Δεκάξι στρατιώτες και τέσσερεις δεκανείς του γαλλικού 336 Συντάγματος πεζικού δικάστηκαν στις 16 Mαρτίου 1915 από στρατοδικείο για απείθεια σε διαταγή και δειλία. Ανήκαν σ’ ένα λόχο που αρνήθηκε να επιτεθεί κατά των γερμανικών χαρακωμάτων στο Περτ-λεζ-Yρλύ της Kαμπανίας. Σε μια τέτοια κατηγορία δεν μπορούσαν να προβληθούν και μεγάλα πράγματα για την υπεράσπισή τους. Αλλά ένα καλός συνήγορος ασφαλώς κάπως θα αξιοποιούσε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πολεμούσαν οι άνδρες και τη διανοητική κατάσταση του διοικητή τους.
Επί μέρες η μονάδα ριχνόταν σε επιθέσεις αυτοκτονίας εναντίον εχθρικών πολυβολείων χωρίς να κερδίζει καθόλου έδαφος ή να προξενεί σοβαρές απώλειες στους αμυνομένους. Το αδιέξοδο εξαγρίωσε τον στρατηγό Pεβεϊγιάκ που διέταξε νέα έφοδο, ενώ ήταν φανερό σε κάθε παρατηρητή ότι οι εξαντλημένοι poilus τυχεροί θα ήταν αν ζούσαν μερικά δευτερόλεπτα στη νεκρή ζώνη. Όταν δόθηκε το σύνθημα της εξόρμησης ο 21ος λόχος έμεινε χωμένος στα χαρακώματά του.
Ο στρατηγός Pεβεϊγιάκ ήξερε πως να αντιμετωπίσει τέτοια κατάφωρη παράβαση του στρατιωτικού νόμου. Τηλεφώνησε στον διοικητή του πυροβολικού της μεραρχίας του και τον διέταξε να χτυπήσει τους στασιαστές. Ο αξιωματικός αρνήθηκε να υπακούσει χωρίς έγγραφη διαταγή υπογεγραμμένη από τον στρατηγό. Ο Pεβεϊγιάκ δεν είχε καιρό για ψιλολογήματα και αντί να περιμένει το πυροβολικό διέταξε τον διοικητή του 21ου λόχου να στείλει 16 άνδρες και τέσσερεις δεκανείς στη νεκρά ζώνη για να κόψουν τα συρματοπλέγματα στα χαρακώματα του εχθρού.
Ήταν μια ανεφάρμοστη διαταγή, που την έκανε περισσότερο γελοία το γεγονός ότι στο φως της ημέρας κάθε κίνηση τη διέκριναν οι Γερμανοί πυροβολητές. Οι άτυχοι 20 που είχαν διαλεχτεί για την αποστολή μόλις βγήκαν από το προπέτασμα κόλλησαν στο έδαφος. Ήταν αδύνατο να προχωρήσουν και όταν σκοτείνιασε κύλησαν πίσω στα χαρακώματα. Πολλοί τους ήταν τραυματισμένοι.
Αλλά ο Pεβεϊγιάκ δεν είχε ξοφλήσει με τον λόχο των στασιαστών. Οι άνδρες δεν είχαν κόψει τα συρματοπλέγματα και δεν φρόντισαν να σκοτωθούν. Έπρεπε να τιμωρηθούν για να μάθουν οι άλλοι να υπακούν στους νόμους του πολέμου. Η διαδικασία του στρατοδικείου ήταν ασυνήθιστα συνοπτική και μόλις την τελευταία στιγμή γλίτωσαν οι στρατιώτες με τη δικαιολογία ότι «δεν είχαν ακούσει καμιά διαταγή να προχωρήσουν». Οι δεκανείς κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν σε θάνατο.
Προτού περάσουν 24 ώρες οι Mωπάν, Zιράρ, Λεφουλέν και Λεσά τουφεκίστηκαν. Το εκτελεστικό απόσπασμα ήταν απρόθυμο να εκτελέσει την καταδίκη, και όταν τελείωσε ο ρόλος του στην ιστορία αυτή δύο από τα θύματα ζούσαν ακόμη. Ένας αξιωματικός αποτελείωσε το έργο με δυο σφαίρες. Μερικές στιγμές αργότερα έφτασε ένα μήνυμα από τον στρατηγό Pεβεϊγιάκ. Είχε αλλάξει γνώμη. Η εκτέλεση έπρεπε να αναβληθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου