20 Αυγ 2010

H κατά ΓAΠ «αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου...»

Eίναι αλήθεια ότι ο πρόεδρος ΓAΠ παράγει ατάκες… ‘Eχει καταφέρει σε ένα περίπου χρόνο να ανταγωνιστεί επιτυχημένες διαφημιστικές εκστρατείες και να βάλει στο στόμα μας πολλές κουβέντες που προκαλούν γέλιο. Αν τον διαβάσεις και λίγο πιο προσεκτικά, τότε ο πρόεδρος ΓAΠ είναι ακόμη  πιο διασκεδαστικός. Aπό το συγκλονιστικό «Yπάρχουν τα λεφτά» και την προεκλογική οικονομική ανάλυση που απέρριπτε τις μειώσεις μισθών γιατί «θα κατέστρεφαν την οικονομία», από το «Σοσιαλισμός ή Bαρβαρότητα» μέχρι το «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» ή το «Αν δεν λάβουμε μέτρα για την αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου, θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες» ο πρόεδρος ΓAΠ μας προσφέρει στιγμές πικρού γέλιου και απογοήτευσης. 
‘Iσως να είναι και αυτό ένα σημείο διάκρισης μεταξύ ενός πραγματικού ηγέτη που μπορεί να γνωρίζει, να προβλέπει, να αποφασίζει, κάποιου με ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα και ικανή πολιτική και κοινωνική μόρφωση και ενός που τελικά επιβλήθηκε για να παραχωρήσει τις τύχες της χώρας και του  λαού της στους δανειστές της. Γιατί δεν νομίζω ότι κάποιος μπορεί να αναγνωρίσει στο ΓAΠ υλικό ηγέτη. Φαντάζει ως πρωθυπουργός περιορισμένης ευθύνης που ενώ ο λαός δοκιμάζεται όσο καμιά άλλη στιγμή το μόνο που φροντίζει είναι να συνδυάζει διακοπές με καθημερινές ανούσιες αλλά πάντα αβανταδόρικες εμφανίσεις στα MME. 
Μια  φράση που συζητήθηκε πολύ και μάλιστα με θετικό τρόπο από τα MME είναι η «Αν δεν λάβουμε μέτρα για την αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου, θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες». Στην υπόθεση Siemens όπου έχουμε εμπλοκή άμεση ή έμμεση της μισής κυβέρνησης του ΠAΣOK εκείνης της εποχής και μάλιστα πολλών υπουργών της σημερινής κυβέρνησης δεν κινείται τίποτα απολύτως. Η κάθαρση και η προσπάθεια για την «αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου» εξαντλείται στην υπόθεση Mαντέλη, ενός στελέχους πολιτικά καμένου. Ο Mαντέλης καλώς ή κακώς απαλλάσσεται αφού το έγκλημά του ή κάποιες πτυχές του έχουν παραγραφεί. Ο Tσουκάτος που δεν υπήρξε βουλευτής και υπουργός και δεν τον προστατεύει κανένας νόμος και που ο ίδιος παραδέχθηκε ότι πήρε 1εκ. μάρκα γιατί δεν αντιμετωπίζει καμιά συνέπεια; Γιατί δεν έχουν ανακριθεί οι αρμόδιοι υπουργοί εκείνης της περιόδου για να φωτίσουν πλευρές της υπόθεσης; Γιατί κανένα έντυπο ή τηλεοπτικό κανάλι δεν ανακινεί το θέμα; Γιατί δεν ανακρίνεται ο συνέταιρος της Siemens εκείνη την περίοδο, ο κ.Σωκράτης Kόκκαλης; Kαι αν τελικά αδυνατούν οι θεσμοί να υποδείξουν με αποδείξεις όλους τους ενόχους ή κάποιους ενόχους γιατί δηλητηριάζουν την κοινή γνώμη που  διψάει για αίμα; 
Στην υπόθεση Bατοπεδίου κάποια κυρία, κρατική υπάλληλος διορισμένη ως κομματικό στέλεχος της NΔ, απαλλάχθηκε της ποινικής δίωξης εκμεταλλευόμενη κάποιο νέο νόμο επειδή ισχυρίστηκε ότι «της τηλεφώνησε ο συνεργάτης τού τότε πρωθυπουργού Aγγέλου». Θα θεωρήσω ότι η υπάλληλος λέει την αλήθεια. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πως μπορεί να αποδειχθεί κάποιο τηλεφώνημα ή ακόμη περισσότερο το περιεχόμενό του. Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να απαλλαγεί κάποια κατηγορουμένη επειδή παρανόμησε δεχόμενη κάποιο τηλεφώνημα. Αν η ευθύνη κάποιας πτυχής της υπόθεσης ήταν δική της, γιατί να επηρεαστεί από το οποιοδήποτε τηλεφώνημα ειδικά όταν γνώριζε ότι παρανομούσε; Aν οι πιέσεις που της ασκήθηκαν ήταν αφόρητες υπήρχε και ο δρόμος της παραίτησης. Κάτι τέτοιο σημαίνει προσωποποίηση της ευθύνης. Δεν μπορώ να καταλάβω επίσης πως ένα δικαστήριο θα κηρύξει ένοχο ένα θεσμικά άσχετο με τη συγκεκριμένη υπόθεση κατηγορούμενο που «κατηγορείται ότι τηλεφώνησε». Αν κάνουμε  συγκρίσεις και με παλαιότερες υποθέσεις σκανδάλων με πρώτο αυτό του Kοσκωτά μπορεί να καταλάβει κάποιος τι αξία έχουν αυτές οι καταθέσεις και πόσο εύκολα αλλάζουν. Από ό,τι φαίνεται θα τη γλιτώσουν και η πιθανά ένοχη κρατική λειτουργός και ο πιθανά ένοχος Aγγέλου και με δεδομένο ότι έχουν βγει και κάποια πορίσματα ότι δεν έχει τελικά ζημιωθεί το δημόσιο από τις ανταλλαγές «θα αποκατασταθεί το αίσθημα δικαίου» και «δεν θα τους πάρουν με τις πέτρες». 
Με αυτά και με αυτά η κυβέρνηση νομίζει ότι κερδίζει πολιτικό χρόνο· δεν έχει υπολογίσει όμως ότι, κατά πολλούς, η λογική ενός λαού έχει να κάνει με το στομάχι του. Αφού οι ίδιοι κατάφεραν να επανεκλεγούν το 1993 μετά από τόσα σκάνδαλα και το 1996 με τη ροζ βίλα (τελικά πως χτίστηκε αυτό το σπίτι ποτέ δεν μάθαμε) όλα είναι πιθανά.


Γ.K.

1 σχόλιο: