25 Οκτ 2014

Ο Ιωάννης Μεταξάς καταγράφει στη σύζυγό του την εμπειρία της νίκης, 1912

Θεσσαλονίκη, 29 Οκτωβρίου 1912

Πόσο θα σου φαίνεται παράξενο να λαμβάνης γράμμα μου από τη Θεσσαλονίκη! Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που ησύχασα και ανεπαύθην. Το τι τράβηξα αυτάς τας ημέρας δεν φαντάζεσαι. Τα 25 εφύγαμε από το Κιρδζαλάρ, από όπου σου είχα γράψει. Το βράδυ ήμεθα εις Τόπσιν, ο δε στρατός διέβη τον Αξιόν. Δυσκολίαι μεγάλαι - τα υπερέβημεν όλας.
Το βράδυ ήλθον εις το Στρατηγείον Τούρκοι απεσταλμένοι προτείνοντες την παράδοσιν του στρατού και της πόλεως.
Ο Διάδοχος ανέθεσεν εις τον Δουσμάνην και εμέ να διαπραγματευθώμεν.
Τους εζητήσαμεν και το Καραμπουρνού. Δεν εδέχθησαν, και την άλλην ημέραν εκινήσαμεν προς μάχην. Είχα κάμει την διαταγήν της μάχης, και το απόγευμα της 26 ήσαν κυκλωμένοι.
Προτού όμως αρχίση το πυρ, έστειλαν πάλιν απεσταλμένους και εδέχθησαν όλους τους όρους μας.
Μετέβημεν νύκτα ο Δουσμάνης και εγώ εις Θεσσαλονίκην και διεπραγματεύθημεν με τον Τούρκο αρχιστράτηγο την παράδοσιν του στρατού του, της πόλεως και του Καραμπορνού, και υπεγράψαμεν το πρωτόκολλον. Συγκινητική στιγμή! Εγυρίσαμεν αμέσως νύχτα.
Την άλλην μέρα εισήλθαμεν πάλιν εις την Θεσσαλονίκην οι δυο μας και αποτελειώσαμεν την παράδωσιν.
Το απόγευμα της 27 εισηγάγαμεν τον στρατόν. Το δε πρωί της 28 εισήλθεν ο Διάδοχος, ημείς μαζί του, και από πίσω η 1η Μεραρχία.
Εχάλασεν ο κόσμος!
Ήμουν άυπνος και σχεδόν νήστις επί τρεις ημέρες, με τρομεράν βροχήν, σχεδόν διαρκώς καβάλα. Αλλά επήραμεν την Θεσσαλονίκην το Καραμπουρνού και 30 χιλιάδες στρατού αιχμαλώτους.
Είχον σπεύσει και οι Βούλγαροι με ολίγον στρατόν, αλλά δεν επρόφθασαν. Μάλιστα με έστειλαν να τους σταματήσω, και αυτοί έκαμαν πως δεν με είδαν και με άρχισαν στις τουφεκιές, εσφύριζαν πλήθος ολόγυρά μου, τόσον που ηναγκάσθην να γυρίσω. Τέλος, τους εσταματήσαμε. Αλλά στάζει φαρμάκι η μύτη τους.

Χρ. Χρηστίδης (επιμ.) Μεταξάς: το προσωπικό του ημερολόγιο.

Ελληνική εκδοτική εταιρεία, 1952

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου