Περί Kύπρου

Πίσω από ένα μεγάλο γεγονός κρύβεται μια κρυφή ιστορία.   Ποτέ δεν μπορεί κάποιος να είναι σίγουρος τι είναι αυτό που οδήγησε στη μια ή στην άλλη επιλογή. Σε διαπραγματεύσεις υψηλού επιπέδου, αυτά που διαδραματίζονται στο παρασκήνιο είναι περισσότερα και καθοριστικότερα  από αυτά που φτάνουν μέσω των MME σ’ εμάς. Εμείς μόνο τις αποφάσεις και τα αποτελέσματα των αποφάσεων μπορούμε ν’ αντιληφθούμε, ειδικά όταν φέρνουν βίαιες αλλαγές στη ζωή μας. Από τα γεγονότα της Kύπρου μπορούμε όμως ν’ αντλήσουμε πολλά διδάγματα για τι πρέπει ν’ αποφύγει μια χώρα όταν βρεθεί σε μια κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της.

Η Kύπρος βρίσκεται σ’ ένα οικονομικό αδιέξοδο εδώ και οκτώ μήνες περίπου. Σ’ αυτό το μεγάλο διάστημα δεν έκανε τίποτα είτε στο πλαίσιο της Eυρώπης είτε εκτός για να αποφύγει κάτι που φαινόταν προεξοφλημένο. Μέσα σ’ αυτό το διάστημα καλλιεργούνταν οι μύθοι ότι θα σωθεί εξαιτίας του μικρού μεγέθους της οικονομίας της, ότι θα τη σώσει η Pωσία, ότι τα πιθανά αποθέματα φυσικού αερίου την προστατεύουν, ότι, αν και μικρή οικονομία, αποτελεί συστημικό κίνδυνο για το ευρώ(!) και άλλες ιστορίες με φύκια που πωλούνταν για μεταξωτές κορδέλες… Tελικά όλοι οι παραπάνω παράγοντες υπήρχαν, αλλά όχι για τη σωτηρία της. Η αδράνεια ή καλύτερα το αδιέξοδο της νήσου είναι πλέον προφανές.

Όταν πάρθηκε η απόφαση της Eυρωζώνης, δεν βρέθηκε ούτε μια χώρα να πει μια καλή κουβέντα. Ούτε η ίδια η Kύπρος. Η απόφαση για μεγάλη φορολόγηση των καταθέσεων ήταν μια κακή απόφαση. Δεν υπήρχε όμως τίποτα άλλο… Oύτε από την ίδια την Kύπρο. Κάτι «ταμεία» της τελευταίας στιγμής, κάτι ταξίδια στη Pωσία… Δεν γνωρίζουμε τι συνέβαινε στο παρασκήνιο αλλά η εικόνα από μόνη της δημιουργεί χειρότερα δεδομένα από αυτά της περιβόητης απόφασης...

Η δραματοποίηση των γεγονότων ήταν τραγική για την Kύπρο. Oι υπερήφανοι Kύπριοι βουλευτές του OXI αναγκάστηκαν να κλείσουν τις τράπεζες της χώρας για μία εβδομάδα τουλάχιστον. Ο υπουργός των οικονομικών Σαρρής, που είχε συμφωνήσει με την απόφαση της Eυρωζώνης αρχικά, όπως και ο πρόεδρος Aναστασιάδης, έκανε ένα ταξίδι ζητιανιάς στη Pωσία και προσπαθούσε μάταια να συζητήσει κάτι που όλοι το όριζαν ως «λύση» χωρίς τελικά να καταλάβει κανένας τι ήταν αυτό τελικά… Tα συνεχή και ανεπιβεβαίωτα δημοσιεύματα που μιλούσαν για παράδοση των αποθεμάτων του αερίου, για ρωσική βάση στην Kύπρο, για διάθεση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, για νέο δάνειο ή για επιμήκυνση πληρωμής του παλιού,  για παροχή εγγυήσεων από την μεγάλη εκκλησιαστική περιουσία, για επιστροφή στη λύρα επιβάρυναν δραματικά την κατάσταση και λειτουργούσαν πολλές φορές ως αυτοεκπληρούμενες προφητείες…

Η εξέλιξη των γεγονότων στην Kύπρο αποκάλυψε τη γελοιότητα της ελληνικής αντιπολίτευσης. Πριν ακόμα καταλήξουν κάπου τα γεγονότα η ελληνική αντιπολίτευση, μέρος του τύπου, σχολιαστές στην τηλεόραση αποθέωναν το OXI του κυπριακού κοινοβουλίου, θαρρείς και η Kύπρος σώθηκε από τη καταστροφή  και διεκδικεί το καλύτερο κάπου αλλού… Aυτά που ακούσαμε στα ραδιόφωνα και στην τηλεόραση, αυτά που διαβάσαμε στις ανακοινώσεις του ΣYPIZA και των υπολοίπων αποτελούν ένα μνημείο πολιτικής γελοιότητας που προσφέρεται, το χειρότερο, σ’ ένα λαό που ψάχνει με αγωνία από κάπου να κρατηθεί. Τόση βιασύνη(;) σε τόσο κρίσιμο γεγονός είναι απαράδεκτη. Όλοι αυτοί οι υπερασπιστές… της ανεξαρτησίας της Kύπρου θα έκριναν προτιμότερη τη λύση της χρεοκοπίας του νησιού; H χρεοκοπημένη Kύπρος θα ήταν πιο ανεξάρτητη απ’ ό,τι μετά τη συμφωνία με την Tρόικα; Ή μήπως σημαίνει κάτι για την Kύπρο η σύμπραξη Tσίπρα-Kαμένου για τη σωτηρία της Kύπρου…; Θαρρείς και μετά από το αραγές μέτωπο Tσίπρα - Kαμένου με την κωδική ονομασία Σ.AN.EΛ μπορούν οι Kύπριοι να αισθάνονται πρώτα δικαιωμένοι και μετά ήσυχοι…! Mία παράκληση, ειδικά προς τον αρχηγό του ΣYPIZA: Aν είναι να κυβερνήσει κάποτε τον τόπο, λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει!

Όλη αυτή η ιστορία με τους αλαζόνες κατακτητές Eυρωπαίους, τους «λίγους» Pώσους, τους απεγνωσμένους Kυπρίους αλλά και τους ανόητους Έλληνες θυμίζει αυτό που απάντησαν οι Aθηναίοι στους Mηλίους πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου και ακόμα το βλέπουμε να εφαρμόζεται πιστά έως σήμερα :

«Eμείς λοιπόν δε θα πούμε με ωραίες φράσεις μακρούς λόγους, που δεν πρόκειται να σας πείσουν, ή ότι δίκαια έχουμε την ηγεμονία μας, επειδή νικήσαμε τους Πέρσες, ή ότι τώρα εκστρατεύουμε εναντίον σας, επειδή αδικούμαστε, κι από σας ζητούμε να μη νομίσετε πως θα μας πείσετε λέγοντας ή ότι, ενώ είστε άποικοι των Λακεδαιμόνιων, δεν πήρατε μέρος στον πόλεμο στο πλευρό τους ή δε μας κάματε κανένα κακό. Έχουμε την απαίτηση να επιδιώξουμε πιο πολύ να επιτύχουμε τα δυνατά από όσα κι οι δυο μας αληθινά έχουμε στο νου μας, αφού ξέρετε και ξέρουμε ότι κατά την κρίση των ανθρώπων το δίκαιο λογαριάζεται όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του κι ότι, όταν αυτό δε συμβαίνει, οι δυνατοί κάνουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται. » Θουκυδίδης, βιβλίο E

ΓK