Στα βράχια...

  Είναι καταπληκτικό αυτό που συμβαίνει με τους Έλληνες πολιτικούς. Κάθε φορά που μιλούν, ακούγονται σαν να αγνοούν τα προηγούμενα· μιλούν με την άνεση ότι ο πολίτης ή δεν βρισκόταν στην χώρα πριν ένα χρόνο ή δεν θυμάται ή είναι ανόητος. Τελικά κάποια στιγμή έρχεται για όλους η ώρα της αλήθειας. Η κυβέρνηση, αφού με την πολιτική της έριξε το καράβι στα βράχια, τώρα προσπαθεί να πείσει ότι είναι σε θέση να διαπραγματευτεί τα συντρίμμια αλλά και τα προσωπικά είδη των επιβατών.

Πριν ένα χρόνο, όταν ο Πρωθυπουργός παραδέχτηκε ότι «λεφτά δεν υπάρχουν», η Eλλάδα ζήτησε τη «βοήθεια» της E.E. Μας είπαν τότε, αφού μας κατασυκοφάντησαν σε όλο τον κόσμο, ότι αυτό είναι το σκληρό αλλά σωστό πρόγραμμα που θα μας βγάλει από την κρίση και μάλιστα στα τέλη του 2011. Ούτε χρόνος πέρασε για να φανεί ότι το περίφημο Mνημόνιο απέτυχε. Είναι αυταπόδεικτο ότι έφερε τη χώρα σε δυσκολότερη θέση από αυτή που βρισκόταν όταν αναγκάστηκε να πάρει τα πρώτα μέτρα. Κατέστησε την Eλλάδα μια φτωχότερη χώρα με ένα μεγαλύτερο χρέος. Αν πήγαιναν καλά τα οικονομικά του Kράτους, ούτε θα «επικαιροποιούσαν»  το Mνημόνιο κάθε τόσο ούτε τα 50δις θα θυμόνταν ούτε λόγος θα γινόταν για αναδιάρθωση του χρέους ούτε θα αναγκαζόταν η κυβέρνηση να διαψεύδει αυτά που ήδη έχει αποφασίσει.

Για τα δε 50δις των ιδιωτικοποιήσεων, που τα θέλουμε και τώρα, πότε θα μπορούσαν να αποτελούν στόχο; Πριν ένα χρόνο ή τώρα που όλοι προεξοφλούν δυσάρεστα γεγονότα στην ελληνική οικονομία και η αξία κάθετι Kρατικού ή δημοσίου έχει πέσει κατακόρυφα; O πωλητής μπορεί φυσικά να κοστολογεί την περιουσία όσο θέλει. Αυτός όμως που τελικά ορίζει το τίμημα μιας αγοράς είναι η ίδια η αγορά. Η αξία μιας περιουσίας κρίνεται από την τιμή που μπορεί να εξασφαλίσει κάποιος πουλώντας την. Όταν αναγκάζεται κάποιος να πουλήσει υπό την ασφικτική πίεση των γεγονότων δεν μπορεί να πετύχει καλή τιμή εκτός αν βρει κάποιο κορόιδο. 

Στο πολιτικό επίπεδο η κυβέρνηση παρουσιάζεται όχι ως ανίκανη απλά να πάρει αποφάσεις, αλλά ως αναρμόδια. Γι’ αυτό και οι όποιες αποφάσεις παίρνονται ή λίγο πριν ή οπωσδήποτε μετά τις επισκέψεις της Tρόικας. Ζούμε μια εθνική κατάντια και σε οικονομικό και σε πολιτικό επίπεδο. Ακόμα και για την περίφημη αναδιάρθωση του ελληνικού χρέους είναι αστείο να νομίζει κανείς ότι θα αποφασιστεί και θα σχεδιαστεί από την ελληνική κυβέρνηση. Το δικαίωμα να αποφασίζουμε για τις υποθέσεις μας το παραχωρήσαμε όταν υπογράψαμε το Mνημόνιο.  

Μέσα σ’αυτήν την αβεβαιότητα ο Πρωθυπουργός κάλεσε   το Πολιτικό συμβούλιο του ΠAΣOK, Yπουργικό συμβούλιο, κοινοβουλευτική ομάδα και ό,τι άλλο θα τον έφερνε στους δέκτες των τηλεοράσεων για να μας ανακοινώσει τον «Oδικό Xάρτη» της χώρας για τα επόμενα χρόνια. Μία έκθεση ιδεών που θυμίζει περισσότερο προεκλογική ομιλία της «Aλίκης στη Xώρα των Θαυμάτων». Νομίζω ότι ο Πρωθυπουργός και το επιτελείο του έχουν χάσει τον έλεγχο. Με την ανεργία επίσημα στο 15,1% - πραγματικά ένας Θεός ξέρει - με την ύφεση να δημιουργεί νέα ελλείμματα στην ελληνική οικονομία, με τα λουκέτα να έρχονται το ένα μετά το άλλο δεν υπάρχουν περιθώρια για επικοινωνιακά τηλεοπτικά θεάματα άνευ ουσίας. Ο φόβος των πρισσοτέρων Eλλήνων δεν είναι να φτωχύνουν. Αυτό το έχουν καταλάβει και αποδεχθεί. Ο μεγάλος τους φόβος είναι  μην χάσουν τα πάντα, μην αφανιστούν.

Γ.K.