Περί εκλογών...

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα είχαμε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε 6 εβδομάδες. Και για πρώτη φορά επίσης αυτές οι εκλογές έφεραν μια διαφορετική πολιτική αλλαγή. 

Η ΝΔ κατάφερε να κερδίσει τις 12 από τις 13 περιφέρειες, και τους περισσότερους Δήμους. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα  επικράτησε με μεγάλη διαφορά όπως στην Περιφέρεια Αττικής, στην Κεντρική Μακεδονία, στον Δήμο της Αθήνας αλλά και στον Δήμο Θεσσαλονίκης όπου η Κεντροδεξιά κατέβηκε διασπασμένη με την υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ να έρχεται τέταρτη. Την ίδια μέρα στις ευρωεκλογές κατέκτησε μια πρωτιά με 9,5 μονάδες  διαφορά αναγκάζοντας την κυβέρνηση να αποχωρήσει προκηρύσσοντας εκλογές· γιατί, όταν μια κυβέρνηση προκηρύσσει εκλογές μετά από μια μεγάλη ήττα, τις κάνει για να φύγει, όχι για να τις κερδίσει. Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών ήταν προδιαγεγραμμένο όπως και η κοινοβουλευτική αυτοδυναμία της ΝΔ και γι’ αυτό δεν είναι εύκολο να εκτιμήσει κάποιος την πραγματική επιρροή των κομμάτων.

Η ΝΔ και ο αρχηγός της κατάφεραν να συσπειρώσουν σε μεγάλο βαθμό αλλά όχι απόλυτο τους ψηφοφόρους της ΝΔ. Το ποσοστό του 40% είχαμε πολύ καιρό να το δούμε αλλά ακόμα απέχει η ΝΔ από τις επιδόσεις περασμένων εκλογών σε απόλυτο αριθμό ψηφοφόρων. Δεν έπιασε οροφή η ΝΔ. Μπορεί ακόμη ως κυβέρνηση πια να αυξήσει την επιρροή της. Ο Μητσοτάκης δεν μοιάζει με αυτό που είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα. Στους λόγους του δεν περίσσευαν τα συνθήματα, οι εξυπνάδες και τα λογοπαίγνια. Ο Μητσοτάκης δεν γοήτευσε ούτε από κάποια εξέδρα ούτε στον δρόμο. Ο λόγος ήταν πάντα λιτός, και συγκεκριμένος μέχρι τα όρια του βαρετού και υποσχέθηκε τα λιγότερα απ’όλους. Ο νέος πρωθυπουργός πρόβαλε τη γνώση, την ευθύνη και τη σιγουριά, στοιχεία πολύ σημαντικά για τον συντηρητικό ψηφοφόρο. Επίσης πολιτεύτηκε άριστα μιλώντας για μια οικονομία με λιγότερους φόρους και καλύτερες δουλειές, για την ασφάλεια στην καθημερινότητα, την παιδεία και την υγεία όπου η παρακμή είναι φανερή, ενώ άσκησε αξιόπιστη κριτική στη Συμφωνία των Πρεσπών. Η στοχοπροσήλωσή του φάνηκε και στον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης. Σαν έτοιμος από καιρό εμφάνισε αμέσως μια νέα κυβέρνηση με πολλά εξωκοινοβουλευτικά στελέχη αναγνωρισμένης αξίας, πολλοί προερχόμενοι από το Κέντρο, μοίρασε αρμοδιότητες και ξεκίνησε πιο γρήγορα από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση στη μεταπολίτευση. Η πολιτική του υπεροχή φάνηκε και στη Βουλή όπου εμφανίστηκε ένας πλήρως ενημερωμένος πρωθυπουργός.

Πολλοί απόρησαν με το 31,5% του ΣΥΡΙΖΑ. Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία έχει ως αιτίες την οικονομική κρίση, το γεγονός ότι πολλά εκατομμύρια πολιτών εξαρτώνται οικονομικά από το δημόσιο είτε ως δημόσιοι υπάλληλοι ή συνταξιούχοι ή με κάποιο τρόπο επιδοτούμενοι και επίσης υπάρχει σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μια ταύτιση πολιτική αλλά και πολιτισμική με αυτό που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην πολιτική σκέψη πολλών Ελλήνων το απλοϊκό ταυτίζεται με το απλό, το στενό ιδιωτικό συμφέρον με το σωστό, ο τσαμπουκάς και η απρέπεια με το θάρρος, η επιθυμία με την πραγματικότητα. Αυτό το κομμάτι των ψηφοφόρων γαλουχημένο στις εποχές του παλιού, κραταιού και βαθέως ΠΑΣΟΚ επιθυμεί εξουσία την οποία το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν είναι θέση να προσφέρει ως προοπτική. Έτσι προτιμά να ψηφίζει την Κουντουρά, τον Τ.Κουίκ, τον Ραγκούση τον αρχιμνημονιακό και ανυπομονούν μάλλον για την προσχώρηση του Γεωργίου Παπανδρέου για την επιβεβαίωση… Το 31,5% δεν είναι μεγάλο όταν ο πρώτος φτάνει το 40%. Ούτε και το 35% θα ήταν μεγάλο αν η ΝΔ έφτανε το 45%. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε καθυστερημένα το 2015 και όσα συνέβησαν τότε. Τιμωρήθηκε για την αλαζονία του όπως αυτή εκδηλωνόταν συνεχώς και με κορυφώσεις όπως αυτή στην καταστροφή στο Μάτι και στο Μακεδονικό. Κούρασε με τη δημιουργία συνεχούς έντασης. Απορρίφθηκε η οικονομική του πρόταση γιατί η πολιτική των πολλών φόρων και των μικρών επιδομάτων δεν οδηγούσε πουθενά. Καταψηφίστηκε γιατί δεν είχε τίποτα να πει για το μέλλον. Το 31,5% το οφείλει και στη συσπείρωση μετά το κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Αν δεν είχαν προηγηθεί οι ευρωεκλογές που εκτόνωσαν ένα μεγάλο κομμάτι της δυσαρέσκειας το αποτέλεσμα μπορεί να ήταν και χειρότερο. Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα είναι σε θέση να κινητοποιήσει τον λαό όπως το έκανε παλιότερα· και να το κάνει δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι μπορεί να αποκτήσει κινηματικά χαρακτηριστικά.

Η χώρα με ένα καλύτερο κοινοβούλιο, σημαντική και η ήττα της Χρυσής Αυγής, με πολλά καινούρια πρόσωπα στην πολιτική φαίνεται να έχει μια νέα ευκαιρία. Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. 

ΓΚ