Διαβάζοντας τα δημοσιεύματα του τύπου για τις ενδεχόμενες υποψηφιότητες στους νέους δήμους αλλά και τις καινούριες περιφέρειες της χώρας δημιουργείται το ξεκάθαρο ερώτημα αν τελικά ο νέος αυτοδιοικητικός χάρτης της χώρας εξυπηρετεί την αυτοδιοίκηση. Θα περίμενα από ένα νέο νόμο για την αυτοδιοίκηση να ενισχύεται η κοινότητα. Να έχει τη δυνατότητα ο πολίτης σ’ ένα μικρό δήμο να εξυπηρετείται, να διατυπώνει και να ακούγονται το αιτήματά του, οι προτάσεις του, η κριτική του. Να μη δημιουργείται μια μάζα ψηφοφόρων που θα μπορεί εύκολα να κατευθύνεται από συνθήματα και φήμες αλλά να μπορεί ο πολίτης εύκολα με νέους θεσμούς διαφάνειας και συμμετοχής να είναι ενημερωμένος αλλά και ενεργός γύρω από τα θέματα που αφορούν την κοινότητά του. Μπορώ ακόμη να ζητήσω και συμμετοχή στη λήψη κάποιων αποφάσεων που πιθανώς να διχάζουν και όχι αυτό που συμβαίνει σήμερα να καλείται ο πολίτης για να εκλέξει πρόσωπα ή κόμμα κάθε 4 χρόνια και στο ενδιάμεσο να μην έχει καμιά συμμετοχή.
Θα περίμενα ακόμη περισσότερες αρμοδιότητες στην κοινότητα δηλαδή στους πολίτες με υγιή χρηματοδότηση, δήμους που να επενδύουν και να παρέχουν στους πολίτες πολλές υπηρεσίες που δεν θα παράγουν ελλείμματα. Για να συμβούν όλα αυτά πρέπει να αναγεννηθεί η κοινότητα και να θεσμοθετηθεί ο δημόσιος έλεγχος και να αποκτήσει κάθε δήμος την αυτονομία του.
Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά δεν μπορούν να συμβούν στα πλαίσια του χωριού· δεν μπορούμε να ταυτίσουμε εκ των πραγμάτων κάθε δήμο με κάθε χωριό. Η γιγάντωση όμως των δήμων μπορεί να έχει ως συνέπεια να χαθεί η έννοια της αυτοδιοίκησης.
Η αρχή των νέων δήμων δεν ήταν καλή. ‘Oλοι οι φερόμενοι ως υποψήφιοι περιμένουν το κομματικό χρίσμα για να αναλάβουν πρωτοβουλία. Με τη γέννησή τους γίνονται πεδία κομματικών υπολογισμών και αντιπαράθεσης. Πολλοί πολίτες θα αναγκαστούν να επιλέξουν ανάμεσα σε υποψηφίους που δεν γνωρίζουν παρά μόνο την κομματική τους ταυτότητα. Η προεκλογική εκστρατεία των υποψηφίων θα χρειάζεται χρήματα, γεγονός που καθιστά εκ των πραγμάτων άνισο τον αγώνα και βοηθά στη διαπλοκή τοπικών συμφερόντων με τους υποψηφίους. Ο δεύτερος γύρος των εκλογών θα αποτελέσει ευκαιρία κομματικής συναλλαγής και παζαριού αξιωμάτων, ενώ είναι σίγουρο ότι τα κόμματα δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστους τους πιστούς ψηφοφόρους τους. Θα συμβεί ό,τι βλέπουμε δηλαδή σε κάθε δημοτικές εκλογές ιδιαίτερα στους μεγάλους δήμους.
΄Iσως θα πρέπει ακόμα και σ’ αυτή την από πολλές απόψεις δύσκολη στιγμή ν’ αρχίσει να ενεργοποιείται με αργά αλλά σταθερά βήματα η κοινωνία των πολιτών. Η κοινωνία να είναι αυτή, μέσα από τους κατάλληλους θεσμούς κι όχι από τα MME, που θα ενεργοποιεί τον κρατικό μηχανισμό για να προωθεί λύσεις, να δημιουργεί ευκαιρίες, να μπορεί να αναδεικνύει τις όποιες δυνάμεις διαθέτει και να μην τα περιμένει όλα από το Kράτος το οποίο φυσικά θα διατηρεί όλες τις δυνατότητες ελέγχου και θα είναι εκεί σε κάθε δύσκολη στιγμή. Είναι δύσκολο γιατί δεν έχουμε μάθει να λειτουργούμε έτσι και γιατί πολλές φορές διαφωνούμε για να διαφωνούμε· η συμμετοχή όμως όλων στη διαχείριση τοπικών τουλάχιστον προβλημάτων μπορεί να αυξήσει την ταχύτητα της χώρας και να ενισχύσει την κοινωνική συνοχή.
Γ.K.
Μα ακριβώς γι αυτό δημιουργούνται οι νέοι δήμοι. Αν αφήσεις την πρωτοβουλία στη (δυνατή) κοινότητα, υπάρχουν βάσιμοι φόβοι ότι θα προωθηθούν αυτοί που αξίζουν και όχι οι κομματικοί φελλοί. Και δίχως αυτούς τους φελλούς, τι θα γίνουν τα εθνοσωτήρια κόμματά μας; Υπάρχουν επίσης υποψίες ότι στη συγκεκριμένη κοινότητα οι πολίτες θα κρίνουν τους (γνωστούς τους) υποψήφιους, όχι ανάλογα με την κομματική τους ταυτότητα, αλλά ανάλογα με τα λόγια και τα έργα τους. Ποιος Έλληνας πολιτικός θέλει τέτοιους πολίτες; Σκέψου μόνο, φαντάσου ένα κόμμα στην Ελλάδα που δεν θα βασίζεται σε πελατειακές - ρουσφετολογικές σχέσεις με τους ψηφοφόρους του, αλλά θα πρέπει να αναπτύξει μια ιδεολογία, ένα πρόγραμμα δράσης, μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ βρε αδερφέ. Και που θα πρέπει μετά εμείς οι πολίτες να το κρίνουμε βάση αυτής της πολιτικής του και όχι ανάλογα με το αν διόρισε τους συγγενείς μας, ή αν έδωσε εργολαβίες σε φίλους μας. Μου ακούγεται αδιανόητο, σχεδόν αρρωστημένο...
ΑπάντησηΔιαγραφή