Το πεδίο της μάχης είναι τρομερό. Σε τσακίζει η ιδιότυπα ξινή, βαριά και διαπεραστική μυρωδιά των πτωμάτων. Περνώντας πάνω από μια σανιδένια γέφυραανακαλύπτεις ότι στο μέσο της τη στηρίζει το κουφάρι ενός αλόγου σκοτωμένου από καιρό. ‘Aνθρωποι που σκοτώθηκαν τον περασμένο Oκτώβρη κείτονται οι μισοί μέσα στο βούρκο και οι μισοί μέσα στα κίτρινα ανθισμένα χωράφια με τα μισοφυτρωμένα παντζάρια. Τα πόδια ενός Eγγλέζου προβάλλουν σ’ ένα χαράκωμα, ενώ το σώμα του είναι παραχωμένο στο παραπέτο. ‘Eνας φαντάρος κρέμασε σ’ αυτό το τουφέκι του. ‘Eνα μικρό ρυάκι τρέχει μέσα στο χαράκωμα και όλοι χρησιμοποιούν το νερό του για πλύσιμο και για να το πιουν· είναι το μόνο νερό που έχουν. Στο νεκροταφείο του Λάνγκεμαρκ είχε γίνει εκατόμβη· γιατί οι νεκροί, αντί να θαφτούν στοιβάχτηκαν πάνω στο έδαφος. Οι γερμανικές οβίδες που έπεφταν εκεί άρχισαν την φρικαλέα ανάσταση. Σ’ ένα σημείο είδαν 22 ψόφια άλογα να τα συνοδεύουν μερικοί σκοτωμένοι οδηγοί. Bόδια και γουρούνια κείτουνταν εδώ κι εκεί μισοσαπισμένα, σπασμένα δέντρα, δεντροστοιχίες ξυρισμένες σύρριζα· οι δρόμοι και τα χωράφια είναι γεμάτα κρατήρες. Αυτή είναι η εικόνα ενός πεδίου μάχης ύστερα από έξι μήνες.
«‘Eνας Mοιρολάτρης στον πόλεμο», Rudolf Binding (υπηρέτησε σε μια από τις μεραρχίες Jungdeutschland)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου