«Η έλλειψη μετρητών δημιούργησε φοβερές δυσκολίες. ΄Όλοι έτρεξαν στα ταμιευτήρια, όπου σχηματίστηκαν από τα χαράματα μακριές ουρές. Ρευστό όμως δεν δινόταν παρά μόνο για πληρωμή ημερομισθίων, αμοιβών, φόρων και άλλων ουσιωδών καταβολών. Υπήρχε αρκετή γκρίνια και δυσφορία, κάποιες διαμαρτυρίες εδώ κι εκεί, αλλά καμιά διατάραξη της τάξεως…
Ο κυριότερος λόγος του ρεύματος αυτού των αναλήψεων ήταν ο φόβος του πληθωρισμού… ΄Oσοι είχαν συγκεντρώσει, με πολύ κόπο, οικονομίες μετά το 1923 ανησυχούσαν τώρα και προτιμούσαν να τις αποσύρουν από τις τράπεζες και να κλειδώσουν τα μετρητά τους στα παλιά σεντούκια ή, αν επρόκειτο να υποτιμηθεί το μάρκο, να μετατρέψουν τα χαρτονομίσματα σε είδη, έστω κι αν αυτά ήταν κλουβιά πουλιών ή γραμμόφωνα.
Αν δεν περιοριζόταν η κυκλοφορία του χαρτονομίσματος τότε ασφαλώς το κοινό θα έτρεχε στα μαγαζιά. Οι χασάπηδες, οι μπακάληδες και τα μαγαζιά με τις συνηθισμένες προμήθειες δεν παρουσίαζαν εξαιρετική κίνηση, αλλά τα καταστήματα ειδών πολυτελείας είχαν αδειάσει. Οι ράφτες, τα καταστήματα ρουχισμού και ψιλικών δεν δούλευαν παρά ελάχιστα. Πολύς κόσμος δεν είχε διόλου μετρητά».
Manchester Guardian (ρεπορτάζ από το Bερολίνο)
17 Iουλίου 1931
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου