Η ελληνική κυβέρνηση μας έχει καταστήσει αρκετά σαφές ότι πολιτική ορθότητα σημαίνει να λες συνεχώς «λυπάμαι», όπως έχει πει και ο αμερικανός σχολιαστής Charles Osgood. Οι έξι πρώτοι μήνες του Mνημονίου ήταν αρκετοί για να φανούν τα αδιέξοδα της πολιτικής, της οικονομίας και ολόκληρης της κοινωνίας, αν κρίνει κανείς από τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών.
΄Εξι μήνες μετά η οικονομία βρίσκεται σε χειρότερο σημείο από εκείνο βρέθηκε στις αρχές του 2010. Η χρεοκοπία είναι πιο κοντά σήμερα από ποτέ και δεν είναι τα οικονομικά μεγέθη που την αναβάλουν αλλά κυρίως πολιτικοί λόγοι και επιχειρηματικά συμφέροντα εκτός Eλλάδας. Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας θυμίζει έναν ασθενή ο οποίος πήγε στον γιατρό με έναν σοβαρό πόνο στο πόδι και εξαιτίας της υπερδοσολογίας του φαρμάκου έχει πάθει γάγγραινα και έχει καταστεί πολυασθενής. Ο ασθενής έχει κάποιες ελπίδες να γίνει καλά, αν ακρωτηριαστεί. Θα χάσει όμως ένα μέλος του και θα μείνει για πάντα ανάπηρος. ΄Ετσι και στην ελληνική οικονομία για κάθε ανάσα υπάρχει και μια δυσάρεστη προϋπόθεση. Για μειωθεί το έλλειμμα πρέπει να γίνουν μαζικές απολύσεις στο δημόσιο που κανένας δεν γνωρίζει ποιους θα αφορούν. Για να πέσει ο πληθωρισμός πρέπει να αυξηθεί η ανεργία· όταν μειωθεί το μισθολογικό κόστος των επιχειρήσεων, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις υπόλοιπες υποχρεώσεις τους και όταν φυσικά λόγω της μεγάλης ανεργίας θα μειωθεί δραματικά η ζήτηση. Aξίζει να σημειωθεί ότι στον ιδιωτικό τομέα μείωση μισθών σημαίνει αλλαγή σύμβασης και παραίτηση του εργαζομένου από μια σειρά δικαιωμάτων όπως η αποζημίωση, αλλαγές στο ωράριο κ.ά.. ‘Oταν οι μισθοί είναι χαμηλοί, ο μικρός επιχειρηματίας δεν κερδίζει και τίποτα αν τα 700€ γίνουν 500€, και έτσι συνήθως η μείωση μισθών αποτελεί το πρώτο στάδιο για μια απόλυση χωρίς αποζημίωση.
Η ελληνική οικονομία εξαντλεί τις όποιες δυνατότητές της και αυτό που κάποιοι ονομάζουν λίπος και καλούν την κυβέρνηση ή να το φορολογήσει ή να το περικόψει χάνεται είτε εξαιτίας της ύφεσης, γι’ αυτό και έχουμε λουκέτα, είτε δραπετεύει σε γειτονικές χώρες. Δεν υπάρχει ούτε ένας πολιτικός και πολιτική δύναμη που να μην προτείνει αλλαγή πορείας. Ακόμα και οι υπέρμαχοι του Mνημονίου διατυπώνουν έντονες αμφιβολίες για το που καταλήγει η ασκούμενη «οικονομική πολιτική».
Το αστείο είναι ότι ο ΓAΠ μας προκύπτει και «αντιστασιακός». Αντιστέκεται σε αυτούς που παρέδωσε τη χώρα και ουσιαστικά και νομικά πριν έξι μήνες; Αντιστέκεται όταν στέρησε από τη χώρα το χρόνο και τη δυνατότητα να διορθώσει τα κακώς κείμενα; Tο λιγότερο που μπορεί να του προσάψει κανείς είναι ότι δείχνει την ίδια αφέλεια όταν πριν από έξι μήνες έλεγε ότι κρατούσε «το πιστόλι» και μετά το έστρεψε στους πολίτες. Δεν μπορεί να υποθέσει κάποιος με ασφάλεια τι θα πει η ιστορία για τον ΓAΠ· τώρα όμως δείχνει ένας πολιτικός που ήρθε στην εξουσία με 11 μονάδες διαφορά, με όλο το επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο να τον στηρίζει, με απόλυτα ελεγχόμενο συνδικαλισμό, με μια αντιπολίτευση σε κώμα και προτίμησε να αφήσει σε άλλους τη λύση των προβλημάτων. Παρέδωσε τη χώρα σε ένα κακό διεθνές περιβάλλον χωρίς κανένα στήριγμα. Τελικά υπάρχει ο κίνδυνος και να αλλάξουμε και να βουλιάξουμε. H τύχη της Eλλάδας δεν κρίνεται ούτε από την «επιτυχία» των παλιών (ούτε καταλάβαμε πότε πρόλαβαν να παλιώσουν) μέτρων, ούτε από την επιτυχή εφαρμογή των νέων. Αυτή τη στιγμή η τύχη των Eλλήνων έχει ξεφύγει από τα χέρια τους και βρίσκεται στα διεθνή συμφέροντα που θα αποφασίσουν τι συμφέρει πρώτα τα ίδια και μετά θα μας το ανακοινώσουν.
Ας ξαναγίνουμε αισιόδοξοι και ας υποθέσουμε ότι τρία χρόνια είναι θα περάσουν. Ας σκεφτούμε ότι σε τρία χρόνια η Eλλάδα θα βγει από την κηδεμονία. Ας σκεφτούμε ότι η χώρα σε τρία χρόνια θα καταφέρει να μειώσει το έλλειμμα και ας σπάσουμε όλα τα ρεκόρ αισιοδοξίας στην παρούσα στιγμή και ας σκεφτούμε ότι η χώρα θα καταφέρει να ανταποκριθεί στους τόκους των χρεών που θα έχουν δημιουργηθεί και ότι θα καταφέρουμε να σημειώσουμε και καμιά προσχηματική ανάπτυξη της τάξης του 1%. Και τότε ακόμα οι πληγές και τα ανοιχτά κοινωνικά μέτωπα που θα έχει η χώρα να αντιμετωπίσει θα είναι τόσο μεγάλα που κανένας δεν θα έχει το χρόνο ή τη διάθεση να πανηγυρίσει.
Γ.K.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου