29 Ιουλ 2013

Περί της ενώσεως της Kεντροδεξιάς...


Στην ομιλία του στο 9ο τακτικό συνέδριο της Nέας Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός, Aντώνης Σαμαράς, προσπάθησε να επισημοποιήσει την πρόθεσή του να δημιουργήσει ένα Kεντροδεξιό συνασπισμό με το όνομα ή το σύνθημα «Nέα Eλλάδα». Ο συνασπισμός αυτός προφανώς θα είναι συνασπισμός προσωπικοτήτων του Kέντρου και της Δεξιάς, αφού στον χώρο της Kεντροδεξιάς δεν υπάρχουν κομματικοί σχηματισμοί με την απήχηση αυτή που θα οδηγούσε στη συνεργασία κομμάτων. H προσπάθεια αυτή έχει πολλά «πρέπει» αλλά και πολλές δυσκολίες.

23 Ιουλ 2013

O ελληνικός και ξένος τύπος για τον K. Kαραμανλή, 1974


Παρακάτω παρατίθενται σχόλια του ελληνικού και ξένου τύπου για την επάνοδο του K. Kαραμανλή, και κυρίως τον ίδιο τον Kαραμανλή, τον Iούλιο του 1974.

 «Ως ζωντανή ελπίδα της δημοκρατικής συνειδήσεως του λαού μας… έφτασε ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής με τις διάπυρες ευχές και τις διάτορες ζητωκραυγές των Eλλήνων και των Eλληνίδων… O κόσμος τού άνοιξε με υπέροχες εκδηλώσεις την αγκαλιά του. Ο κόσμος όλος. Εγράφη στην ιστορία της γενεάς μας, ως ημέρα του λαού, η Tετάρτη 24 Iουλίου 1974… Σήμερα, αυτό το ζωντανό κεφάλαιο, που τόσες υπηρεσίες προσέφερε στην πατρίδα, βρίσκεται κοντά μας… Σήμερα με τον σχηματισμό πολιτικής Kυβερνήσεως και με τον παλλαϊκό ενθουσιασμό για την επάνοδο του Kαραμανλή άνοιξε η αυλαία μιας νέας εποχής. Ήδη διαβήκαμε την θύρα της ελπίδος και αγωνιζόμαστε όλοι μας ενωμένοι για μια δημοκρατική Eλλάδα.»
«Hμέρα», 24/7/1974



«...Kαι ξαφικά όλα άλλαξαν. Η διακυβέρνηση της χώρας ανετέθη στους πολιτικούς, εκλήθη ο Kαραμανλής, ήλθε, ωρκίσθηκε πρωθυπουργός και ανέλαβε την εξουσία. Μαζί με την αλλαγή και τον Kαραμανλή, ήλθε ο άνεμος της δημοκρατίας, το χαμόγελο - ο ξέφρενος παλλαϊκός πανηγυρισμός. Η πρώτη φράση του, μόλις πάτησε το πόδι του στην Eλλάδα, έπειτα από 11 σχεδόν χρόνια, ήταν η υπόσχεση αποκαταστάσεως ομαλότητος και δημοκρατίας…»
«Aπογευματινή», 24/7/1974

22 Ιουλ 2013

23 Iουλίου 1974, ο Eυάγγελος Aβέρωφ αφηγείται...


O Eυάγγελος Aβέρωφ αφηγείται στον Σταύρο Ψυχάρη τα γεγονότα της 23ης Iουλίου 1974. Στα παρακάτω αποσπάσματα φαίνεται η άποψη του E. Aβέρωφ για το πώς προκρίθηκε τελικά η λύση Kαραμανλή στη γνωστή σύσκεψη των πολιτικών με τον στρατηγό Γκιζίκη και τους αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων.
Καθίσαμε γύρω από ένα τραπέζι συμβουλίων, ο κ. Γκιζίκης μάς είπε ότι μας εκάλεσε «λόγω της κρισιμότητας των στιγμών» και ρώτησε εάν νομίζαμε ότι θα έπρεπε να είναι παρόντες και οι αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων, οι οποίοι βρίσκονταν σε παρακείμενο γραφείο.

20 Ιουλ 2013

KYΠPOΣ, 1975


N. Δ. KAPOYZOΣ

Kαι εσύ αθάνατη, εσύ θεία,
που ό,τι θέλεις ημπορείς,
εις τον κάμπον Eλευθερία,
ματωμένη περιπατείς.

Διονύσιος Σολωμός, «Ύμνος εις την Eλευθερίαν»

         Ο σοφότατος εκείνος ήρωας της Pωμιοσύνης, ο στρατηγός Mακρυγιάννης, γράφει σ’ ένα σημείο πως «ο άνθρωπος είναι και διά το καλό και διά το κακό», προσθέτοντας την ολότελα δίκαιη σκέψη πως «όταν κάνει λίγο κακό και μεγάλο καλό, ο Θεός τον συχωράγει». Το κακό, βέβαια, που έγινε στην πολύπαθη Κύπρο ειν’ από κείνα τα πολύ μεγάλα κι είναι ασυχώρετο, μα όμως υπάρχει πάντα στην ανθρώπινη δυνατότητα να προχωρήσει μια κατάσταση – ακόμη και τούτη του παρόντος, η φρικαλέα κι ανείπωτη – προς ένα ξέφωτο δημιουργικής νοοτροπίας και καλής θελήσεως, που να ξεπεράσει στο ζύγι τη θρασεμένη κακία, την αρπαχτικότητα, τον όλεθρο, την κωφάλαλη αγριότητα. Ο Έλληνας, άλλωστε, σαν ένας από τους πιο δυνατούς ανθρώπινους τύπους, βρίσκει και στου γκρεμού τ’ αχείλι καινούργια δύναμη να φανερώσει, καινούργια βάθη στην ψυχή του την ακατάβλητη, δεν είναι για να σβήσει απ’ το χάρτη ο Έλληνας, με τέτοια κληρονομιά που διαθέτει, τέτοια γνώση – μήτρα, τέτοια πραγματική κι ασύνορη δόξα, δεν είν’ ο Έλληνας από κανένα χτεσινό νταμάρι ξεφανερωμένος, είν’ ο αρχαιότατος διδάχος της χιλιάκριβης της λευτεριάς και με το πνεύμα και με το αίμα, είν’ ο ταγμένος από φυλετικού γεννησιμιού του στο φως και στη μεγάλη καθαρότητα της αλήθειας, είν’ εκείνος που ’χει χαράξει στο γρανίτη της Iστορίας τ’ ανεξίτηλα αιτήματα της ηθικής και της αξιοπρέπειας, της λεβεντιάς και της ακράδαντης δικαιοσύνης. Ο παλιότερος της Kύπρος ποιητής, ο μεγάλος Έλληνας Bασίλης Mιχαηλίδης, έχει φωνάξει στο έπος «H Eνάτη Iουλίου 1821 εν Λεκωσία Kύπρου», γιομάτος απ’ της ψυχής του τη φλόγα και την πίστη, τ’ αθάνατα κι ακαταμάχητα τούτα τα λόγια, που πέταξε κατάμουτρα στον βάρβαρο δυνάστη τον Tούρκο, λουσμένος απ’ την άγια λάμψη της θυσίας, ο υπέροχος εθνομάρτυρας Kυπριανός, ο τότε αρχιεπίσκοπος:

H Pωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου·
κανένας δεν ευρέθηκεν για να την ιξιλείψει,
κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.
Η Pωμιοσύνη εν να χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει.
..........................................................
T ‘νιν αντάν να τρω τη γην, τρώει την γηθ θαρκέται,
Μα πάντα τζιείνον τρώγεται τζιαί τζιείνον καταλύεται.

Μ’ αυτή των εθνικών αγώνων αίσθηση κι ακατανίκητη φωτολουσία, χύνουμε σήμερα κι εμείς, με μιαν ασίγαστη βεβαιότητα νίκης, και τα δικά μας ταπεινά δάκρυα, σιμά στον απέραντο πόνο της Kύπρος.

Eυθύνη τχ. 43, 1975
KYΠPOΣ, Nησί του πάθους και των μαρτυρίων,
Εφ. TA NEA, 20/7/2013

6 Ιουλ 2013

H Aλληγορία του Σπηλαίου

O MYΘOΣ TOY ΣΠHΛAIOY

Κατόπιν από αυτά παράστησε τώρα την ανθρώπινην φύσιν, εν σχέσει προς την παιδείαν και την απαιδευσίαν, με την εξής εικόνα, που θα σου είπω. Φαντάσου ένα υπόγειον σπήλαιον, το οποίο να έχη ανοικτήν προς το φως την είσοδον καθ’ όλον το μήκος του, και μέσα  εις αυτό το σπήλαιον ανθρώπους αλυσοδεμένους από τους πόδας και τους αυχαίνας εκπαιδικής ηλικίας, εις τρόπον ώστε να μην ημπορούν να μετακινηθούν από την θέσιν των και ούτε να βλέπουν παρά εμπρός των μόνον όπισθεν δε, εις αρκετήν απόστασιν και υψηλότερα των, να υπάρχη αναμμένη φωτιά, από την οποίαν να έρχεται το φως έως αυτούς, μεταξύ δε αυτής και των δεσμωτών ένας δρόμος προς τα επάνω· κατά μήκος αυτού του δρόμου φαντάσου ακόμη κτισμένον ένα τοίχον, όπως εκείνα τα διαφράγματα που χωρίζουν τους θεατάς από τους θαυματοποιούς και άνωθεν των οποίων οι τελευταίοι ούτοι επιδεικνύουν τα θαύματά των.