και… δεν χρειάζεται η ονομαστική αναφορά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τον λαό να μην εμπιστεύεται τη δικαιοσύνη, να μην πιστεύει τα ΜΜΕ, να μην ακούει την αντιπολίτευση και να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα όπως βοηθά την παραμονή του στην εξουσία.
Εργαλείο άσκησης εξουσίας και η διασπορά ψευδών ειδήσεων ή φημών στο διαδίκτυο και στους χώρους εργασίας στον δημόσιο τομέα. Συνδικαλιστές, ψεύτικοι λογαριασμοί στο διαδίκτυο, ιστοσελίδες διασποράς ψευδών ειδήσεων διασπείρουν φήμες όπως «αν βγουν οι άλλοι θα χάσετε τη δουλειά σας…» ή «θα σας αξιολογήσουν…». Έτσι κάπως ο καθένας βάζει το στενό ιδιωτικό συμφέρον πάνω από το συλλογικό, πάνω κι από την ίδια την αλήθεια… Σε εποχές με την σημερινή ένταση εύκολα κάποιος μπορεί να νομίσει και εχθρό κάποιον του οποίου η πολιτική επιλογή θεωρεί ότι απειλεί την εργασία του.
Ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζεται πάντα διχαστικός. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι αποκαλούνταν από βουλευτές, στελέχη, σημερινούς υπουργούς «προδότες», «γερμανοτσολιάδες», «λαμόγια», «μνημονιακοί», «ακροδεξιοί», οτιδήποτε φέρνει το μίσος και τον διχασμό. Κορυφαία διχαστική πολιτική πράξη ήταν το αυτοκτονικό δημοψήφισμα που τελικά μου άφησε την απορία τι θα συνέβαινε στη χώρα αν ο πρωθυπουργός επέμενε στο «ΟΧΙ». Μετά ακολούθησαν δηλώσεις του τύπου «θα φορολογήσουμε όσους ψήφισαν ΝΑΙ», «οι ψηφοφόροι μας δεν επηρεάζονται από την απόφασή μας», «έχουμε ηθικό πλεονέκτημα», «θα σας βάλουμε όλους φυλακή» και άλλες τέτοιες που αποτελούν καθημερινότητα.
Ακόμα και σε θέματα προνομιακά για τον ΣΥΡΙΖΑ όπως το προσφυγικό φαίνεται η απάτη των πολιτικών θέσεων και των ιδεολογικών απόψεων. Κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος από πώς συμπεριφέρθηκε το ελληνικό κράτος στους πρόσφυγες που ανέλαβε να περιθάλψει. Μόνο ντροπή νιώθει κάποιος όταν βλέπει τις εικόνες από την Μόρια ή τα ρεπορτάζ από το κέντρο της Αθήνας.
Όλα τα προηγούμενα και πολλά ακόμη δεν είναι απλά θέματα πολιτικής διαχείρισης. Είναι θέματα πολιτισμικά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύεται με εργαλεία την ισχύ και το θράσος. Και οι μάζες γοητεύονται από την δύναμη της εξουσίας. Την ακολουθούν, ταυτίζονται με αυτή, εξαρτιόνται από το καθεστώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαφθείρει τον λαό γιατί καθαγιάζει το ψέμα, γιατί καλεί τον πολίτη να αρνηθεί την πραγματικότητα και τον προτρέπει να αποθεώσει την επιθυμία. Γιατί τον μαθαίνει να μην σέβεται ούτε τους θεσμούς, ούτε τους νόμους, ούτε τις αξίες. Γιατί κάθε φορά που κάποιος βολεύεται με προσόντα την κομματική του ταυτότητα πολλαπλασιάζονται αυτοί που περιμένουν το ίδιο για τον εαυτό τους. Γιατί μαθαίνουμε να βάζουμε το προσωπικό μας συμφέρον πάνω από την αλήθεια και το κοινό καλό. Και καμαρώνουμε κάνοντας τα ελαττώματά μας άποψη με τη γνωστή αμετροέπεια και αυθάδεια που χαρακτηρίζει τον δημόσιο λόγο αλλά και τον ιδιωτικό λόγο. Όποιος στηρίζει την σημερινή κατάσταση το κάνει αποκλειστικά από προσωπικό συμφέρον.
Οι πολιτικοί που νοσταλγώ είναι αυτοί που δεν λαΐκισαν. Είναι αυτοί που θεωρούσαν ότι είχαν χρέος να οδηγούν τον λαό παρά να οδηγούνται απ’ αυτόν. Η οικονομική καταστροφή δημιούργησε την ανάγκη χάραξης μιας νέας πορείας της κοινωνίας. Αντί αυτού η χώρα δεν φαίνεται να μπορεί να ανταποκριθεί στον αυξανόμενο διεθνή ανταγωνισμό. Κάθε χρόνο οι ισχυρότεροι απομακρύνονται και οι λιγότερο ισχυροί μας πλησιάζουν. Αν δεν γίνουν συνείδηση τα αυτονόητα, τα προβλήματα θα καταστούν υπαρξιακά.
ΓΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου