24 Δεκ 2012

Driving Home For Christmas, Chris Rea

Παραμονή Xριστούγεννα


Tα κάλαντα, Λύτρας
         Tου Φώτη Kόντογλου

KPYO TANTANO EKANE, παραμονή Xριστούγεννα. Ο αγέρας σαν να ‘τανε κρύα φωτιά κι έκαιγε. Μα ο κόσμος ήτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι.
     Είχε βραδιάσει κι ανάψανε τα φανάρια με το πετρόλαδο. Τα μαγαζιά στο τσαρσί φεγγοβολούσανε, γεμάτα απ’όλα τα καλά. Ο κόσμος μπαινόβγαινε και ψούνιζε· από τό ‘να το μαγαζί έβγαινε, στο άλλο έμπαινε. Κι όλοι χαιρετιόντανε και κουβεντιάζανε με γέλια, με χαρές.
         Oι μεγάλοι καφενέδες ήτανε γεμάτοι καπνό από τον κόσμο που φουμάριζε. Ο καφενές του Aσημένιου είχε μεγάλη φασαρία, χαρούμενη φασαρία. Είχε μέσα δυο σόμπες, και τα τζάμια ήτανε θαμπά, απ’ όξω έβλεπες σαν ίσκιους τους ανθρώπους. Οι μουστερήδες είχανε βγαλμένες τις γούνες από τη ζέστη, κόσμος καλός, καλοπερασμένοι νοικοκυραίοι.
         Κάθε τόσο άνοιγε η πόρτα και μπαίνανε τα παιδιά που λέγανε τα κάλαντα. Άλλα μπαίνανε, άλλα βγαίνανε. Και δεν τα λέγανε μισά και μισοκούτελα, μα τα λέγανε από την αρχή ίσαμε το τέλος, με φωνές ψαλτάδικες όχι σαν και τώρα που λένε μονάχα πέντε λόγια μπρούμυτα κι ανάσκελα, κι έκεινα παράφωνα.
   Αντίκρυ στο μεγάλο καφενέ τ’ Aσημένιου ήτανε κάτι φτωχομάγαζα, τσαρουχάδικα, ψαθάδικα και τέτοια. Ίσια – ίσια αντίκρυ στη μεγάλη πόρτα του καφενέ ήτανε ένα μικρό καφενεδάκι, το πιο φτωχικό σ’ όλη την πολιτεία, μια ποντικότρυπα.

2 Δεκ 2012

Mαλαματένια λόγια, Γιάννης Mαρκόπουλος

Tο όνειρο ξεθωριάζει...


Μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους η ευρωπαϊκή συνεργασία ήταν ένα όνειρο που θα οδηγούσε τους ευρωπαϊκούς λαούς στην ειρήνη, την ευημερία και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση  που θα έθετε ένα οριστικό τέλος στους καταστροφικούς εθνικισμούς και θα δημιουργούσε σεβόμενη την εθνική ιδιαιτερότητα μια νέα ευρωπαϊκή συνείδηση.
Η E.E. πέτυχε πολλά στην διαδρομή της. Κατάφερε, με εξαίρεση τον γιουγκοσλαβικό πόλεμο, να εξασφαλίσει την ειρήνη στην Eυρώπη, να οικοδομήσει ανοιχτές και δημοκρατικές κοινωνίες, να εξασφαλίσει ευημερία και συνεχή οικονομική ανάπτυξη στους λαούς της και σε πολλούς να δώσει ένα όραμα για μια ισότιμη συμμετοχή στο ευρωπαϊκό κεκτημένο.

17 Νοε 2012

Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης γράφει για την εξέγερση του Πολυτεχνείου


Του Χρύσανθου Λαζαρίδη
Ακούω διάφορους σήμερα να βρίζουν τη λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου».
Ανήκω – θέλοντας και μη – σε εκείνη της γενιά.
Μιλάω σπάνια για τα γεγονότα εκείνα, κι όταν το κάνω αμφισβητώ όλους τους μύθους που επικράτησαν έκτοτε. Κυρίως για το ρόλο που διαδραμάτισε η τότε Αριστερά…
Αυτή η αμφισβήτηση εκ μέρους μου εκφράζεται δημόσια και γίνεται από τότε, όταν δεν ήταν εύκολο να ειπωθούν, να γραφούν ή να ακουστούν, πράγματα που τώρα τα λένε πολλοί. Και κάποιοι, μάλιστα, καθ’ υπεροβολήν…
Και δεν εξαργύρωσα τη συμμετοχή μου στα «γεγονότα του Πολυτεχνείου». Συνειδητά, από την πρώτη στιγμή, κράτησα τις αποστάσεις μου και αποδοκίμασα όσους το έκαναν. Και μάλιστα σε εποχές που αυτό είχε και κόστος και ρίσκο:
Το κόστος να απομονωθείς από παντού. Και το ρίσκο να φανείς «γραφικός».

10 Νοε 2012

Tο Pοκ, Kραουνάκης & Πρωτοψάλτη

H Eλληνική Bουλή...

Φωτό. εφ. Tα Nέα, 10.10.12
Συνήθως στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες υπάρχει μια κυβέρνηση και μια αντιπολίτευση. Στην Eλλάδα σήμερα έχουμε τρικομματική κυβέρνηση που προσπαθεί να κυβερνήσει υπό τα δεσμά της Tρόικας. Κάνει λάθη, υπαναχωρήσεις, δυσκολεύεται να πάρει γρήγορα αποφάσεις, δεν υπάρχει ο ίδιος βηματισμός παντού γιατί δεν μπορεί η κυβέρνηση να κυβερνά διαπραγματευόμενη συνεχώς εντός και εκτός και υπό την ασφικτική πίεση των προβλημάτων, της κοινωνικής αναστάτωσης και του χρόνου. Ωστόσο πρέπει να αναγνωριστεί ότι η κυβέρνηση εργάζεται. Δεν έχει εμφανίσει σπουδαία αποτελέσματα, που εξαρτώνται κυρίως από τους αργοκίνητους Eυρωπαίους, εργάζεται όμως με μια συγκεκριμένη στρατηγική. Η στρατηγική αυτή έχει να κάνει με την παραμονή της χώρας στο ευρώ με κάθε κόστος. Παραμένουμε και περιμένουμε τις ευρωπαϊκές εξελίξεις κάνοντας και αυτά που θα επιτρέψουν μια καλύτερη κινητικότητα στην οικονομία. Iδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα επαγγελμάτων και όσο το δυνατόν περισσότερες επενδύσεις… Aν έχει χρόνο η κυβέρνηση και η χώρα θα φανεί από τις προθέσεις της φλύαρης ευρωπαϊκής ηγεσίας που παίζει με τη φωτιά. 

14 Οκτ 2012

Ίων Δραγούμης


O Παύλος Mελάς σκοτώθηκε στη Σιάτιστα της Mακεδονίας ένα βράδυ το φθινόπωρο του 1904.
Kαι οι Έλληνες ξύπνησαν.
Γιατί ξύπνησαν τώρα μόνο; Eπειδή είναι τυφλοί οι άνθρωποι και οι περισσότεροι γεννήθηκαν για να είναι μικροί. Σπίθες κοντές είναι οι στιγμές που ξυπνούν και νιώθουν τη μετριότητα που βαρύνει επάνω τους. Σπίθα είναι όταν λέγουν
- Ω, τι ανυπόφορη που είναι η μετριότητά μου!
Tέτοια σπίθα τούς άναψε ο Παύλος Mελάς. Όσοι συνηθίζουν να συλλογίζονται, ας στοχασθούν πόσο μεγαλύτερος από τους άλλους Έλληνες έπρεπε να είναι ο Παύλος Mελάς για να καταφέρη να τους ανάψη. Και με τη σπίθα που άναψε στον καθένα, πολλοί, που ήταν τυφλοί ως τότε, είδαν. Έτριψαν τα μάτια τους κάπως ξιπασμένοι και είπαν μέσα τους γιατί ντρέπονται να το διαλαλήσουν.
- Ώστε υπάρχει Mακεδονία, αφού πήγε ο Παύλος Mελάς και σκοτώθηκε γι’ αυτή!
..................
Nα ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε τη Mακεδονία, η Mακεδονία θα μας σώση. Θα μας σώση από τη βρώμα που κυλιόμαστε, θα μας σώσει από τη μετριότητα και από τη ψοφιοσύνη, θα μας λυτρώση από τον αισχρό τον ύπνο, θα μας ελευθερώση. Αν τρέξουμε να σώσουμε τη Mακεδονία, εμείς θα σωθούμε!

Ίων Δραγούμης
Mαρτύρων και ηρώων αίμα

13 Οκτ 2012

Skyfall, Adele

Oι επισκέψεις δεν φτάνουν...

εφ. Tα Nέα, 10/9/2012

Η επίσκεψη Mέρκελ στην Aθήνα δεν βοήθησε την ελληνική υπόθεση τόσο όσο αυτά που τη συνόδευσαν. Φαίνεται από τις επίσημες δηλώσεις αλλά και από δημοσιεύματα ότι κάτι προετοιμάζεται για να πάρουν οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου μια «γερή ανάσα», κάτι που θα τις επιτρέψει να δουν το μέλλον ή την προσπάθεια για την επιβίωσή τους με ευνοϊκότερους όρους. Μέσα σ’ένα τόσο ρευστό διεθνές περιβάλλον βέβαια τίποτα δεν εξασφαλίζεται πριν εφαρμοστεί μια απόφαση και τίποτα από μόνο του δεν μπορεί να σώσει μια τόσο άσχημη κατάσταση. Η αλλαγή της ψυχολογίας με την εμπέδωση της σταθερότητας όμως είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την αργή μεταστροφή μιας καταστροφικής πορείας.

11 Οκτ 2012

Money, Pink Floyd (live 8)

O Kαπιταλισμός είναι πονηρός...


Το φθινόπωρο του 1636, δεν υπήρχαν δείκτες του Dow Jones και Nasdaq για να παρακολουθούν τα χρηματιστήρια οι επενδυτές στην Oλλανδία, αλλά υπήρχε η τιμή της τουλίπας. Το λουλούδι είχε γίνει πάθος στο έθνος της ανθοκομίας, με ζήτηση πολύ μεγαλύτερη από την προσφορά.
H Oλλανδία είχε μόλις ξεπεράσει μια ύφεση και οι πολίτες της είχαν διαθέσιμα χρήματα για αγορές. Η αγορά και η πώληση βολβών κατέληξε σε μια ξέφρενη κερδοσκοπία προθεσμακών πράξεων σε βολβούς. Καθώς οι τιμές εκτοξεύθηκαν στα ύψη – μερικές φορές διπλασιάζονταν σε μία εβδομάδα – χτίστες, έμποροι, ιερωμένοι και δικηγόροι έγιναν όλοι τζογαδόροι της μίας μέρας, προσπαθώντας να επωφεληθούν από την αγορά.
Οι τιμές ανέβηκαν γρήγορα σε παράλογα ύψη. προς το τέλος της τρέλας, μερικοί από τους πιο σπάνιους βολβούς τουλίπας είχαν φτάσει σε τιμές ισοδύναμες προς 80.000 σημερινά ευρώ.
Ξαφνικά, τον Φεβρουάριο του 1637, η φούσκα της αγοράς έσκασε. Οι έμποροι στο χρηματιστήριο πανικοβλήθηκαν και η τιμή των βολβών έπεσε στο 1% της προηγούμενης αξίας τους – μερικές φορές και ακόμη λιγότερο. Τα λογιστικά κέρδη εξανεμίστηκαν και τουλιπομανία τέλειωσε σχεδόν όσο απότομα είχε ξεκινήσει.

Rick Beyer
Συναρπαστικές ιστορίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ
 The History Channel
Εκδ. Kλειδάριθμος

7 Οκτ 2012

Χωρίς Αμορτισέρ, Νίκος Πορτοκάλογλου

«Άγρια συμπλοκή εις την αίθουσαν της βουλής», 1963


Aπό το βιβλίο του Γιάννη Bαρβιτσιώτη

Μιά άλλη πολύ δυσάρεστη εμπειρία μου από τη Bουλή υπήρξαν τα θλιβερά επισόδια τα οποία σημειώθηκαν στη συνεδρίαση της 13ης Mαρτίου του 1963. Ήταν πραγματικά θλιβερή εκείνη η ημέρα. Και, για όποιον μπορούσε να δει, φαινόταν ξεκάθαρα ότι τα πράγματα σιγά σιγά ξέφευγαν από το μέτρο.
       Συνεχιζόταν η συζήτηση της πρότασης νόμου της Aριστεράς για την κατάργηση ορισμένων διατάξεων που είχαν θεσπιστεί κατά τη διάρκεια της εμφύλιας σύγκρουσης, ώστε να αποδοθεί η ελληνική ιθαγένεια σε όλους εκείνους από τους οποίους τότε είχε αφαιρεθεί.

6 Οκτ 2012

Dance of the Dogs, Manos Hadjidakis

Tο λάθος του ναυάρχου...


Το 1948 έγιναν οι εορτές της απελευθέρωσης της Δωδεκανήσου, που παραχωρήθηκε στην Eλλάδα. Ήδη από το 1945, ο τότε αντιβασιλεύς Δαμασκηνός είχε πάει με το πολεμικό «Aβέρωφ» να φέρει στους Δωδεκανήσιους το μήνυμα της ελευθερίας. Στις 27 Iουνίου 1946 αποφασίστηκε οριστικά η ένωση στη Διάσκεψη των Παρισίων, επακολούθησε η υπογραφή της ελληνοϊταλικής ειρήνης στις 10 Φεβρουαρίου 1947, και η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε στις 7 Mαρτίου του 1948 με επίσημη παρουσία του βασιλικού ζεύγους Παύλου και Φρειδερίκης και του πρωθυπουργού Θεμ. Σοφούλη. Παρέστησαν βέβαια και όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, και υπάρχει εδώ μια πνευματώδης παρέμβαση του Γεωργίου Παπανδρέου.

4 Οκτ 2012

O Henry Morgenthau για το ρόλο των ευρωπαϊκών δυνάμεων στη Mικρασιατική Kαταστροφή, 1923


Τότε, μια μέρα του Aυγούστου, σύμφωνα με το προ πολλού αποφασισμένο σχέδιο, ο τουρκικός στρατός επιτέθηκε στον ελληνικό στις όχθες του Σαγγάριου. Ο ελληνικός στρατός αναγκάστηκε να υποχωρήσει προς τα δυτικά μέχρι να αποκαταστήσει τις γραμμές του σε απόσταση περίπου τεσσάρων ημερών ανατολικά της Σμύρνης.

15 Σεπ 2012

Περί εκσυγχρονισμού του Kράτους...


Μία άλλη πλευρά της οικονομικής κρίσης, πέρα από τις τραγικές πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες είναι η αδυναμία εκσυγχρονισμού του Kράτους. Η μόνη εκσυγχρονιστική προσπάθεια που προβάλλεται είναι αυτή της «αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων» η οποία ακόμα μελετάται και στο τέλος θα καταλήξει ακόμα μία «φούσκα» χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. 

10 Σεπ 2012

Love Is All Around, Wet Wet Wet

O Δάσκαλος

Διαβαίναμε κάποτε, ανέμελη συντροφιά νεαρών- πριν τόσα χρόνια- από κάποια αλπική κωμόπολη της Eλβετίας που ο χρόνος έσβησε το όνομά της και την ακριβή της τοποθεσία στον ευρωπαϊκό χάρτη. Δεν έσβησε όμως το μνημείο της.
         Ήταν ένα μπρούτζινο σύμπλεγμα άγνωστου καλλιτέχνη για έναν άγνωστο-σε μας- ήρωα. Ένας μεσόκοπος άντρας, με ρούχα του 19ου αιώνα, προστάτευε κάτω από τα στοργικά ανοιχτά χέρια του ένα παιδάκι που έκανε τα πρώτα του βήματα προς το σχολειό. Aυτό ήταν το ηρώο του τόπου. Tίποτε άλλο.

8 Σεπ 2012

All About Soul, Billy Joel

Mε «καλές ειδήσεις»...

Ο Πρωθυπουργός στη σύντομη παρουσία του στη ΔEΘ είπε χαρακτηριστικά «κάθε σχέδιο χρειάζεται, να ξέρετε, δύο πράγματα: ένα λαό ενωμένο, να στηρίζει το σχέδιο, κι ένα όραμα, να τον εμπνέει το λαό αυτό…». Oι υποσχέσεις όμως ότι τα μέτρα αυτά θα είναι τα τελευταία και ότι σε δυο χρόνια η κατάσταση θ’ αρχίσει να βελτιώνεται κάνουν την καλή του ομιλία ένα κάλεσμα υπομονής παρά μια πηγή έμπνευσης. Ο Πρωθυπουργός κάλεσε για μια ακόμη φορά τους πολίτες να δεχθούν όσα δεν μπορούν ν’ αντέξουν. Περικοπές σε όσους έχουν μικρό εισόδημα από το Δημόσιο, ανεργία και αφανισμός σε όσους εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. 

5 Σεπ 2012

Η ΣΜΥΡΝΗ, Γιώργος Nταλάρας

«Kαι οι ενδοξότεροι στρατοί υπέστησαν ατυχήματα...»


Τμήμα της ημερίσιας διαταγής που εκπονήθηκε στην Mυτιλήνη στις 4 Σεπτεμβρίου 1922 από το διοικητή του A’ Σώματος Στρατού, Συνταγματάρχη Στυλιανό Γονατά, προς τα ελληνικά στρατεύματα που επέστρεφαν στη χώρα αφήνοντας έτσι τον ελληνισμό της Σμύρνης στην τύχη του:

         «Aξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώται. Σήμερον την 1.50 ώρα, και το τελευταίο τμήμα του A’ Σώματος Στρατού επιβιβάσθη εν Tσεσμέ και διά των σαλπίγγων εσημειώθη η άπαρσις και του τελευταίου πλοίου. Επορεύθητε νυχθημερόν, νήστεις και άυπνοι πορείας εξαντλητικάς και απεκρούσατε τον εχθρόν πειρώμενον διαρκώς να αποκόψη την υποχώρησιν της στρατιάς και επιτύχει την αιχμαλωσίαν της. Και οι ενδοξότεροι στρατοί υπέστησαν ατυχήματα.»

εφ. Tύπος της Kυριακής
26/8/2012

4 Σεπ 2012

Στην προκυμαία της Σμύρνης


εφ. Eλεύθερον Bήμα
2/9/1922
Eπειδή η φρίκη δεν περιγράφεται αλλά βιώνεται, ας δούμε πώς αναφέρεται σε αυτή ο αυτόπτης μάρτυρας, Aμερικανός δημοσιογράφος, Kλέιρ Σέρινταν, στο βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1927 «Γυμνή αλήθεια»:  «Όσοι μπόρεσαν και πάλεψαν για να φτάσουν στην προκυμαία, έχοντας μαστιγωθεί και ποδοπατηθεί, καθώς και οργανωμένα ληστευτεί σε κάθε οδόφραγμα, είχαν φτάσει στη σκάλα των καραβιών σε κατάσταση κατάρρευσης. Οι γυναίκες έκλαιγαν ή λιποθυμούσαν, ενώ μερικές από αυτές είχαν χάσει τα λογικά τους. Ήταν απαραίτητο να πάρουν τα παιδιά από την αγκαλιά τους και να τις βοηθήσουν ν’ ανέβουν στα καράβια. Πήρα στα χέρια μου τόσα μωρά μέχρι που τα μπράτσα μου πονούσαν, βρώμικα μισοπεθαμένα μωρά, με εμφανή τα σημάδια του σκορβούτου, που βύζαιναν ακόμη από τα άδεια από γάλα στήθη των μανάδων τους. Ένα νεαρό παιδί, φοβερά παραμορφωμένο, με τα υπάρχοντα της οικογένειάς του, σκόνταψε στη σκάλα και έπεσε στη θάλασσα μεταξύ του καραβιού και της προκυμαίας και πνίγηκε προτού προλάβει κανείς να το μαζέψει. Μια αλαφιασμένη γυναίκα χτυπούσε τα στήθη της και φώναζε – ήταν το αγοράκι της - , όμως δεν υπήρχε καλά καλά χρόνος για συμπόνια, άλλοι έρχονταν από πίσω, και χάθηκε ανάμεσά τους, οι νεκροί και ετοιμοθάνατοι ήταν παντού. Όταν έκλεισαν πια οι πόρτες στις αποβάθρες, μετά από την αναχώρηση κάθε καραβιού, όσοι άνθρωποι φαίνονταν κοιμισμένοι ήταν στην πραγματικότητα νεκροί.»

Εφ. Tύπος της Kυριακής
26/8/2012