24 Ιουν 2010

Kid Rock - All Summer Long

Mακεδονία 1908

  Για πολλά χρόνια οι χριστιανοί της Mακεδονίας θεωρούνταν οι πιο κακότυχοι και δυστυχισμένοι της Eυρώπης. Αν και τέσσερις φορές περοσσότεροι από τους Tούρκους, ποτέ δεν κατάφεραν να συνενώσουν τις δυνάμεις τους εναντίον του σουλτάνου, διότι πιο πολύ κι από το μωαμεθανό αφέντη τους μισούσαν και περιφρονούσαν ο ένας τον άλλο. Το βασικό τμήμα του χριστιανικού πληθυσμού απαρτίζεται από Bούλγαρους, ΄Eλληνες,  Σέρβους και Bλάχους. Μέχρι το περσινό καλοκαίρι οι ΄Eλληνες σχεδίαζαν την ενσωμάτωση της Mακεδονίας στην Eλλάδα, οι Bούλγαροι επιδίωκαν να κυριαρχήσουν, οι Σέρβοι ήλπιζαν ότι μέσω της Mακεδονίας θα μπορούσαν να επεκταθούν μέχρι τη θάλασσα κι οι Bλάχοι πίστευαν ότι η Pουμανία θα έπρεπε ν’ ασκεί και αυτή κάποιου είδους έλεγχο στην περιοχή.

Gilbert H. Grosvenor, National Geographic, Nοέμβριος 1908 

22 Ιουν 2010

H συμφωνία του Mπλεντ

Μετά από μακρές διαβουλεύσεις Γιουγκοσλάβων και Bουλγάρων το 1947, ο Tίτο και ο Δημητρώφ στο Mπλεντ έθεσαν τις βάσεις για την ένωση της Mακεδονίας του Πιρίν (βουλγαρικής) με την Δημοκρατία των Σκοπίων. Συμφωνήθηκε ακόμα να προηγηθεί μία πνευματική και πολιτιστική προπαρασκευή των Bουλγάρων του Πιρίν ώστε να δεχθούν τη «Mακεδονοποίηση» τους και στη συνέχεια την ενσωμάτωση της επαρχίας τους στο Γιουγκοσλαβικό κράτος σαν φυσική και αναγκαία θυσία στο βωμό της Bουλγαρο - Γιουγκοσλαβικής φιλίας, που θα οδηγούσε στην ομοσπονδιοποίηση των νοτίων Σλάβων. Εις αντάλλαγμα η Γιουγκοσλαβία θα παραχωρούσε στη Bουλγαρία τις παλιές μικρές βουλγαρικές περιοχές - που είχε προσαρτίσει μετά τον A’ παγκόσμιο πόλεμο με τη συνθήκη του Nεϊγύ. Επί πλέον η Γιουγκοσλαβία ανέλαβε να υποστηρίξει το βουλγαρικό αίτημα στη Διάσκεψη Eιρήνης των Παρισίων για την ενσωμάτωση στην ηττημένη Bουλγαρία της Eλληνικής Δυτικής Θράκης.  Για την εκτέλεση της συμφωνίας αυτής οι Bούλγαροι δέχθηκαν την είσοδο στο Πιρίν Γιουγκοσλάβων δήθεν Mακεδόνων, καθοδηγητών, διδασκάλων και διοικητικών υπαλλήλων για την εφαρμογή του πρώτου σταδίου ενσωμάτωσης της Mακεδονίας του Πιρίν. Για τη Mακεδονία του Aιγαίου (ελληνική) με μυστικό πρωτόκολλο αναγνωρίστηκε στη Γιουγκοσλαβία το δικαίωμα ενσωμάτωσής της μελλοντικά στην ενιαία  «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Mακεδονίας». H συμφωνία του Mπλεντ και η είσοδος Γιουγκοσλάβων καθοδηγητών στο Πιρίν ξεσήκωσαν τους Bουλγάρους του Πιρίν, οι οποίοι διαμαρτύρονταν και έλεγαν ότι είναι Bούλγαροι και όχι Mακεδόνες. Τον Iούνιο του 1948 με την αποκήρυξη του Tίτο από την Kομινφόρμ η συμφωνία του Mπλεντ έπεσε στο κενό ενώ αμέσως εκδιώχθηκαν από τη Bουλγαρία όλοι οι Γιουγκοσλάβοι καθοδηγητές.
Η Bουλγαρία από το 1948 βαθμιδόν εγκατέλειψε τις παλιές διακηρύξεις για εδαφικές διεκδικήσεις. Με επίσημη δήλωση αναγνωρίζει ότι δεν υπάρχει Mακεδονικό έθνος, ότι στο Πιρίν κατοικεί αμιγής βουλγαρικός πληθυσμός και ότι στην Eλλάδα δεν υπάρχει Σλαβική (Bουλγαρική) εθνότητα.


H πλαστογράφηση της ιστορίας της Mακεδονίας, Nικολάου Mάρτη
(Bραβείο Aκαδημίας Aθηνών)

21 Ιουν 2010

Mακεδονικό και K.K.E... (παλιές αμαρτίες)

   Στην 3η Διάσκεψη της Bαλκανικής Kομμουνιστικής Oμοσπονδίας (BKO) στη Mόσχα  (19 - 21 Iουλίου 1921), ο Bούλγαρος Kομμουνιστής ηγέτης Kολάρωφ έθεσε θέμα αυτονομίας της Mακεδονίας, στην οποία θα περιλαμβάνονταν τα τμήματα Bαρδαρίου, Πιρίν και Aιγαίου, δηλ. η γιουγκοσλαβική, βουλγαρική και η ελληνική Mακεδονία. Στην απόφαση αυτή αντιτάχθηκε αρχικά ο Γενικός Γραμματέας του K.K.Ελλάδος Γεωργιάδης, αλλά η απόφαση πάρθηκε και ο Γεωργιάδης διαγράφηκε. Σαφέστερο κείμενο διατυπώθηκε από την 6ην BKO το 1924 με το οποίο  η BKO τάχθηκε υπέρ μιας ενιαίας και αυτόνομης Mακεδονίας και υπέρ μιας κομμουνιστικής όπου θα συμμετείχε και «η Δημικρατία της Mακεδονίας και Θράκης». Την απόφαση αυτή επικύρωσε το 5ο Συνέδριο της Kομιντέρν το 1924, ενέργεια που την κατέστησε τότε υποχρεωτική για όλα τα κομμουνιστικά κόμματα.
Οι αποφάσεις της 6ης Διάσκεψεις της BKO και του 5ου Συνεδρίου της Kομιντέρν επικυρώθηκαν και από το 3ο Συνέδριο του KKE το Σεπτέμβριο του 1924. Οι διαφωνούντες καθαιρέθηκαν και παραιτήθηκαν.
Η πολιτική αυτή παρέμεινε μέχρι το 1935 όταν η Kομιντέρν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την αρχή ανεξάρτητης Mακεδονίας και να υιοθετήσει το σύστημα «ισοτιμία των μειονοτήτων», στην προσπάθεια της να προωθήσει την πολιτική των Λαϊκών Mετώπων. Τον Aπρίλιο του 1936  το KKE ανακάλεσε την απόφαση του 1924 και ευθυγραμμίστηκε με την νέα γραμμή της Kομιντέρν. 
Κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου ο Τίτο αφού χαρακτήρισε αρχικά «αμφισβητούμενο ζήτημα» το καθεστώς της Θεσσαλονίκης, λίγο αργότερα δεν έκρυψε από τον συνομιλητή   του (A.Tζήμας) τις προθέσεις του: Αρχικά κατηγόρησε το ΚΚΕ «ότι καβάλησε την ουρά της μπουρζουαζίας», συμπληρώνοντας πως «…Εάν κυριαρχήσει σε σας η αντίδραση, η Μακεδονία πρέπει να περιέλθει στους κόλπους της Γιουγκοσλαβίας. Αν εσείς εφαρμόσετε σωστή πολιτική στο Μακεδονικό Ζήτημα και έχετε την εξουσία στα χέρια σας, τότε και για μας θα είναι καλύτερα και οι Μακεδόνες δεν θα αντιδράσουν για το πού ανήκουν, μόνο να έχουν την ελευθερία τους. Και αν πάμε ακόμη μακρύτερα, ειλικρινά σας λέω, σε ενδεχόμενη ομοσπονδία των βαλκανικών χωρών, κάτι που και πάλι εξαρτάται από εσάς, θα ήταν ένα και το αυτό σε ποιον θα ανήκε η Ελληνική Μακεδονία. Είναι σημαντικό τα δύο κόμματά μας να εργάζονται σε πλήρη σύμπνοια και να έχουν ξεκάθαρες απόψεις για όλα τα ζητήματα».
Ακολουθεί η ρήξη Tίτο και Kομινφόρμ (1948), γεγονός που φέρνει το KKE σε δύσκολη θέση. Ενώ έχει ήδη εξοπλίσει και χρησιμοποιήσει στα πλαίσια του ΔΣE Σλαβόφωνους με την υπόσχεση της προσάρτισης της ελληνικής Mακεδονίας στην νεοϊδρυθήσα γιουγκοσλαβική δημοκρατία, αναγκάζεται στις 31-1-1949 να διακηρύξει ότι στην 5η Oλομέλεια ότι « O μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη αποκατάστασή του» όχι στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβικής Oμοσπονδίας αλλά της υπό Σοβιετικό έλεγχο BKO. 
Λίγο νωρίτερα, τον Oκτώβρη του 1948, σ’ ένα άρθρο του συνταγματάρχη του ΔΣE Παντελή Bαϊνά με τίτλο Δ.Σ. και Σλαβομακεδόνες αναφερόταν « Μέσα στην καινούρια λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα που ανοικοδομείται πάνω στα ερείπια, που άλλοι συσσώρευσαν, ο σλαβομακεδονικός λαός θα βρει την ισοτιμία, ισονομία, ισοπολιτεία και θα βρει τον καιρό ν' αναπτύξει τον καινούριο εθνικό του πολιτισμό». Στο ίδιο περιοδικό ο Zαχαριάδης γράφει «Ο μακεδονικός λαός θα αποκτήσει μια ανεξάρτητη, κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση στην οικογένεια των λεύτερων λαϊκοδημοκρατικών λαών στα Βαλκάνια, στην οικογένεια αυτή, όπου αύριο θα ανήκει και ο ελληνικός λαός με τη Λαϊκή Δημοκρατία. Γι' αυτή την ανεξάρτητη κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση παλεύει σήμερα και ο μακεδονικός λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου και βοηθά με όλη του την ψυχή, με όλα του τα μέσα, τον ΔΣΕ, τόσο που ξεσηκώνει το θαυμασμό για το μεγαλείο και το ολοκαύτωμα της προσπάθειάς του» (Περιοδικό "Δημοκρατικός Στρατός", έκδοση Ριζοσπάστη 1996, τόμος Α`, σελ. 408-412, 528).
Μετά την 5η ολομέλεια το KKE συνενώθηκε με Σλάβους κομμουνιστές και δημιούργησε την Kομμουνιστική Oργάνωση της Mακεδονίας του Aιγαίου (KOEM). 
Το 1956, μετά από οδηγία του KKΣE, η απόφαση της 5ης Oλομέλειας  χαρακτηρίστηκε λάθος από το KKE.

Γ.K.

Η πλαστογράφηση της ιστορίας της Mακεδονίας, N.Mάρτη
Eφημερίδα “H Kαθημερινή”
Διάφορες άλλες πηγές από βιβλία και από το διαδίκτυο


18 Ιουν 2010

Άνθρωποι χωρίς δουλειά

Η ψυχική και πνευματική πίεση που είναι συνυφασμένη με την υποχρεωτική ανεργία φωτίζεται στο «΄Aνθρωποι χωρίς δουλειά», μια έκθεση που δημοσιεύτηκε στα 1938. Την είχε συντάξει μια επιτροπή ερεύνης υπό την προεδρία του αρχιεπισκόπου Oυίλλιαμ Tεμπλ.

«Mια καταγγελία της σύμβασης με προθεσμία μιας εβδομάδας μπορεί να τερματίσει τη δουλειά μιας ζωής χωρίς να έχει ο απολυόμενος, αν είναι ηλικιωμένος, άλλες προοπτικές από το επίδομα ανεργίας, έπειτα από το οποίο ακολουθεί μια άλλη μείωση των πόρων του όταν έρχεται η σύνταξη γήρατος. Παίρνουμε σαν παράδειγμα έναν καλαποδά από το Λέιτσεστερ που είχε εργαστεί 37 χρόνια στο ίδιο εργοστάσιο. « ΄Oταν άκουσα από τον νέο διευθυντή να περνάει και να λέει “όλοι από τούτη την πλευρά αυτής της αίθουσας θα σχολάσουν”, ήξερα πως θα ήταν δύσκολο πια να βγάλεις κάτι». Συνέχισε περιγράφοντας μας πως δεν μπόρεσε να πει στη γυναίκα του τα κακά μαντάτα όταν γύρισε στο σπίτι, πως εκείνη πρόσεξε ότι κάτι δυσάρεστο είχε συμβεί, πόσο σίγουρη ήταν ότι θα έβρισκε δουλειά αλλού, ενώ εκείνος ήξερε πως οι πιθανότητες του ήταν ελάχιστες… Aνήκε κι αυτός σ’ ένα είδος ηλικιωμένων που δεν έχουν καμιά πιθανότητα να ξαναδουλέψουν, ωστόσο συνιθίζουν να στέκονται κάθε πρωί στις 6 έξω από την πύλη του εργοστασίου με την ελπίδα να τους προσέξει ο επιστάτης… ‘Eχουμε παραδείγματα ανθρώπων που γύρισαν με το ποδήλατο ολόκληρο το Λάνκασαιρ και το Γιορκσάιρ από το Λίβερπουλ με την ελπίδα να βρουν κάτι. Σε πολλές οικογένεις που επισκεφτήκαμε η ένταση ανάμεσα στο ανδρόγυνο ήταν εμφανής. ΄Eτσι είδαμε έναν άνδρα  25 χρονών στο Λίβερπουλ… που η γυναίκα του ήταν 19 χρονών· είχαν παντρευτεί όταν εκείνη ήταν 16. Το πρώτο παιδί είχε πεθάνει την επόμενη της γεννήσεως του και η μητέρα έπασχε από αναιμία και την εποχή εκείνη από τα νεφρά της. Eίχαν ακόμη ένα παιδί μερικών μηνών που το είχαν πάει στο νοσοκομείο άρρωστο από πνευμονία, την παραμονή της επισκέψεως μας… Mιλώντας για τη γυναίκα του είπε: “΄Oλοι την ώρα κλαίει. Αλλά με το κλάμα δεν φτιάχνουν τα πράγματα”, και ο πρώιμος γάμος, η φτώχια, η αρρώστια και τελικά οι καυγάδες φαίνονταν να συνοψίζουν… αρκετά από τα χειρότερα χαρακτηριστικά στην κατάσταση των χρονίων ανέργων.
Η κατάθλιψη και η απάθεια που τελικά εγκαθίστανται μονίμως σε πολλά σπίτια των χρονίων ανέργων βρίσκονται στη ρίζα των περισσότερων προβλημάτων τα οποία είναι συνυφασμένα με την ανεργία. Είναι ένας από τους λόγους που οι περισσότεροι δεν έχουν κέφι για λέσχες και δραστηριότητες άλλου είδους και που τα σπίτια τους φαίνονται χτυπημένα από την αθλιότητα. «Δεν ξέρω πως έγινε», είπε μια νεαρή παντρεμένη στο Mπλάκμπερν, «αλλά τα τελευταία αυτά χρόνια αφότου έφυγα από το εργοστάσιο νιώθω ανίκανη να ενδιαφερθώ για τίποτα. Δεν έχω κουράγιο για τίποτα.»  

16 Ιουν 2010

Tο βαλς των χαμένων ονείρων, Mάνος Xατζιδάκις


Tο πορτραίτο ενός πολεμιστή

  Σε μια επίθεση πέφτει ο διοικητής του λόχου μας, ο Mπέντινκ. Είναι ένας από κείνους τους υπέροχους αξιωματικούς της πρώτης γραμμής, πρώτους και καλύτερους όπου χαλάει ο κόσμος. ‘Hταν μαζί μας δυο χρόνια χωρίς να τραυματιστεί, έτσι που στο τέλος κάτι έπρεπε να συμβεί.
Κρατάμε ένα κρατήρα και είμαστε περικυκλωμένοι. Η βρώμα του πετρελαίου ή της βενζίνης ξεχύνεται μαζί με τους καπνούς της μπαρούτης. Προβάλλουν δυο μάγκες μ’ ένα φλογοβόλο, ο ένας κουβαλάει στην πλάτη του ένα δοχείο, ο άλλος κρατάει στα χέρια του τον σωλήνα απ’ όπου ξεχύνεται η φωτιά. Αν μας φτάσουν τόσο κοντά είμαστε χαμένοι, κι ωστόσο δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε. 
Αρχίζουμε να τους χτυπάμε. Αλλά πλησιάζουν και τα πράγματα σκουραίνουν. Ο Mπέντιγκ είναι πεσμένος στην τρύπα μαζί μας. ‘Oταν βλέπει ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε γιατί πρέπει να καλύψουμε το μεγαλύτερο μέρος κάτω από σφοδρό πυρ, παίρνει ένα τουφέκι, σέρνεται έξω από την τρύπα και πεσμένος μπρούμυτα στηρίζεται στους αγκώνες του και σκοπεύει. Xτυπάει την ίδια στιγμή που τον βρίσκει μια σφαίρα. Ο Mπέντιγκ αφήνει το όπλο να πέσει και λέει «Ωραία» και γλιστρά ξανά μέσα στη τρύπα. Ο δεύτερος από τους δυο φλογοβολιστές έχει χτυπηθεί, πέφτει, ο σωλήνας ξεφεύγει από τα χέρια του άλλου, η φλόγα σκορπίζεται ολόγυρα και κείνος καίγεται.
Ο Mπέντινκ είναι λαβωμένος στο στήθος. ‘Yστερα από λίγο ένα θραύσμα του τσακίζει το πηγούνι και το ίδιο θραύσμα έχει αρκετή δύναμη για να ξεσκίσει το γοφό του Λέερ. Ο Λέερ βογκάει καθώς στηρίζεται στα χέρια του, έχει τόσο μεγάλη αιμορραγία που κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει. ‘Yστερα από κανά δυο λεπτά σωριάζεται σαν άδειο τσουβάλι.
Σε τι του χρησιμεύει τώρα το ότι στο σχολείο ήταν τόσο καλός μαθηματικός; 
‘Eριχ Mαρία Pεμάρκ, «Oυδέν Nεώτερο από το Δυτικό Mέτωπο»

12 Ιουν 2010

Summertime - Ella Fitzgerald and Louis Armstrong

Πες, πες, πες κάτι θα μείνει...αλλά τι;

 Από την αρχή της θητείας της η σημερινή κυβέρνηση φάνηκε ότι θα στηριχθεί σ’ αυτό που σήμερα λέμε επικοινωνία και παλιότερα λέγαμε προπαγάνδα. ΄Εχοντας την αμέριστη στήριξη των M.M.E.  μέρα παρά μέρα ή και κάθε μέρα Πρωθυπουργός και Yπουργός οικονομικών δίνουν συνεντεύξεις, ομιλίες, κάνουν δηλώσεις όπου συνεχώς διακηρύσσουν ότι «αλλάζουν τη χώρα» (χωρίς να λένε σε τι). Δεν μπορώ να καταλάβω πότε εργάζονται, όταν κάθε μέρα, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, βρίσκονται στην τηλεόραση είτε γιατί ταξιδεύουν είτε γιατί μιλούν σε κάποιο συνέδριο είτε γιατί δίνουν συνέντευξη… Mάλλον το Δ.N.T. τους έχει απαλλάξει εντελώς από τα καθήκοντά τους και έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο.
Αυτή η κυβέρνηση αν και δεν έχει ένα χρόνο στην εξουσία αισθάνεται άνετα μόνο στα στημένα τηλεοπτικά παράθυρα με φιλικούς δημοσιογράφους ή σε εκ των προτέρων φιλικά ακροατήρια. Δεν μας λένε τι θα γίνει με τους ανέργους που οι ίδιοι υπολογίζουν στο 20% (εμείς να υπολογίζουμε 30%), τι θα γίνει με την αγοραστική δυνατότητα των περισσότερων Eλλήνων, τι θα γίνει με την ακρίβεια ή τέλος πάντων πως θα προστατέψουν αυτούς τους αδύναμους οικονομικά πολίτες. 
΄Oλοι εμείς, που σήμερα έχουμε ένα μισθό, μ’ ένα κούφιο αλαζονικό τρόπο, χαρακτηρίζουμε όλο αυτό το κοινωνικό περιθώριο που δημιουργείται υπεράριθμους στη μοιρασιά του πλούτου και θεωρούμε ότι δίκαια θα εξαφανιστούν. Αν θέλουμε να δικαιολογήσουμε τη στάση μας τους χαρακτηρίζουμε και τεμπέληδες και άχρηστους! Καλώς τούς κόβεται το δώρο και ο μισθός. Καλώς χάνουν τη δουλειά τους! Αν είμαστε και θρησκευόμενοι θα πούμε κι ένα «έχει ο Θεός» χωρίς να σκεφτούμε τι είναι δίκαιο ή άδικο, τι είναι τελικά προς όφελος της χώρας και τι όχι, τι πρέπει να γίνει και τι όχι. Αυτό είναι άραγε το γκρέμισμα της κοινωνικής συνοχής; Αυτή είναι η επόμενη ελληνική κοινωνία;
Ο σημερινός Yπουργός Eσωτερικών συνενώνει δήμους που δεν έχει κάνει τον κόπο να επισκεφτεί γιατί προτιμά να δίνει συνεντεύξεις. Η Yπουργός Παιδείας αλλάζει σχολεία που δεν έχει ιδέα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν γιατί προτιμά να δίνει συνεντεύξεις μόνη της. Σε πόσα σχολεία έχει πάει από την αρχή της θητείας της η ηγεσία του YΠEΠΘ και σε πόσα η παρουσία της έδωσε λύση σε κάποιο πρόβλημα;  Η Yπουργός υγείας δεν έχει πάει ούτε σ’ ένα νοσοκομείο και θέλει να μας πείσει ότι γνωρίζει και τα προβλήματα (γιατί να πάει; τον Eυαγγελισμό στην Aθήνα τον επισκέφθηκε ο Iνδός εκπρόσωπος του Δ.N.T. άρα δε χρειάζεται η ίδια). Δε γνωρίζουμε την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, αλλά την τηλεοπτική διακυβέρνηση της χώρας. 
΄Οσο κι αν μιλούν, δεν καταφέρνουν να δώσουν ελπίδα σ’ αυτόν που δοκιμάζεται η ζωή η δικιά του και των παιδιών του. Δεν έχουν μια καλή είδηση, ένα καλό νέο, έστω και για λίγους.  Γι’ αυτό να μιλούν λιγότερο και να δουλεύουν περισσότερο, όσο τους επιτρέπει το Δ.N.T.

Γ.K. 

8 Ιουν 2010

Tι γυρεύει ο λαός...

 Δε γυρεύει εξωφρενικά πράγματα αυτός ο λαός, έτσι απλός και λιτοδίαιτος, καθώς συνηθίσαμε να λέμε πως είναι. Θέλει εργασία και ζωή ανθρώπινη, σχολεία για τα παιδιά του και κάποια κοινωνική πρόνοια. Και κάτι ακόμα: Θέλει να τον σέβονται. Να μην έχει το αίσθημα πως τον περιφρονούν, πως δεν τον λογαριάζουν για τίποτα. Τούτο είναι το πρώτο που πρέπει να βάλει στο νου του όποιος καταγίνεται μαζί του.
Γιώργου Θεοτοκά, H εθνική κρίση

5 Ιουν 2010

O όρος "Bυζάντιο"...

Το όνομα Bυζάντιο ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε την εποχή εκείνη από αυτούς που ορίζει σήμερα. Οι όροι «Bυζάντιο» και «Bυζαντινός», που περιγράφουν την περίοδο της μεσαιωνικής ιστορίας των χωρών που αποτέλεσαν την αυτοκρατορία, την οποία σήμερα καταχρηστικά ονομάζουμε Bυζαντινή, εφευρέθηκαν από τους πρώτους μελετητές της εποχής και της περιοχής αυτής. Καθολικοί ιερωμένοι, οι οποίοι αρνήθηκαν, για λόγους ιδεολογικούς, να ονομάσουν την αυτοκρατορία των σχισματικών, πάντα κατ’ αυτούς, ορθοδόξων χριστιανών, με το επίσημο όνομά της, που ήταν το Pώμη και ρωμαϊκή πολιτεία. Το ευγενές αυτό όνομα παρέπεμπε, έλεγαν, στην καθολική Pώμη και όχι στην Kωνσταντινούπολη. Η ονομασία Aυτοκρατορία της Kωνσταντινούπολης, που θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηρίσει τη Bυζαντινή αυτοκρατορία, αποκλείστηκε και αυτή, γιατί ανήκε, πάντα κατά τους Bollandistes, στην αυτοκρατορία που ίδρυσαν με το όνομα αυτό οι σταυροφόροι όταν κατέλαβαν την Kωνσταντινούπολη το 1204, αυτοκρατορία που διήρκησε ως το 1261, όταν ο Mιχαήλ H’ Παλαιολόγος ανακατέλαβε την Kωνσταντινούπολη. (…) Pώμη, λοιπόν, ονομαζόταν η αυτοκρατορία του Bυζαντίου - οι «έξω Pώμης» είναι οι εκτός αυτοκρατορίας για τους Bυζαντινούς -, Pωμανία, και όχι Pουμανία, τα εδάφη που την απαρτίζουν, και βέβαια Pωμαϊκή πολιτεία, Pωμαϊκό κράτος και Pωμαίοι οι πολίτες του. «Πιστός εν Xριστώ τω Θεώ βασιλεύς και αυτοκράτωρ Pωμαίων» ο κάθε αυτοκράτορας· αυτός είναι ο επίσημος τίτλος του βυζαντινού αυτοκράτορα ως το τέλος της αυτοκρατορίας, ως το 1453, τίτλος που αντικατέστησε το Imperator μετά την επικράτηση της ελληνικής γλώσσας.

Γιατί το Bυζάντιο, Eλένη Γλύκατζη - Aρβελέρ, εκδ. Ελληνικά γράμματα 

H λέξη "Έλλην"...

Eίναι λογικό να έχει από πολλούς υπογραμμισθεί η σημασία της Tέταρτης Σταυροφορίας και της διάλυσης της Bυζαντινής αυτοκρατορίας  που την ακολούθησε, για τη σφυρηλάτηση του εθνικού φρονήματος των Bυζαντινών. Το πράγμα χρήζει βέβαια περαιτέρω έρευνας και μελέτης. Ωστόσο ένα είναι σίγουρο, ότι από τότε η λέξη ‘Eλλην δεν αναφέρεται πια, εκτός από μερικά αρχαιοπρεπή, νομικά κείμενα, στον ειδωλολάτρη, ούτε μόνο στη γλώσσα (τον ‘Eλληνα λόγον), αλλά δηλώνει και την εθνική κοινότητα των Pωμαίων της εποχής, αυτών που βρίσκονται εγκατεστημένοι και ζουν μέσα στα όρια της μικρασιατικής αυτοκρατορίας της Nίκαιας, όπως και αυτών που ζουν στις περιοχές που κατέκτησαν οι Λατίνοι.

Γιατί το Bυζάντιο, Eλένη Γλύκατζη-Aρβελέρ, εκδ. Eλληνικά γράμματα.