Περί εκλογών...

Οι εκλογές της 6ης Mαΐου θα είναι μοναδικές στην μεταπολεμική ιστορία της Eλλάδας. Ο ελληνικός λαός για πρώτη φορά καλείται να πάρει θέση και για όλα αυτά τα τραγικά που προηγήθηκαν αλλά κυρίως για αυτά που θα έρθουν. Ο σκεπτόμενος πολίτης όμως βρίσκεται μπροστά σ’ ένα αδιέξοδο.

Το πολιτικό σκηνικό, κατακερματισμένο και αναξιόπιστο, έχει χωριστεί σε δυο στρατόπεδα: τους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς. Ο κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος δεν προάγει ούτε την αντιπροσωπευτικότητα ούτε τη δημοκρατία. H διάσπαση των μεγάλων κομμάτων κάνουν τα συντεχνιακά ή επιχειρηματικά συμφέροντα ακόμα πιο ισχυρά στο να επιβάλλουν πολιτικές ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Στην περίπτωση δε πολυκομματικής κυβέρνησης η πολιτική καθημερινότητα θα είναι γεμάτη από εκλογικούς σχεδιασμούς, διχαστικές απόψεις και ακόμη μεγαλύτερη άνοδο της αριστεράς καθώς τα οικονομικά προβλήματα θα οξύνονται. 

Όλοι αυτοί που βρίσκονται στην αντιμνημονιακή πλευρά θέλουν να εκφράσουν τη διαμαρτυρία, την οργή του κόσμου. Καρπώνονται, όχι για τις θέσεις τους αλλά για τις κραυγές τους, όλο το θυμό του κόσμου, της μάζας. Μια χώρα όμως δεν πορεύεται ούτε με κραυγές ούτε με «εξυπνάδες» του τύπου «δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ από το ευρώ». Είναι εύκολο να λες παντού «όχι» χωρίς να χρειάζεται να σχεδιάσεις το αύριο, χωρίς να έχεις την ευθύνη των αποφάσεων. Τα αντιμνημονιακά κόμματα στερούνται προοπτικής, στερούνται ιδεολογίας, είναι πολιτικοί σχηματισμοί ευκαιρίας. Εκμεταλλεύονται τον πόνο, τα αδιέξοδα, την οργή του λαού για τις εγκληματικές πολιτικές των τελευταίων χρόνων. Δεν εξηγούν το πώς. Το «προεκλογικό τους πρόγραμμα» δεν είναι τίποτα άλλο από τα δελτία ειδήσεων των οκτώ. 

Για την επικίνδυνη άνοδο αυτών των ηγετίσκων αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η Tρόικα. Ήρθαν εδώ ως μαθητευόμενοι μάγοι και εντολοδόχοι ντόπιων και ξένων συμφερόντων για να πουν ότι μπορούν να λύσουν τα προβλήματα μιας ολόκληρης κοινωνίας με μια μαθηματική εξίσωση…! Πριν αρχίσουν να παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων, θα έπρεπε να ανοίξουν και κανένα βιβλίο ιστορίας…

Τα κόμματα που ψήφισαν το δεύτερο Mνημόνιο έχουν ένα πολύ δύσκολο έργο. Πρέπει, αφού ξεπεράσουν στην επιχειρηματολογία τους τις τραγικές συνέπειες της πολιτικής τους, να πείσουν για την επιτυχία του δεύτερου Mνημονίου ακριβώς στην ώρα της μεγάλης αποτυχίας του πρώτου Mνημονίου. Nα μας πουν και να μας πείσουν γιατί, αφού απέτυχε το πρώτο Mνημόνιο, θα πετύχει το δεύτερο. Επίσης θα πρέπει να τολμήσουν να πουν πότε θα σταματήσει η κατρακύλα. Στο μόνο που μπορούν να επενδύσουν είναι ο φόβος των ανθρώπων για το αύριο. Ο τόπος έχει πράγματι ανάγκη από κυβερνητική σταθερότητα, από μια ισχυρή αλλά και αποφασισμένη κυβέρνηση να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους, να εμπνεύσει ασφάλεια, να κυβερνήσει με την αίσθηση του κατεπείγοντος. 

Τα διλήμματα του εκλογικού σώματος μεγάλα· και για τον άνεργο, τον χαμηλοσυνταξιούχο, τον ημιαπασχολούμενο, τον εργαζόμενο δύσκολα μέσα στην εφιαλτική του καθημερινότητα για να τα σκεφτεί, να τα επεξεργαστεί και να αποφασίσει ψύχραιμα. Οι αντοχές αυτού του ηρωικού λαού συνεχώς αποδεικνύονται μεγαλύτερες. Μένει να δούμε αν θα τον δικαιώσει και το ένστικτο της αυτοσυντήρησής του. 

Γ.K.