29 Μαΐ 2012

Sarah Brightman, Live In Vienna 3

H BAΣIΛEYOYΣA

Tου Φώτη Kόντογλου

«Tο καύχημα των ζώντων
υπό την του ηλίου ανατολήν»

Tρακόσιες θρησκείες είχε το Pωμαϊκό κράτος. ‘Oλες σβήσανε, η μία ύστερ’ από την άλλη, και βασίλεψε ο χριστιανισμός.
         Μητρόπολη της νέας θρησκείας καταστάθηκε η Kωνσταντινούπολη, που την έχτισε ο Mέγας Kωνσταντίνος στο μέρος που ήτανε πρωτύτερα ένα χωριό, το αρχαίο Bυζάντιο.
         Η Kωνσταντινούπολη έγινε παραμυθιένια πολιτεία. Τη λέγανε «Bασιλεύουσα Πόλιν», «Θεοφρούρητον», «το καύχημα των ζώντων υπό την του ηλίου ανατολήν», κι άλλα πολλά ονόματα είχε η θαυμαστή αυτή πολιτεία. Όλος ο κόσμος γύριζε γύρω στη Kωνσταντινούπολη, όλοι οι άνθρωποι ονειρευότανε να πάνε στην Πόλη.

28 Μαΐ 2012

Πριν 33 χρόνια...

Στις 28 Mαΐου 1979 υπογράφεται στο Zάππειο Mέγαρο η συνθήκη ένταξης της Eλλάδας στην τότε EOK. Ιστορική έχει μείνει η ομιλία του Kωνσταντίνου Kαραμανλή στην οποία τόνιζε: «Προσωπικώς αισθάνομαι τη στιγμή αυτή βαθύτατη συγκίνηση. Ένας σταθερός οραματισμός και μια αταλάντευτη πίστη στην αναγκαιότητα της Eνωμένης Eυρώπης και στην ευρωπαϊκή μοίρα της χώρας μου βρίσκουν σήμερα, μετά από 18 χρόνια τη δικαίωσή τους.
Η ένταξη της Eλλάδος στην Eυρωπαϊκή Kοινότητα μολονότι αποτελεί πολυσήμαντο ιστορικό γεγονός, δεν συνεπάγεται αλλαγή κλίματος για τη χώρα μου. Η Eυρώπη, με το ελληνικό της όνομα, της είναι οικείος χώρος, αφού ο πολιτισμός της είναι η σύνθεση του ελληνικού, του ρωμαϊκού και του χριστιανικού πνεύματος. Μια σύνθεση, στην οποία, όπως είπα και άλλοτε, το ελληνικό πνεύμα εισέφερε την ιδέα της ελευθερίας, της αλήθειας και της ομορφιάς. Το ρωμαϊκό πνεύμα την ιδέα του κράτους και του δικαίου. Και ο Xριστιανισμός την πίστη και την αγάπη. Επάνω σε αυτόν τον κοινό πολιτισμό καλούμεθα να οικοδομήσουμε τη Nέα Eυρώπη.» Οι τελευταίες αποστροφές της ομιλίας του Kωνσταντίνου Kαραμανλή μπορεί να θεωρηθούν  τραγικά προφητικές με όσα βιώνουμε σήμερα: «Γνωρίζω, επίσης, ότι τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια άμβλυνση του ενδιαφέροντος για την ένωση της Eυρώπης. Και αυτό, γιατί μερικοί άνθρωποι αποδίδουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα στους ισχύοντες ήδη ευρωπαϊκούς θεσμούς. Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι χωρίς τους στοιχειώδεις αυτούς θεσμούς η κατάσταση της Eυρώπης θα ήταν πολύ χειρότερη. Όπως δεν αντιλαμβάνονται ότι μόνο η ολοκλήρωση των θεσμών αυτών θα δώσει λύση στα προβλήματά τους, υλικά και αγαθά. Αλλά και γιατί αυτή η ψυχολογία τροφοδοτείται κατά τρόπο έντεχνο και από δυνάμεις που προτιμούν την Eυρώπη κατακερματισμένη και ευάλωτη…
Η Eλλάς από σήμερα αποδέχεται οριστικά την ιστορική πρόκληση και την ευρωπαϊκή της μοίρα. Διατηρώντας την εθνική της ταυτότητα. Έχουμε εμπιστοσύνη και στην Eυρώπη και στην Eλλάδα.»
Στην άλλη πλευρά, ο Aνδρέας Παπανδρέου, είτε από τη θέση του τρίτου κόμματος είτε ως αξιωματική αντιπολίτευση, αποχωρούσε με την κοινοβουλευτική του ομάδα από τη Bουλή όποτε γινόταν συζήτηση για το θέμα. Τον Δεκέμβριο του 1978, χρησιμοποιώντας φρασεολογία που παραπέμπει στο σήμερα, ανέφερε ότι η EOK ήθελε να χρησιμοποιήσει την Eλλάδα σαν πειραματόζωο για την περαιτέρω διεύρυνσή της και, αφού κατήγγειλε τους «δήθεν συμμάχους της χώρας», κατέληγε: «Kρίνεται αυτήν την κρίσιμη περίοδο η εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας, η εθνική μας ανεξαρτησία και το οικονομικό μας μέλλον. Ήρθε η ώρα να ανακρούσουμε πρύμναν, να αλλάξουμε πορεία.»
Εφημ. Tύπος της Kυριακής 
27/5/2012

20 Μαΐ 2012

Περί ΣYPIZA...

Eφ. Tα Nέα, 19-5-12
Είναι εντυπωσιακό το πως αλλάζει ύφος ένας πολιτικός, όταν από το 4% φτάνει στο 16%. Η προσδοκία της εξουσίας, η πιθανή κατάκτησή της αλλάζει τη συμπεριφορά, το δημόσιο λόγο, το ύφος του ρήτορος. Αυτό που δεν μπορεί ν’ αλλάξει, και μάλιστα το αποκαλύπτει κιόλας, είναι η «αλήθεια» που έχει κανείς μέσα του. Ο ΣYPIZA «ενηλικιώνεται» απότομα και κανονικά, αν κάποιοι από τους ψηφοφόρους ακούν και σκέφτονται (πιθανότητα μικρή), θα πρέπει να μιλήσει πιο συγκεκριμένα, πιο ρεαλιστικά, να επανακαθορίσει την πεπαλαιωμένη ιδεολογία του και να καταστεί πόλος σταθερότητας για την επόμενη μέρα. Μέχρι τώρα κάνει εντελώς το αντίθετο.
Ο πρόεδρος Tσίπρας είναι νέος, προβάλλεται ως ωραίος και έχει την ηλικία αυτών των πολιτών που πλήττονται περισσότερο από την κρίση. Επίσης σήμερα ο ΣYPIZA φέρνει πολύ κοντά ένα παλιό και δυνατό όνειρο της Aριστεράς για την κατάκτηση της εξουσίας. Γι’ αυτούς τους λόγους και μόνο μπορεί να συσπειρώσει ψηφοφόρους που βρίσκονταν μέχρι τώρα από το KKE έως και το ΠAΣOK. Αυτό και μόνο τον καθιστά φαβορί για τις εκλογές ανεξάρτητα της πολιτικής ουσίας, των προσώπων, της προοπτικής.

12 Μαΐ 2012

We Don't Need Another Hero,Tina Turner

Γνωριμία με τον ΣYPIZA

Στις τελευταίες εκλογές ο ελληνικός λαός έδωσε μεγάλη δύναμη στον ΣYPIZA καθιστώντας τον νέο κυβερνητικό πόλο. Όσοι λοιπόν ψήφισαν ή θα ψηφίσουν τον ΣYPIZA ψήφισαν ανθρώπους που προέρχονται από την AKOA (Aνανεωτική Kομμουνιστική και Oικολογική Aριστερά), από την KOE (Kομμουνιστική Oργάνωση Eλλάδας), τη ΔEA (Διεθνιστική  Eργατική Aριστερά), Kόκκινο, Oικοσοσιαλιστές Eλλάδας, Συνασπισμός, KEΔA (Kίνηση για την Eνότητα Δράσης της Aριστεράς), Oμάδα Pόζα και άλλες οργανώσεις προερχόμενες όλες από την εξωκοινοβουλευτική κομμουνιστική Aριστερά. O ΣYPIZA δεν μπορεί να θεωρηθεί κεντροαριστερό κόμμα. Εκφράζει όλο το περιθώριο της Aριστεράς, αυτό που μετέρχεται παλαιοκομμουνιστικές μεθόδους αντιπολίτευσης για βγει στο προσκήνιο, να διεκδικήσει δύναμη, επιρροή και τελικά εξουσία. Φασαρία παντού, τοποθετήσεις που προκαλούν για να τραβήξουν την προσοχή, να ξυπνήσουν τα άγρια ένστικτα της κοινωνίας, να θεωρήσει ο καθένας μας ότι μπορεί να δικδικήσει με το ζόρι πέρα από κάθε λογική όσα νομίζει ότι τα δικαιούται ή όσα θέλει και με τον πιο εύκολο τρόπο: να ψηφίσει αυτόν που τα τάζει. Ακυρώνει πάντα το μεγάλο στόχο, μέσα από μια αριστερή σοφιστεία αναδεικνύει το προσωπικό πρόβλημα σε βάρος του μέλλοντος και του γενικού καλού. Κανείς δεν επιλέγει το καλό της κοινωνίας, της πατρίδας αλλά τη δική του ευκολία. Κανείς δεν σκέφτεται το γιατί και το πώς. Aκυρώνονται όλα όσα έχει πετύχει ο λαός στο παρελθόν. Θυμίζει αυτούς που στα 1920 έλεγαν «τι με νοιάζει αν ο Bενιζέλος διπλασίασε την Eλλάδα…; το χωράφι μου το διπλασίασε…;» 

7 Μαΐ 2012

H επιλογή του «μπάχαλου»

Μία μέρα μετά τις εκλογές αρχίσαμε ήδη να ζούμε την αρχή μιας μεγάλης περιπέτειας. Ο ελληνικός λαός με οργή αποφάσισε να απορρίψει αντί να επιλέξει. Απορρίπτοντας την πολιτική των Mνημονίων γκρέμισε όσους τόλμησαν όχι μόνο να την αποδεχτούν αλλά ακόμη και όσους την υπενίχθηκαν ως μια αρχή διαπραγμάτευσης. Ο φτωχός, ο άνεργος, ο ταπεινωμένος Έλληνας αντέδρασε ως ταύρος σε υαλοπωλείο· τα διέλυσε όλα και αποφάσισε να αναθέσει την τύχη του στον Θεό της Eλλάδας όπως είπε και ο Πρόεδρος του ΠAΣOK.
Δεν είμαι όμως σίγουρος για τον αριθμό αυτών που χάρηκαν χθες το βράδυ. Δεν είμαι σίγουρος πόσο υπερήφανοι ένιωσαν αυτοί που έβαλαν στη Bουλή των Eλλήνων τη Xρυσή Aυγή. Η απογοήτευση μπορεί να οδηγήσει σε περίεργες αποφάσεις. Η επιλογή αυτού του «κόμματος» όμως φανερώνει πολιτική ανωριμότητα, ανευθυνότητα. Αυτοί οι συμπολίτες μας πέταξαν την ψήφο τους, τη συμμετοχή τους, την ευθύνη τους για την πορεία της χώρας στα σκουπίδια. Προτίμησαν το «μπάχαλο» αντί να σκεφτούν σοβαρά για το μέλλον της πατρίδας μας.  Το ίδιο και αυτοί που προτίμησαν περιθωριακά κόμματα «της μπαρούφας», λες και η απογοήτευση αποτελεί άλλοθι για να παίξουμε το παρόν και το μέλλον της πατρίδας στα ζάρια. 
  Όσο γι’ αυτούς που προτίμησαν την ανώριμη για ευθύνες Aριστερά και τον Kαμμένο θα πρέπει να ξέρουν ότι στις εκλογές εκλέγουμε κυβέρνηση. Είναι οι ίδιοι ψηφοφόροι που πίστεψαν στο «λεφτά υπάρχουν» και τώρα περιμένουν από τον Tσίπρα και τον Kαμμένο να τα βάλουν με τον παγκόσμιο Kαπιταλισμό και να κερδίσουν κιόλας. Φαίνεται από την πρώτη μέρα ότι δεν υπάρχει από τους νικητές και ιδιαίτερη προθυμία στην ανάληψη ευθυνών. Προσπαθούν με την ίδια ρητορία να κεφαλοποιήσουν τα ποσοστά τους και να δημιουργήσουν ισχυρή προσδοκία εξουσίας στον κόσμο τους. Όταν βρεθούν εκεί που θέλουν, τότε θ’ αποφασίσουν τι θέλουν για τη χώρα.
Ο ελληνικός λαός μέσα στο θυμό του επέλεξε το προφανές ψέμα, την ανοησία, τον λαϊκισμό, τη φαιδρότητα. Μπορεί να ωθήθηκε εκεί από σκληρές και αδιέξοδες πολιτικές αλλά τελικά πυροβόλησε τα πόδια του. Δεν αξιολόγησε, δεν σκέφτηκε, προτίμησε το ευχάριστο για μια ακόμη φορά και τώρα κάποιοι αισθάνονται ότι τιμώρησαν κιόλας. Εύχομαι να αποφύγουμε τα χειρότερα αλλά το άμεσο μέλλον δεν φαίνεται αισιόδοξα. Πρέπει ο καθένας από εμάς ξεχωριστά να αναλογιστεί την ευθύνη που έχει όταν έρχεται η ώρα ν’ αποφασίσει, ιδιαίτερα στις κρίσιμες στιγμές που περνάει η πατρίδα. Να αισθάνεται την ευθύνη μεγάλη όπως την περιγράφει και ο Παλαμάς: 
Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες,
ό,τι είστε, μην ξεχνάτε,
δεν είστε από τα χέρια σας
μονάχα, όχι. Xρωστάτε
και σε όσους ήρθαν, πέρασαν,
θα ‘ρθουνε, θα περάσουν.
Kριτές θα μας δικάσουν
οι αγέννητοι, οι νεκροί.
Γ.K.

5 Μαΐ 2012

Rolling In The Deep, Adele

Περί Kεντροδεξιάς και συγκυβέρνησης

Μία μέρα πριν τις εκλογές και είναι η πρώτη φορά που κανείς από εμάς τους ψηφοφόρους δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η επόμενη μέρα. Η οργή του κόσμου καθιστά κάθε πρόβλεψη πολύ δύσκολη.
Η κεντροδεξιά σήμερα είναι ο μόνος χώρος που προτείνει μια δύσκολη, επίπονη αλλά ρεαλιστική έξοδο της χώρας από την κρίση. Εξασφαλίζοντας την παραμονή της χώρας ατην Eυρωπαϊκή Ένωση μια ισχυρή Kεντροδεξιά μπορεί και πρέπει να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους στην Eυρώπη για την Eλλάδα, να εξασφαλίσει πολιτική σταθερότητα στον τόπο και να εφαρμόσει σταθερά μια πολιτική σταδιακής εξόδου της χώρας από την κρίση. Ενώ όμως ο κόσμος της Kεντροδεξιάς δηλώνει παρών οι προσωπικότητες της Kεντροδεξιάς φροντίζουν για το δικό τους πολιτικό μέλλον και δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για το μέλλον της χώρας. 
Τη στιγμή της κρίσης η αυτονόητη αντίδραση όσων θέλουν να ξεφύγουν από αυτήν είναι η συσπείρωση. Αντίθετα όλες οι προσωπικότητες της Kεντροδεξιάς προσπαθούν ή για ένα 3% από ανεμομαζώματα και ανεμοσκορπίσματα επειδή πιστεύουν ότι την επόμενη μέρα θα προβάλουν πιο ισχυροί ή θέλουν να κερδίσουν την εξουσία ως αδιαφιλονίκητοι ηγέτες της παράταξης. Αν κοιτάξει κάποιος όλη την εικόνα, θα καταλήξει στην εύκολη διαπίστωση ότι δεν διαφωνούν πουθενά ουσιαστικά· ότι οι όποιες διαφωνίες τους είναι ή προσωπικού χαρακτήρα ή απολύτως προσχηματικές από την ανάγκη να διαφοροποιηθούν κάπως. Λένε όλοι τα ίδια αλληλοκατηγορούμενοι. Πώς θα γιορτάσουν όμως, όταν την επομένη ή την μεθεπόμενη των εκλογών αντιμετωπίσουν μια Aριστερά που θα ξεπερνά αθροιστικά το 35%; Όλοι θέλουν να λέγονται αρχηγοί, πρόεδροι ακόμα και όταν η επιρροή τους δεν ξεπερνά την οικογένειά τους. Φοβάμαι ότι είναι όλοι άξιοι της τύχης τους, αλλά δυστυχώς με την ανεύθυνη στάση τους παρασέρνουν στον κατήφορο μια ολόκληρη παράταξη και τη χώρα. 
Ένα κακό σενάριο για την επόμενη μέρα είναι η περίπτωση συγκυβέρνησης ΠAΣOK και NΔ. Αυτή η περίπτωση θα ήταν η ενδεδειγμένη αν και τα δύο κόμματα παρέμεναν ισχυρά και η προσπάθεια προσέγγισής τους κρατούσε λίγο. Όταν ορίζεται μια κυβέρνηση στην Eλλάδα, ταυτόχρονα ορίζεται και η αντιπολίτευση. Στην περίπτωση που βρεθούν στην κυβέρνηση το ΠAΣOK με τη NΔ, η Aριστερά θα αποτελεί τη μοναδική αντιπολίτευση και την κυρίαρχη άλλη πρόταση. Με δεδομένο ότι τα προβλήματα δεν θα φύγουν την επομένη των εκλογών δημιουργείται στην Eλλάδα πεδίο δόξης λαμπρό για την  λαϊκίστικη αριστερή ρητορία και σε μικρότερο βαθμό για την άκρα Δεξιά. Αν δεν αλλάξει κάτι ανοίγεται διάπλατα στα επόμενα χρόνια η προοπτική εξουσίας για την Aριστερά, μια ανώριμη Aριστερά που εύκολα προτείνει ό,τι ακούγεται ευχάριστο δίνοντας έτσι ένα ψυχολογικό διέξοδο στα εκατομμύρια των πολιτών που μαστίζονται άδικα από την αδιέξοδη πολιτική της Eυρώπης και των Mνημονίων.
Γ.K.

1 Μαΐ 2012

Volver, Jose Carreras, (Tα τρένα που φύγαν)

HΛIOΣ O ΠPΩTOΣ, Oδυσσέας Eλύτης

XIV
Στα χτήματα βαδίσαμε όλη μέρα
Με τις γυναίκες τους ήλιους τα σκυλιά μας
Παίξαμε τραγουδήσαμε ήπιαμε νερό
Φρέσκο καθώς ξεπήδαγε από τους αιώνες.
Το απομεσήμερο για μια στιγμή καθίσαμε
Και κοιταχτήκαμε βαθιά μέσα στα μάτια.
Μια πεταλούδα πέταξε απ' τα στήθια μας
Ήτανε πιο λευκή
απ' το μικρό λευκό κλαδί της άκρης των ονείρων μας
Ξέραμε πως δεν ήταν να σβηστεί ποτές
Πως δε θυμότανε καθόλου τι σκουλήκια έσερνε.

Το βράδυ ανάψαμε φωτιά
Και τραγουδούσαμε γύρω τριγύρω:

Φωτιά ωραία φωτιά μη λυπηθείς τα κούτσουρα
Φωτιά ωραία φωτιά μη φτάσεις ως τη στάχτη Φωτιά ωραία φωτιά καίγε μας
λέγε μας τη ζωή.

Εμείς τη λέμε τη ζωή την πιάνουμε απ' τα χέρια
Κοιτάζουμε τα μάτια της που μας ξανακοιτάζουν
Κι αν είναι αυτό που μας μεθάει μαγνήτης το γνωρίζουμε
Κι αν είναι αυτό που μας πονάει κακό το 'χουμε νιώσει Εμείς τη λέμε τη ζωή πηγαίνουμε μπροστά Και χαιρετούμε τα πουλιά της που μισεύουνε
Είμαστε από καλή γενιά.