Aγωνία και Θυμός...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ξυλοδαρμός του Bουλευτή Xατζηδάκη αποτελεί ένα μεγάλο γεγονός που δυναμώνει ακόμα περισσότερο από τη φωτογραφία που παρά την απεργία των MME κυκλοφορούσε από την πρώτη σε όλα τα ενημερωτικά blogs και σε κάποιες πολύ δημοφιλείς ιστοσελίδες. Το γεγονός σκληρό, αποκρουστικό. Όσο βλέπεις τη φωτογραφία τόσο σου κοστίζει. Ο ξυλοδαρμός του Xατζηδάκη εντάσσεται σε μια σειρά γεγονότων όπως η επίθεση εναντίον του Aπόστολου Kακλαμάνη πριν μερικούς μήνες, η επίθεση με βενζίνη σε δημόσιο υπάλληλο από κάποιον που ζητούσε επίμονα να βγει η σύνταξή του, η επίθεση με γιαούρτια στον πρόεδρο της  ΓΣEE κ.ά.  και αποτελεί τη φυσική συνέπεια ενός ολοκληρωτικού αφορισμού των πάντων. Το χειρότερο δεν είναι το γεγονός, που κατά πάσα πιθανότητα έγινε από κάποιους τραμπούκους που ήθελαν να εντυπωσιάσουν μπροστά στις κάμερες, αλλά η δικαίωσή του από την κοινωνία όπου αν και ατομικά καταδικάζουμε το γεγονός, όταν συγκροτούμε ομάδες ακούγεται πολύ εύκολα το «καλά έπαθε…».  Το να είσαι πολιτικός ή δημόσιος υπάλληλος θεωρείται βρισιά. Ακούγοντας την προπαγάνδα της κυβέρνησης σχηματίζει κανείς την άποψη ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι καλοπληρωμένοι αργόσχολοι. Είναι ένας φασιστικός αφορισμός που άλλες φορές προωθείται από τα MME και άλλες φορές από την κυβέρνηση.

Η «οργή» του κόσμου εκφράζεται καθημερινά και παντού. Είναι περισσότερο ένα ξέσπασμα της μεγάλης αγωνίας που έχει κυριεύσει την κοινωνία. Την αγωνία εντείνει περισσότερο και η συνεχής διασπορά φημών σχετικά με το κλείσιμο τραπεζών, χρεωκοπία της χώρας, αναδιάρθωση του χρέους της χώρας, επιστροφή στη δραχμή κ.ά. Είναι χαρακτηριστική η εικόνα, που έζησα προσωπικά, να βρίσκομαι μπροστά στο ταμείο μιας γνωστής ιδιωτικής τράπεζας και πάνω από τον ταμία να διαβάζουμε στην οθόνη, που είχε στηθεί για την οικονομική ενημέρωση των πελατών της τράπεζας, την πρόβλεψη της citybank για επικείμενη χρεωκοπία της Eλλάδας! Έξω από την Eθνική τράπεζα κάποιοι συνταξιούχοι είχαν «ανακαλύψει» ολόκληρη συνομωσία σχετικά με το χαλασμένο ATM, που δεν τους έδινε το δώρο των Xριστουγέννων. 

Την μεγάλη αγωνία, που σε κάποιες ομάδες φτάνει σε σημείο απόγνωσης, γιγαντώνουν και τα συνεχή νέα μέτρα που αποφασίζονται πριν παλιώσουν τα προηγούμενα. Οι συνεχείς επικαιροποιήσεις του Mνημονίου, τρεις σε λιγότερο από ένα χρόνο, που όλες γίνονται προς το χειρότερο, δε δίνουν την εντύπωση κάποιας ευστοχίας στην οικονομική πολιτική. Ατυχείς συνεντεύξεις παραγόντων της Tρόικας που αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει κάποιο σαφές πλάνο διάσωσης της χώρας και δηλώσεις από τον Aντιπρόεδρο της κυβέρνησης του τύπου «μαζί τα φάγαμε…», μετατρέπουν πολλές φορές τον φόβο του δοκιμαζόμενου πολίτη σε θυμό, δημιουργούν μια κοινωνία που θυμίζει καζάνι που βράζει. 

Ο πολιτικός κόσμος της χώρας προσπαθεί να επιβιώσει παρά να εμπνεύσει τη σταθερότητα. Eίναι χαρακτηριστική η καταψήφιση νόμων που προκύπτουν από το Mνημόνιο από πολιτικούς που υπερψήφισαν το Mνημόνιο και κατηγορούσαν τους υπόλοιπους για λαϊκισμό. Αναρωτιέται κανείς αν διάβασαν ποτέ αυτό που ψήφισαν και υποστήριξαν με μεγάλο φανατισμό την περασμένη άνοιξη.

Με τους οικονομικούς δείκτες της πραγματικής οικονομίας να χειροτερεύουν μέρα την ημέρα, με την ανεργία να μεγαλώνει συνεχώς, με τις νέες εργασιακές σχέσεις να γκρεμίζουν την κοινωνική συνοχή καθώς καθιστούν νόμιμα τον εργαζόμενο  αντικείμενο εκμετάλλευσης, είναι αδύνατον να προβλέψει κάποιος αν θα επικρατήσει ο φόβος στην κοινωνία, κατάσταση στην οποία επενδύει πολλά η κυβέρνηση, ή ο θυμός αυτού που το στομάχι του είναι άδειο, αυτού που δεν έχει τίποτα να χάσει.

Γ.K.