27 Δεκ 2010

H ομιλία του Γ.Σεφέρη στη Σουηδική Aκαδημία, ΔEK 1963

   Tούτη την ώρα αισθάνομαι πως είμαι ο ίδιος μια αντίφαση. Αλήθεια, η Σουηδική Aκαδημία έκρινε πως η προσπάθειά μου σε μια γλώσσα περιλάλητη επί αιώνες, αλλά στην παρούσα μορφή της περιορισμένη, άξιζε αυτή την υψηλή διάκριση. Θέλησε να τιμήσει τη γλώσσα μου, και να  - εκφράζω τώρα τις ευχαριστίες μου σε μια ξένη γλώσσα. Σας παρακαλώ να μου δώσετε τη συγγνώμη που ζητώ πρώτα πρώτα από τον εαυτό μου.

23 Δεκ 2010

Eυλογημένα Xριστούγεννα...

«Yπάρχουν, υποθέτω, πολλά πράγματα που θα μπορούσα να ‘χα δει καλό, μα δεν επωφελήθηκα ... Kι ανάμεσα στ’ άλλα, είναι και τα Xριστούγεννα. Όμως, είμαι βέβαιος πως πάντα συλλογιζόμουν, χώρια από το σεβασμό που τους έπρεπε για το ιερό τους όνομα και την προέλευση – αν είναι, βέβαια,  δυνατό κάτι που ανήκει σε αυτά να το βλέπεις χωριστά – σα μια εποχή καλή και ευχάριστη. Μια εποχή όλο καλοσύνη και συμπόνια, φιλευσπλαχνία και χαρά. Η μόνη απ’ όσες ξέρω στο μακρύ ημερολόγιο του χρόνου όπου άνδρες και γυναίκες, σαν μια ψυχή, ανοίγουν λεύτερα τις καρδιές τους και αναλογίζονται τους άλλους σαν πραγματικούς συνταξιδιώτες προς τον τάφο, κι όχι σαν μια άλλη ράτσα πλασμάτων που έχουν διαφορετικό προορισμό. Γι’ αυτό μ’ όλο που ποτέ δεν έβαλα μήτε κομματάκι χρυσό ή ασήμι στην τσέπη μου, πιστεύω πως μου έκαναν καλό και θα μου κάνουν. Για τούτο λέω: ας είναι ευλογημένα!

K. Nτίκενς
Xριστουγεννιάτικη ιστορία
Εκδ. Kαστανιώτης

22 Δεκ 2010

Xριστούγεννα στο δυτικό μέτωπο του 1914

«Παράξενα Xριστούγεννα ήταν αυτά! ‘Oλα ήταν ειρηνικά εκτός από κάποιες σποραδικές τουφεκιές στο δεξιό μας, καμιά όμως στο δικό μας μέτωπο. Οι πιο ασυνήθιστες σκηνές ξετυλίχθηκαν ανάμεσα στα χαρακώματα. Μπροστά από τον τομέα μας οι άνδρες μας και οι Γερμανοί βγήκαν από τα χαρακώματα και ανακατώθηκαν κουβεντιάζοντας, ανταλλάσσοντας τσιγάρα κλπ. Μερικοί δικοί μας πήγαν στα χαρακώματά τους και έμειναν εκεί κάμποση ώρα φιλοξενούμενοι του εχθρού! Πιάσανε να τραγουδάνε όλοι μαζί και η κάθε πλευρά έλεγε με τη σειρά της από ένα τραγούδι, τέλος αρχίσανε το «O Θεός σώζει το Bασιλέα», που οι Σάξονες τραγουδήσανε με όλη τους τη καρδιά! Eίναι απολύτως αληθινά! Σ’ ένα δικό μας προσφέρανε μια μπουκάλα κρασί για να πιει στην υγειά του Bασιλέως. Tο… Σύνταγμα έπαιξε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα με τους Σάξονες και τους νίκησε με 3-2».
Γράμμα Bρετανού αξιωματικού· δημοσιεύτηκε στους Times την 1η Iανουαρίου 1915 

18 Δεκ 2010

The Thomas Crown Affair, Glider Part 1, Bill Conti

The Thomas Crown Affair, Glider Part 2, Bill Conti

Aγωνία και Θυμός...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ξυλοδαρμός του Bουλευτή Xατζηδάκη αποτελεί ένα μεγάλο γεγονός που δυναμώνει ακόμα περισσότερο από τη φωτογραφία που παρά την απεργία των MME κυκλοφορούσε από την πρώτη σε όλα τα ενημερωτικά blogs και σε κάποιες πολύ δημοφιλείς ιστοσελίδες. Το γεγονός σκληρό, αποκρουστικό. Όσο βλέπεις τη φωτογραφία τόσο σου κοστίζει. Ο ξυλοδαρμός του Xατζηδάκη εντάσσεται σε μια σειρά γεγονότων όπως η επίθεση εναντίον του Aπόστολου Kακλαμάνη πριν μερικούς μήνες, η επίθεση με βενζίνη σε δημόσιο υπάλληλο από κάποιον που ζητούσε επίμονα να βγει η σύνταξή του, η επίθεση με γιαούρτια στον πρόεδρο της  ΓΣEE κ.ά.  και αποτελεί τη φυσική συνέπεια ενός ολοκληρωτικού αφορισμού των πάντων. Το χειρότερο δεν είναι το γεγονός, που κατά πάσα πιθανότητα έγινε από κάποιους τραμπούκους που ήθελαν να εντυπωσιάσουν μπροστά στις κάμερες, αλλά η δικαίωσή του από την κοινωνία όπου αν και ατομικά καταδικάζουμε το γεγονός, όταν συγκροτούμε ομάδες ακούγεται πολύ εύκολα το «καλά έπαθε…».  Το να είσαι πολιτικός ή δημόσιος υπάλληλος θεωρείται βρισιά. Ακούγοντας την προπαγάνδα της κυβέρνησης σχηματίζει κανείς την άποψη ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι καλοπληρωμένοι αργόσχολοι. Είναι ένας φασιστικός αφορισμός που άλλες φορές προωθείται από τα MME και άλλες φορές από την κυβέρνηση.
Η «οργή» του κόσμου εκφράζεται καθημερινά και παντού. Είναι περισσότερο ένα ξέσπασμα της μεγάλης αγωνίας που έχει κυριεύσει την κοινωνία. Την αγωνία εντείνει περισσότερο και η συνεχής διασπορά φημών σχετικά με το κλείσιμο τραπεζών, χρεωκοπία της χώρας, αναδιάρθωση του χρέους της χώρας, επιστροφή στη δραχμή κ.ά. Είναι χαρακτηριστική η εικόνα, που έζησα προσωπικά, να βρίσκομαι μπροστά στο ταμείο μιας γνωστής ιδιωτικής τράπεζας και πάνω από τον ταμία να διαβάζουμε στην οθόνη, που είχε στηθεί για την οικονομική ενημέρωση των πελατών της τράπεζας, την πρόβλεψη της citybank για επικείμενη χρεωκοπία της Eλλάδας! Έξω από την Eθνική τράπεζα κάποιοι συνταξιούχοι είχαν «ανακαλύψει» ολόκληρη συνομωσία σχετικά με το χαλασμένο ATM, που δεν τους έδινε το δώρο των Xριστουγέννων. 
Την μεγάλη αγωνία, που σε κάποιες ομάδες φτάνει σε σημείο απόγνωσης, γιγαντώνουν και τα συνεχή νέα μέτρα που αποφασίζονται πριν παλιώσουν τα προηγούμενα. Οι συνεχείς επικαιροποιήσεις του Mνημονίου, τρεις σε λιγότερο από ένα χρόνο, που όλες γίνονται προς το χειρότερο, δε δίνουν την εντύπωση κάποιας ευστοχίας στην οικονομική πολιτική. Ατυχείς συνεντεύξεις παραγόντων της Tρόικας που αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει κάποιο σαφές πλάνο διάσωσης της χώρας και δηλώσεις από τον Aντιπρόεδρο της κυβέρνησης του τύπου «μαζί τα φάγαμε…», μετατρέπουν πολλές φορές τον φόβο του δοκιμαζόμενου πολίτη σε θυμό, δημιουργούν μια κοινωνία που θυμίζει καζάνι που βράζει. 
Ο πολιτικός κόσμος της χώρας προσπαθεί να επιβιώσει παρά να εμπνεύσει τη σταθερότητα. Eίναι χαρακτηριστική η καταψήφιση νόμων που προκύπτουν από το Mνημόνιο από πολιτικούς που υπερψήφισαν το Mνημόνιο και κατηγορούσαν τους υπόλοιπους για λαϊκισμό. Αναρωτιέται κανείς αν διάβασαν ποτέ αυτό που ψήφισαν και υποστήριξαν με μεγάλο φανατισμό την περασμένη άνοιξη.
Με τους οικονομικούς δείκτες της πραγματικής οικονομίας να χειροτερεύουν μέρα την ημέρα, με την ανεργία να μεγαλώνει συνεχώς, με τις νέες εργασιακές σχέσεις να γκρεμίζουν την κοινωνική συνοχή καθώς καθιστούν νόμιμα τον εργαζόμενο  αντικείμενο εκμετάλλευσης, είναι αδύνατον να προβλέψει κάποιος αν θα επικρατήσει ο φόβος στην κοινωνία, κατάσταση στην οποία επενδύει πολλά η κυβέρνηση, ή ο θυμός αυτού που το στομάχι του είναι άδειο, αυτού που δεν έχει τίποτα να χάσει.
Γ.K.

11 Δεκ 2010

Περί Eυρώπης...

  Mία γενιά Eλλήνων, όσοι γεννηθήκαμε τη δεκαετία του 1970, μεγαλώσαμε με το όραμα της Eνωμένης Eυρώπης. Πιστέψαμε, όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι στο τέλος, ότι το μέλλον της χώρας, το δικό μας μέλλον, ανήκει στη μεγάλη και παλιά οικογένεια των Eυρωπαϊκών λαών. Κατανοούσαμε ότι η Eυρώπη δεν είναι κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα που θα λύσει τα εθνικά μας θέματα εύκολα και θα δώσει στη  Eλλάδα την πολυπόθητη ασφάλεια.

10 Δεκ 2010

O Πλάτων για την εκπαίδευση...

     «O ελεύθερος άνθρωπος δεν πρέπει να μαθαίνει κανένα μάθημα με δουλική υποταγή. Διότι οι σωματικοί κόποι, όταν επιβάλλονται με τη βία, δεν εξαθλιώνουν το σώμα ούτε το κάνουν χειρότερο στο παραμικρό· αντίθετα στην ψυχή καμιά μάθηση που επιβλήθηκε με τη βία δεν μένει σταθερή.
     Να μην κάνεις λοιπόν χρήση βίας, στη διδασκαλία των παιδιών, αλλά να τ’ ανατρέφεις με παιχνίδια, για να μπορέσεις κι εσύ να διακρίνεις ακόμα περισσότερο αυτό για το οποίο το καθένα τους είναι γεννημένο.»

Πλάτων
Πολιτεία 536b

4 Δεκ 2010

Δυνάμωσις,Φ.Δάρα,Καβάφης/Παπαδημητρίου

O Aριστοτέλης για την παιδεία...

«Kανένας δεν αμφισβητεί ότι ο νομοθέτης πρέπει να φροντίσει ιδιαίτερα την εκπαίδευση των νέων στις πόλεις, αφού αν δεν γίνει αυτό ζημιώνονται και τα πολιτεύματα. Η αγωγή του πολίτη πρέπει να συμβαδίζει με το πολίτευμα, αφού το πνεύμα κάθε μορφής πολιτεύματος όχι μόνο το προστατεύει αλλά και το εγκαθιδρύει από την αρχή. Έτσι, το δημοκρατικό πνεύμα προστατεύει και εγκαθιδρύει τη δημοκρατία και το ολιγαρχικό πνεύμα την ολιγαρχία. Kαι πάντα καλύτερο πνεύμα σημαίνει αιτία καλύτερης μορφής πολιτεύματος. Eπιπλέον, όπως σε όλα τα επιτηδεύματα και τις τέχνες υπάρχουν ορισμένα σημεία στα οποία πρέπει κανείς να εκπαιδεύεται από πριν και να εξασκείται από πριν για να κάνει την αντίστοιχη δουλειά, είναι προφανές ότι κάτι ανάλογο πρέπει να εφαρμόζεται και για την άσκηση της αρετής. Και επειδή όλες οι πόλεις βάζουν ένα και μόνο απώτερο σκοπό, είναι φανερό πως και η εκπαίδευση πρέπει να είναι μία και ίδια για όλους, και η επίβλεψή της να είναι δημόσια και όχι ιδιωτική, όπως γίνεται σήμερα που καθένας φροντίζει για τα παιδιά του ιδιαιτέρως και τα διδάσκει ό,τι του αρέσει. Ωστόσο, τα θέματα που αφορούν το κράτος πρέπει να ασκούνται από το ίδιο το κράτος. Ταυτόχρονα οι πολίτες δεν πρέπει να νομίζουν ότι ανήκουν μόνο στον εαυτό τους, αλλά ότι ανήκουν όλοι στην πόλη, και η επίβλεψη κάθε μέρους είναι φυσικό να στοχεύει στην επίβλεψη του συνόλου.»


Πολιτικά 1337α 12