«Όταν οι Tούρκοι κυρίευσαν τη Θεσσαλονίκη, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να καταλάβουν τα δημόσια κτήρια και κυρίως τις εκκλησίες. Ήρθαν στον περίχωρο της Aγίας Σοφίας. Όλοι οι ιερωμένοι κοίταξαν να σωθούν, εκτός από έναν, ο οποίος δεν ήθελε να εγκαταλείψει την εκκλησία. Aυτός ο καλός μοναχός είπε θρασύτατα στους Tούρκους πως εκεί ήταν το σπίτι του και πως θα τους σκότωνε εάν τον ανάγκαζαν να το εγκαταλείψει. Μετά από μεγάλη αντίσταση στα διάφορα σημεία όπου αυτοί (οι Tούρκοι) επιτίθεντο κατέφυγε στο καμπαναριό. Εκεί έκανε και άλλα θαυμαστά για να διατηρήσει τη θέση του. Αλλά οι Tούρκοι, ντροπιασμένοι και αρκετά κουρασμένοι από το γεγονός ότι ένας μόνο άνθρωπος τους ταλαιπωρούσε, αποφάσισαν να τον αναγκάσουν να εγκαταλείψει το καμπαναριό με οποιαδήποτε τίμημα. Για να παραδειγματίσουν τους κατοίκους, τον αποκεφάλισαν και πέταξαν το κεφάλι του από ένα παράθυρο του καμπαναριού. Το γεμάτο με αίματα κεφάλι έπεσε κατά το μήκος του τείχους. Λέγεται ότι, όταν οι Tούρκοι μετέτρεψαν την εκκλησία σε τέμενος, έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να σβήσουν τα ίχνη του αίματος. Άσπρισαν το προαύλιο και το έξυσαν και το έπλυναν εκατό φορές. Όλες οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες. Για να μη μειώσω το θαύμα για το οποίο μιλούν οι Έλληνες, θα προσθέσω ότι είδα αυτό το μέρος με τα ίδια μου τα μάτια. Είναι φανερό ότι κάλυψαν το προαύλιο με πολλά στρώματα ασβέστη, αλλά το κόκκινο που προέρχεται από το αίμα, εξακολουθεί να διακρίνεται στον τοίχο.
Paul Lucas, 1705
H Θεσσαλονίκη των περιηγητών, 1430 – 1930
Eταιρεία Mακεδονικών Σπουδών
Εκδ. MIΛHTOΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου