28 Ιαν 2018

Κρείττον του λαλείν το σιγάν...

Στο όνομα του συμβιβασμού με τα Σκόπια έχουν ακουστεί διάφορα. Η αλήθεια είναι ότι τα μεγάλα προβλήματα αποκαλύπτουν τις δυνατότητες της ηγεσίας. Κάθε ηγεσία δοκιμάζεται και αποκαλύπτεται στα δύσκολα. Είναι η στιγμή που ο πρωθυπουργός, ο υπουργός, ο δήμαρχος, ο ιεράρχης αλλά και ο δημοσιογράφος και όποιος έχει δημόσιο λόγο καλούνται να δείξουν τη σοφία τους, την ικανότητἀ τους, το πατριωτισμό τους.
Αυτό που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε οικονομική κρίση αποκάλυψε το έλλειμα ηγεσίας στον τόπο. Ζούμε, δεν γίνεται διαφορετικά, στην εποχή της πληροφορίας, των δηλώσεων. Ο καθένας που βρίσκεται μπροστά σε ένα μικρόφωνο ή κάμερα θεωρεί ως υποχρεωτική συνθήκη να μιλάει, να τοποθετείται συνεχώς, βιαστικά και πρόχειρα, χωρίς προηγούμενη προετοιμασία, μελέτη των θεμάτων και τελικά χωρίς σύνεση. Οι πρόχειρες τοποθετήσεις πάνω σε θέματα συχνά διαμορφώνουν και πολιτικό αποτέλεσμα. Αν ο ομιλών δεν διαθέτει και την κατάλληλη παιδεία τότε το αποτέλεσμα είναι τραγελαφικό.
Οι κυβερνήσεις λειτουργούν με κάποιους κανόνες. Η πολιτική λειτουργεί με κανόνες. Άγραφοι βέβαια οι περισσότεροι, πολλοί όμως προκύπτουν και από το πνεύμα του Συντάγματος. Αυτό περίπου ονομάζεται και πολιτικός πολιτισμός. Όταν μια κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε ένα δύσκολο θέμα, από το Μνημόνιο έως το Σκοπιανό ή το Τουρκικό, πρέπει να αναζητεί την εθνική γραμμή. Αυτό που ονομάζουμε συναίνεση. Η συνεννόηση όμως προηγείται των διαπραγματεύσεων. Η κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου το έκανε αντίθετα στο πρώτο Μνημόνιο. Έθεσε τους στόχους μόνη, διαπραγματεύτηκε μόνη, δεν ρώτησε κανένα, έφερε συμφωνία και μετά, όταν ήταν πια αργά, ζητούσε από την αντιπολίτευση την στήριξη. Η σημερινή κυβέρνηση στο Σκοπιανό λειτούργησε ακόμη χειρότερα. Μη έχοντας πλειοψηφία στη Βουλή, έστω και τυπικά στο συγκεκριμένο θέμα, δημιούργησε προσδοκίες γρήγορης λύσης σαν να χρωστούσε σε κάποιον κάτι, παραχώρησε το όνομα Μακεδονία, δεν πήρε τίποτα παρά μόνο εύκολες να αθετηθούν υποσχέσεις, έβαλε σχετικά χαμηλά τον πήχη, διαπραγματεύτηκε και μοιάζει να συμφώνησε σε όλα - η εφαρμογή δυσκολεύει - και μετά απευθύνθηκε στην αντιπολίτευση για να μοιραστεί την ευθύνη και το πιθανό κόστος. Επίσης η διάθεση να δημιουργήσει πρόβλημα στην αντιπολίτευση ήταν φανερή. Αυτό δεν αποτελεί προσπάθεια χάραξης εθνικής γραμμής.
Ο λαός με τα συλλαλητήρια και με τις δημοσκοπήσεις δηλώνει αντίθετος στη χρήση του ονόματος Μακεδονία από τους γείτονες. Και καλά κάνουν οι πολίτες αν έτσι αισθάνονται. Η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να πάει κόντρα στον λαό, αν θεωρεί ότι θα δικαιωθεί από αυτόν στο τέλος ή από την ιστορία. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός του όμως αυτή τη στιγμή στηρίζονται μόνο από τους 145 του κοινοβουλίου. Η ομάδα των ΑΝ.ΕΛ. που στην πλειοψηφία τους είναι και υπουργοί δεν συμφωνούν με συμβιβασμό στο όνομα. Αυτό δεν συνιστά συνταγματική ορθότητα. 
Από εδώ ξεκινούν και οι γνωστές πολιτικάντικες και γελοίες τοποθετήσεις. Όσοι διαδηλώνουν είναι ακροδεξιοί και χουντικοί δηλώνει ο ένας. Ο άλλος διαβάζει το ψήφισμα που δεν άκουσε κανείς και τον καλύπτουν δημοσιογραφικά ή πολιτικά οι όποιες προσωπικές φιλοδοξίες ενός απόστρατου - θα χαλούσε την εξαιρετική ποιότητα του κοινοβουλίου η παρουσία του… Στην υπερβολή που έχει καθιερωθεί στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης διάφοροι, που αυτοτοποθετούνται ως φιλελεύθεροι με το ήφος του «πεφωτισμένου» χαρακτηρίζουν όλους όσους δεν συμφωνούν με κάποιο συμβιβασμό ακροδεξιούς, εθνικιστές, φασίστες ανάλογα με την πολιτική τους καταγωγή, δηλαδή το 80% του ελληνικού λαού. Άλλοι ψάχνουν στο ανοργάνωτο και αυθόρμητο συλλαλητήριο υπερβολές για να το απαξιώσουν. Δεν σκέφτηκε κανείς απλά να σιωπήσει και να σεβαστεί τις ευαισθησίες ενός ταπεινωμένου λαού για την ιστορία του, για την κληρονομιά του. Η όποια θέση για το Σκοπιανό είναι σεβαστή. Οι χαρακτηρισμοί όμως και οι ταμπέλες που μπήκαν σε όσους είναι ευαίσθητοι γύρω από το όνομα είναι απαράδεκτες ἐως και επικίνδυνες. Ο πολίτης δικαιούται και υποχρεούται να έχει άποψη και η κυβέρνηση δικαιούται και υποχρεούται να παίρνει αποφάσεις.
Αμήχανη και κατώτερη των περιστάσεων είναι η στάση της Εκκλησίας. Δεν στήριξε το συλλαλητήριο, το οποίο όμως ήταν γεμάτο από ιερείς. Η Εκκλησία της Ελλάδος δεν στήριξε το συλλαλητήριο και κυρίως το είπε γιατί της ζητήθηκε. Θα μπορούσε απλά να μην πάρει θέση.
Το τελευταίο χρονικά που ακούστηκε ως πρόταση της ελάσσονος αντιπολίτευσης είναι να έχουν οι Σκοπιανοί το όνομα Μακεδονία αλλά στα σλαβικά και αμετάφραστο. Δηλαδή οι τρίτες χώρες δεν θα επιτρέπεται να μεταφράζουν το Μακεδονία από τα σλαβικά αλλά από τα ελληνικά μόνο… Η λογική αδυνατεί βέβαια να βρει το πώς θα γίνει αυτό αλλά κάτι διαφορετικό έπρεπε να πει… Βέβαια έχουν προηγηθεί αμέτρητοι ανάδοχοι των Σκοπιανών… 
Η πιο γραφική μορφή όμως του θέματος είναι ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης. Γραφικός, αστοιχείωτος και απρόσεκτος σε όλες τις τοποθετήσεις του. Πρώτος ανέλαβε να φτιάξει το κλίμα υπέρ της γρήγορης διευθέτησης του θέματος. Πήγε στα Σκόπια, αποκάλεσε εν μέσω διαπραγμάτευσης τα Σκόπια Μακεδονία και μάλιστα δυο φορές. Έφερε και τον Σκοπιανό πρωθυπουργό για ρεβεγιόν στη Θεσσαλονίκη σαν να έχουν λυθεί τα θέματα. Με περίσσιο ενθουσιασμό μάς ενημέρωσε μάλιστα ότι θα κάνει και φεστιβάλ εθνικών παραδοσιακών χορών για να απολαύσουν οι Θεσσαλονικείς τους Σκοπιανούς να χορεύουν «μακεδονικούς» παραδοσιακούς χορούς. Στη συνέχεια, χαρακτήρισε κατάπτυστο και το συλλαλητήριο πριν γίνει. Μετά τα έβαλε με το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική». Είναι δυνατόν να σχολιάζεται ένα σύνθημα της μάζας που μάλιστα δεν περιέχει και υβριστικούς χαρακτηρισμούς…; Για να το τεκμηριώσει μάλιστα ανακάλυψε τρεις Μακεδονίες. Δεν σκέφτηκε ότι η Μακεδονία είναι μία αλλά χωρισμένη στα τρία… ανακάλυψε τρεις διαφορετικές… Δεν σκέφτηκε, και δεν ρώτησε το κυριότερο, τους κινδύνους αναγνώρισης μακεδονικού έθνους ή γλώσσας. Δείχνει κατανόηση στις ευαισθησίες των γειτόνων γύρω από την πλαστή εθνική τους ταυτότητα αλλά όχι των συμπατριωτών του. Δεν τον ενδιαφέρουν οι δυνατότητες της προπαγάνδας των Σκοπίων, αναφέρεται σε τουρίστες λες και διώξαμε κανένα και ενώ τα επιχειρήματά του λείπουν επανέρχεται στο θέμα σε περιβάλλον οίκου ανοχής, μιας και ο δήμαρχος δίνει νέο περιεχόμενο στη λέξη προοδευτικός. Το μόνο που δεν έκανε ήταν να προτείνει το «Μακεδονία του Μπουτάρη» για όνομα. Όταν ζορίζεται ξεφεύγει βέβαια με το «εμείς δεν κάνουμε εξωτερική πολιτική». Να σιωπήσει και να δείξει μια αυτοσυγκράτηση στις δηλώσεις ούτε λόγος. 
Όλα αυτά δεν φανερώνουν ένα συντεταγμένο έθνος και μια σοβαρή πολιτεία. Ο εθνικός σχεδιασμός υποτάσσεται στον πολιτικό εσωτερικό σχεδιασμό, στον πολιτικό καιροσκοπισμό. Και αν κάποιοι έχουν ξεχάσει τον Μέγα Αλέξανδρο, ας θυμηθούν τον Αθηναίο Σόλωνα που συμβούλευε  «Ο αν μη ίδης, μη λέγε. Ειδώς σιγά.» (Μη μιλάς για ό,τι δεν ξέρεις. Και όταν μάθεις, σιώπα.).



ΓΚ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου